240) Λίγα λόγια για τον Δήμο Αμαρουσίου
Ο Δήμος Αμαρουσίου γεννήθηκε στο Μαρούσι. Έζησε όλη του τη ζωή στον τόπο
που γεννήθηκε, εκτός από ένα μικρό διάστημα δύο χρόνων όπου μετανάστευσε,
από τον Δεκέμβριο του 1954 έως το φθινόπωρο του 1956, δουλεύοντας λαντζέρης σε
ελληνικό εστιατόριο στη Στουτγκάρδη. Επέστρεψε και μετά από κάποιες πρόχειρες
δουλειές σε οικοδομές, ασφαλτοστρώσεις δρόμων, μονιμοποιήθηκε ως οδοκαθαριστής
στο Δήμο Αμαρουσίου μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε το 1989.
Ο Δήμος Αμαρουσίου έφτιαχνε υπέροχο γλυκό περγαμόντο που πρόσφερε γενναιόδωρα και αφιλοκερδώς σε όλους τους φίλους του, που σύχναζαν στα καφέ και τα μπαρ της πλατείας. Άνοιγε τα ένα μάτι του, όταν έβλεπε πέστροφες στον ύπνο του, επιθεωρούσε το δωμάτιο, αν και σκοτάδι, εξονυχιστικά, και με ένα ραβδί που τοποθετούσε στην άκρη του κρεβατιού, κάθε νύχτα πριν κοιμηθεί, σαν έτοιμος από καιρό, τις έδιωχνε λογχίζοντας τον αέρα. Έπινε το ουίσκι του, “Black and White», φορώντας γάντια μιας χρήσης. Έμπαινε σε αυτοκίνητα φίλων ή συγγενών, μόνο όταν ο οδηγός, κατά δήλωση του, ήταν χορτάτος. Περπατούσε σαν να κλωτσούσε, σε κάθε πέντε βήματα που έκανε, μια αόρατη μπάλα από καουτσούκ. Θύμωνε αν κάποιος επιχειρούσε να του ξύσει την πλάτη. Δάγκωνε με μανία ότι θεωρούσε περιττό. Όταν έβρεχε έβγαινε από το σπίτι του, στεκόταν κάτω από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, και παρατηρούσε μελαγχολικός τα σκουπίδια που παρέσυρε η βροχή.
Αγαπώ το επάγγελμά μου, μας εκμυστηρευόταν, όταν πίναμε κανένα ποτηράκι στην ταβέρνα «ΜΕΖΕΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ».
Φτιαγμένο ξανά Κυριακή απόγευμα.
Ο πίνακας "Man Standing, Arms Extended" είναι του Paul Cezanne
Ο Δήμος Αμαρουσίου έφτιαχνε υπέροχο γλυκό περγαμόντο που πρόσφερε γενναιόδωρα και αφιλοκερδώς σε όλους τους φίλους του, που σύχναζαν στα καφέ και τα μπαρ της πλατείας. Άνοιγε τα ένα μάτι του, όταν έβλεπε πέστροφες στον ύπνο του, επιθεωρούσε το δωμάτιο, αν και σκοτάδι, εξονυχιστικά, και με ένα ραβδί που τοποθετούσε στην άκρη του κρεβατιού, κάθε νύχτα πριν κοιμηθεί, σαν έτοιμος από καιρό, τις έδιωχνε λογχίζοντας τον αέρα. Έπινε το ουίσκι του, “Black and White», φορώντας γάντια μιας χρήσης. Έμπαινε σε αυτοκίνητα φίλων ή συγγενών, μόνο όταν ο οδηγός, κατά δήλωση του, ήταν χορτάτος. Περπατούσε σαν να κλωτσούσε, σε κάθε πέντε βήματα που έκανε, μια αόρατη μπάλα από καουτσούκ. Θύμωνε αν κάποιος επιχειρούσε να του ξύσει την πλάτη. Δάγκωνε με μανία ότι θεωρούσε περιττό. Όταν έβρεχε έβγαινε από το σπίτι του, στεκόταν κάτω από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, και παρατηρούσε μελαγχολικός τα σκουπίδια που παρέσυρε η βροχή.
Αγαπώ το επάγγελμά μου, μας εκμυστηρευόταν, όταν πίναμε κανένα ποτηράκι στην ταβέρνα «ΜΕΖΕΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ».
Φτιαγμένο ξανά Κυριακή απόγευμα.
Ο πίνακας "Man Standing, Arms Extended" είναι του Paul Cezanne
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου