57) Για να φτάσω γρήγορα σε μια σκέψη, που θα δίνει αξιόπιστη απάντηση, όταν με στριμώχνουν οι συνομιλητές μου, κόβω δρόμο. Προσπερνώ στενά, αδιέξοδα, παράδρομους, αδιάφορες σκέψεις, δευτερεύουσες ιδέες. Με αποτέλεσμα, αρκετές φορές, να χάνω το δρόμο μου. Οι συνομιλητές μου αναδεικνύονται, άνευ αντιπάλου, νικητές, κι εγώ αποδέχομαι την ήττα με σκυμμένο κεφάλι.
Εντάξει, δεν χάθηκε ο κόσμος με μια ήττα, ανάμεσα σε τόσες άλλες. Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι χαμένος όπως είμαι, δεν βρίσκω το δρόμο να επιστρέψω από κει που ξεκίνησα.
Ο πίνακας "The embarassment" είναι του Francis Picabia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου