Υπάρχουν κάποια λογοτεχνικά βιβλία που η ανάγνωσή τους είναι μια έκπληξη, σαν να βυθίζονται στο μυαλό σου τα νύχια μιας πεταλούδας. Αυτή η απροσδόκητη συνάντηση εύχεσαι και το πραγματοποιείς ταυτόχρονα, να είναι μια διαρκής αναζήτηση καύσιμης ύλης μέσα στις λέξεις, ώστε αυτό το αφηγηματικό ταξίδι των αναγνωστικών απολαύσεων να παραμείνει όσο το δυνατόν παρόν, πραγματοποιώντας επαναληπτικές διαδρομές, επιστροφές στην αφετηρία, ένα ατέρμονο πήγαινε-έλα, που θα ξορκίσει το αναπόφευκτο τέλος• τότε που ο κόσμος θα γίνει ξανά πραγματικότητα και ο ορισμός σου θα είναι αυτό που θα αντιλαμβάνονται όλοι τώρα πια.
Γι’αυτό το λόγο έγραψα αυτά τα λόγια στο περιοδικό, λόγια που τα περισσότερα δεν είναι δικά μου, αλλά είναι μια μοναχική κατεβασιά συναισθήματος σε "παφλάζουσαν έξαρσιν."
Περιοδικό "Φρέαρ "
Περιοδικό "Φρέαρ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου