ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ

Κάθε βράδυ, όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι, λίγο πριν κοιμηθώ, ακούω το ασανσέρ να μπαίνει σε λειτουργία. Από τις μετρήσεις που έχω κάνει, σε άλλα σπίτια, υπολογίζω, από το χρόνο που διαρκεί ο θόρυβος, ότι προορισμός του είναι ο τρίτος όροφος. Όταν ο θόρυβος σταματήσει, ας δεχθούμε για την οικονομία και την αληθοφάνεια της αφήγησης, στον τρίτο όροφο, αφουγκράζομαι, μέσα στην ησυχία της νύχτας, ν’ακούσω την πόρτα να ανοίγει, αλλά δεν ακούω τον παραμικρό ήχο, αν και το ομολογώ, ότι λόγω αποστάσεως αυτό είναι αρκετά δύσκολο. Το ίδιο όμως συμβαίνει όταν το ασανσέρ επιστρέφει στο ισόγειο, όπου βρίσκεται το διαμέρισμά μου. Δεν ακούω κάποιον να ανοίγει ή να κλείνει την πόρτα, μέχρι που το ασανσέρ επιστρέφει ξανά στον τρίτο όροφο. Αυτή η διαρκής κίνηση συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια την νύχτας, με σταθερές χρονικά παύσεις, γεγονός που διαπιστώνω ως αυτήκοος μάρτυρας. Έχω ανήσυχο ύπνο, που με κάνει να ξυπνώ, δίχως να σηκώνομαι από το κρεβάτι, διότι όσες φορές το επιχείρησα, όχι για να κατασκοπεύσω τη σκοτεινή διαδρομή τού ασανσέρ, αλλά για να καπνίσω ένα τσιγάρο, το οποίο έλπιζα ότι θα με οδηγούσε στις αγκάλες του Μορφέως το αποτελέσμα είναι ακριβώς αντίθετο από αυτό που περιμένω, οδηγώντας με σε μια άυπνη νύχτα, που έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην επαγγελματική μου απόδοση. Το πρωί, με την ανατολή τού ήλιου, παύει κάθε θόρυβος, η ησυχία επανέρχεται,  με το σήμα της αφύπνισης του κινητού μου να δίνει το εγερτήριο παράγγελμα στην κανονικότητα της μέρας.

Ενοχλούμαι φυσικά από τον θόρυβο, αλλά τώρα πια τον έχω συνηθίσει. Αυτό που δεν μπορώ ν’αποδεχτώ είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ κατοικώ σε μονοκατοικία.



"Elevator Door" 2006
Dan Witz