BENTETA

Μεσημέρι Κυριακής, ο Θανάσης της «Πεταλούδας», θυμήθηκε, έκπληκτος, τι τον βασάνιζε τόσο καιρό.

 Κατέβηκε με αργό βήμα, συλλογισμένος, στην αποθήκη, πήρε το τσεκούρι που είχε κρεμασμένο στον τοίχο, κι ανηφόρισε κατά το κτήμα του Καρδιά. Τον βρήκε την ώρα που έπινε νερό από το πηγάδι, ιδρωμένο, με το πουκάμισο κολλημένο στο σώμα του. Τον πλησίασε, δίχως να γίνει αντιληπτός, την ώρα που ο Καρδιάς ήταν σκυμμένος, κι έβγαζε μια κραυγή ανακούφισης, δωρίζοντας, σε ανταπόδοση, την ανάσα του στο Θεό. Με μια αστραπιαία, βαριά κίνηση, γκρέμισε το τσεκούρι στην πλάτη τού, προς το παρόν, ανακουφισμένου Καρδιά, σωριάζοντάς τον, απορημένο, ανίκανο να διερωτηθεί για τη μοίρα του, στο έδαφος.

Ένα απρόβλεπτο,  ταξιδιάρικο ανεμάκι δρόσιζε το πρόσωπο του Θανάση στην επιστροφή του.

Ο πίνακας  «Dusk Wings» είναι του Thomas Moran

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΣΚΟΡΕΡ

Την πήρε στα χέρια και της έδωσε ένα φιλί. Κρατώντας την αγκαλιά  την έφερε στο κρεβάτι . Ξάπλωσε κι άρχισε να την χαϊδεύει με πάθος. Την έγλειψε σε όλη την περιφέρειά της, αφήνοντας πνιχτά βογγητά.  Η στύση του είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της. Κατέβασε το σλιπ και άρχισε να αυνανίζεται. Συνέχισε να την γλείφει, να τη δαγκώνει με μικρές παιχνιδιάρικες δαγκωματιές, ενώ ο σφύζων, εν διαστολή, ερωτικός σωλήνας του έπαλλε   μεγαλοπρεπώς. Τη στιγμή της εκσπερμάτωσης, την έφερε μπροστά στο καυλωμένο πέος του, και με ένα μακρόσυρτο αναστεναγμό,  άφησε το παχύ, γαλακτώδες σπέρμα του να χυθεί πάνω της, καλύπτοντας τη λέξη «Adidas». 

Ανακουφισμένος, άπλωσε το πόδι, την έφερε ανάμεσα στα σκέλια του, έγειρε το σώμα σε εμβρυϊκή στάση,  και, με το χέρι ακουμπισμένο  πάνω  της, αποκοιμήθηκε,  με την απόλαυση να αχνοφέγγει στο πρόσωπό του. 

Αύριο το παιγνίδι ήταν δύσκολο, ντέρμπυ. Από την απόδοσή του η ομάδα περίμενε πολλά.

Δεν έπρεπε να διαψεύσει τη θέση τού πρώτου σκόρερ της ομάδας του.

ΣΑΡΑ

Είμαι ικανοποιημένος, γιατί όταν η Σάρα ξεκουμπώνει το κίτρινο μπουφάν της, από μέσα ορμά η Νταίζη, αρχίζει να μου γλείφει τα χέρια, το πρόσωπο, χτυπώντας, ζωηρά, την ουρά της στο στήθος μου. Νοιώθω το τρελό χτυποκάρδι της καρδιάς της, τη ζέστη από το κορμί της και ευφραίνομαι.  Είμαι ικανοποιημένος, γιατί η Σάρα θα με κοιτάξει με τα θεσπέσια μάτια της και θα μου χαμογελάσει γλυκά. Θα παραγγείλει καφέ, ενώ θα τρίβει τα παγωμένα χέρια της να ζεσταθούν. Μετά θα ανάψει τσιγάρο. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί θα μου διηγηθεί, πώς πέρασε τις ώρες της στο εκχιονιστικό μηχάνημα, καθαρίζοντας τους χιονισμένους δρόμους τουNewport. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί εδώ, στη γέφυρα του πλοίου, στις θάλασσες της Νότιας Κίνας, αφήνω τη Σάρα να με χαϊδέψει με τις ζεσταμένες παλάμες της. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί τα χείλη της τρέμουν και τα κοιτώ. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί η ανάσα της ζεσταίνει τον κόσμο μου. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί η Σάρα, με μια νωχελική κίνηση του χεριού της φέρνει τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της. Είμαι ικανοποιημένος,  γιατί ένα κομμάτι σάρκας, γύρω από το λαιμό της, φωτίζεται από το δειλό φως του φεγγαριού. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί η Σάρα είναι απέναντί μου και μιλάει σε μένα, από όλους τους ανθρώπους της γης. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί η Νταίζη συνεχίζει να μυρίζει το δάπεδο του μαγαζιού. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί η Σάρα κοιτάζει, αποκλειστικά, εμένα στα μάτια. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί όταν η Σάρα σκύβει να με φιλήσει  στα χείλη, η Νταίζη ζηλεύει, αφήνει την έρευνα του χώρου, τρέχει και πέφτει στην αγκαλιά της.  Είμαι ικανοποιημένος, γιατί όταν η Σάρα με φιλά, τα δόντια μου συναντούν τα δικά της, τάχα τυχαία, και γελάμε. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί το σάλιο της, εξαγνίζει το σώμα μου. Είμαι ικανοποιημένος, γιατί η Σάρα, φεύγοντας, μου λέει ότι θα ξανάρθει το επόμενο βράδυ.

Είμαι ικανοποιημένος, γιατί εδώ, στη γέφυρα του πλοίου, σκέφτομαι τη Σάρα, που δεν υπάρχει.

 Διορθωμένο

Δημοσιεύτηκε με το όνομα Παύλος Σπυρόπουλος στο περιοδικό "Θράκα"

http://www.thraca.gr/2016/09/blog-post_12.html

ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΟΝΤΕΣΤΡΕΛΑ (ΕΚΔΟΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ)

Στα εξωτικά νησιά Μοντεστρέλα, οι ιθαγενείς κάτοικοι, δέχονται περισσότερες δόσεις πολιτισμού, απ' όσο μπορούν ν’αντέξουν. Γι’αυτό, τις τελευταίες στιγμές της ζωής τους, λίγο πριν πεθάνουν, ομολογούν: «Υπάρχει ένας  φόβος. Όσο κι αν Του σφυρίζουμε, δεν ανταποκρίνεται».

Διαβάζοντας την ιστορία 81, από το βιβλίο του Ζάιμε Μοντεστρέλα "Υδατώδεις ιστορίες".

ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΟΝΤΕΣΤΡΕΛΑ

Στα εξωτικά νησιά Μοντεστρέλα, οι ιθαγενείς κάτοικοι, δέχονται περισσότερες δόσεις πολιτισμού, απ' όσο μπορούν ν’αντέξουν. Γι’αυτό, τις τελευταίες στιγμές της ζωής τους, λίγο πριν πεθάνουν, ομολογούν: «Υπάρχει ένας  φόβος».

Ο πίνακας " The Jungle" είναι του Wifredo Lam

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

"Άμα σπάσει το κλαδάκι που με κρατάει, κανένα skateboard δεν πρόκειται να σας γλυτώσει".

Χανς Ρότερνταμ Μπούκνερ
(24 Ιουλίου 1839-3 Σεπτεμβρίου 1882)


Ο πίνακας είναι του Oswaldo guayasamin