Τρίτη, Ιανουαρίου 31, 2017
Δευτέρα, Ιανουαρίου 30, 2017
Κυριακή, Ιανουαρίου 29, 2017
Σάββατο, Ιανουαρίου 28, 2017
Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2017
Πέμπτη, Ιανουαρίου 26, 2017
Τετάρτη, Ιανουαρίου 25, 2017
Τρίτη, Ιανουαρίου 24, 2017
Δευτέρα, Ιανουαρίου 23, 2017
Κυριακή, Ιανουαρίου 22, 2017
Σάββατο, Ιανουαρίου 21, 2017
Πέμπτη, Ιανουαρίου 19, 2017
ΓΕΝΕΘΛΙΑ
Σαν σήμερα, πριν δέκα χρόνια, γεννιέται ο "ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ"
Γιορτάζω:
850 αναρτήσεις
2419 σχόλια
Μεταφέρω, δίχως διορθώσεις, το κείμενο της πρώτης ανάρτησης, μη γνωρίζοντας τότε, πώς θα μπορούσε αυτό το πείραμα να κρατήσει δέκα
χρόνια:
"ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Από αναγνώστης να γίνω λοιπόν γραφέας. Βέβαια το δεύτερο δεν
αναιρεί το πρώτο, ίσως να αλληλοσυμπληρώνονται σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση.
Απαραίτητο υλικό οι λέξεις και τα συναισθήματα. Ξανά λοιπόν στα λεξικά, στηn
μνήμη, στην παρατήρηση. Βέβαια είμαι αρκετά μεγάλος, νοιώθω την αίσθηση του
θανάτου να πλανιέται σε κάθε μακρόχρονη προσπάθεια, ένας θάνατος που ανά πάσα
στιγμή μπορεί να διακόψει κάθε προσπάθεια αφήνοντας την αίσθηση του
ανεκπλήρωτου. Μήπως μόνο εγώ έχω αυτή τη φιλοδοξία και η απώλεια να με κυκλώνει
διαρκώς;
Η πραγματικότητα πρέπει να μεταπλαστεί μέσα από προσωπικές
εκδοχές, ελπίδες, φόβους. Ίσως συναντηθώ με άλλους ανθρώπους που οι
διαφορετικές εκδοχές τους σε σχέση με τον κόσμο, την πρόσληψη και την ερμηνεία
του, δημιουργήσουν τη δεξαμενή όπου η προσωπική σχέση με τον κόσμο αναπλαστεί,
διαψευστεί ή και ακόμα ακόμα επικυρωθεί.
Η σύμπλευση ή η αντιπαλότητα των προσωπικών καταγραφών
αναδείξει την ουσιαστική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης(sic). Την αδυναμία
κατανόησης της ύπαρξης.
Μεγαλοστομώ αλλά αυτή η διάθεση αργότερα να μεταπλαστεί σε
κάτι άλλο. Προν το παρόν αυτό που σκέφτομαι την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές
η απολογία ή ίσως η απόπειρα ερμηνείας αυτής της καινούργιας προσπάθειας είναι
η υπεράσπιση της ατομικότητάς μου που τόσο με απωθεί".
Παρασκευή, Ιανουαρίου 19, 2007
Ο πίνακας είναι του Νίκου Κακουλίδη
Τετάρτη, Ιανουαρίου 18, 2017
Τρίτη, Ιανουαρίου 17, 2017
Δευτέρα, Ιανουαρίου 16, 2017
Σάββατο, Ιανουαρίου 14, 2017
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Επιστρέφοντας,
έπεσα στην αγκαλιά της και της είπα αυτό που δεν είχα τολμήσει ποτέ να της πω:
"Θα σε αγαπάω μέχρι την κατάργηση του κράτους και του κεφαλαίου".
Είδα δάκρυα να κυλούν από τα μάτια της, όταν τραβήχτηκε από την αγκαλιά μου.
"Να μου το λες συχνά αυτό" ακούστηκε η φωνή της, σβησμένη, ανάμεσα στους λυγμούς της.
Ο πίνακας είναι του Pablo Picasso
"Θα σε αγαπάω μέχρι την κατάργηση του κράτους και του κεφαλαίου".
Είδα δάκρυα να κυλούν από τα μάτια της, όταν τραβήχτηκε από την αγκαλιά μου.
"Να μου το λες συχνά αυτό" ακούστηκε η φωνή της, σβησμένη, ανάμεσα στους λυγμούς της.
Ο πίνακας είναι του Pablo Picasso
Τρίτη, Ιανουαρίου 03, 2017
Δευτέρα, Ιανουαρίου 02, 2017
ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
18) Ένας φίλος μού δείχνει ασκήσεις για να μην με πονάει η γλώσσα μου κατά τη
διάρκεια της αιδοιoλειξίας, όταν παρατείνεται πέραν των εφικτών ορίων.
Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω, αρχίζοντας τις ασκήσεις, ότι όλα εξαρτώνται από τη
θέση του σώματος της γυναίκας, Αλλά, δυστυχώς, άλλος παίρνει τις αποφάσεις
εκείνη την ώρα.
Ο πίνακας " The origin of the world" είναι του Gustave Courbet
Κυριακή, Ιανουαρίου 01, 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)