“Το φυσικό σύμπαν σταμάτησε»
«ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ»
Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Βρίσκομαι στη γωνία των οδών Κολοκοτρώνη και Καραϊσκάκη περιμένοντας ν’ανάψει το πράσινο φανάρι για να διασχίσω το δρόμο. Κρατάω στο χέρι μου το βιβλίο « Το οπτικό νεύρο», της Μαρία Γκάινσα, που πριν λίγο αγόρασα, και είμαι ανυπόμονος να το διαβάσω. Το οπτικό σήμα που σταματά την πορεία μου, μου δίνει την ευκαιρία να ρίξω μια ματιά, κι αρχίζω να διαβάζω, ξεκινώντας από το πρώτο διήγημα « ΤΟ ΕΛΑΦΙ ΤΟΥ ΝΤΡΕ». Γνωρίζω ότι ο χρόνος είναι ελάχιστος, σε λίγα δευτερόλεπτα θα περάσω απέναντι, θα συνεχίσω να βαδίζω ανάμεσα στον κόσμο, που δεν ενδιαφέρεται για τις προτεραιότητές μου. Βιάζομαι να γυρίσω σπίτι, δεν έχω σκοπό να βρεθώ σε κάποιο καφέ ή κάποιο άβολο παγκάκι για να συνεχίσω την ανάγνωση.
«Τον Ντρε τον γνώρισα ένα φθινοπωρινό μεσημέρι• το ελάφι του, ακριβώς πέντε χρόνια αργότερα», διαβάζω. Συνεχίζω την ανάγνωση του διηγήματος, στην αρχή με έκπληξη, μετά με θαυμασμό, γοητευμένος. Απολαμβάνω την αυθαίρετη μετατόπιση της ιστορίας, τη ευρηματική διακλάδωση της αρχικής ιδέας, το αφηγηματικό μοντάζ που φαίνεται τεχνηέντως ακατέργαστο, τις εμβόλιμες μικροϊστορίες που διευρύνουν την αφηγηματική μετρική. Μόλις φτάνω στην καταληκτική πρόταση του τελευταίου διηγήματος του βιβλίου, «LOS PITUCONES», «...Nοιώθω μιαν απαλή ευτυχία μέσα στην μελαγχολία-ποιητική ευτυχία τη λένε, νομίζω. Θα έδινα το δεξί μου χέρι για να θυμηθώ ποιος την είπε έτσι.», ανάβει το πράσινο και ξεκινάω να περάσω απέναντι.
"Το οπτικό νεύρο"
Μαρία Γκάινσα
Μετάφραση Μαρία Μπεζαντάκου
Εκδόσεις "opera"
"Το οπτικό νεύρο"
Μαρία Γκάινσα
Μετάφραση Μαρία Μπεζαντάκου
Εκδόσεις "opera"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου