Όταν τελειώνεις ένα γοητευτικό μυθιστόρημα νιώθεις μια
συναισθηματική ελαφρότητα. Η απόσβεση του εγώ, διαβάζοντας την
αφηγηματική περιπέτεια μιας ιστορίας, η
λυτρωτική, πνευματική εμμονή και επιμονή του αναγνώστη να παρακολουθήσει τη
γλωσσική χαρτογράφηση μιας επινοημένης και εμπνευσμένης πραγματικότητας, την ψευδόμενη αλήθεια του αφηγητή, ελκόμενος από
την περίτεχνη σπατάλη της ιδιωτικής αλήθειας του δημιουργού ,
μετατρέπεται σε μοναδική εμπειρία που δεν μπορεί παρά να είναι μια ατομική και
μοναχική πράξη.
Συνεπώς μιλώντας για ένα λογοτεχνικό έργο, το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να αναδείξεις τα «υλικά» στοιχεία του. Τα στοιχεία αυτά αποσπασμένα από το «συμβιωτικό πυρήνα» μπορούν να αποκτήσουν γλωσσική μεταφορά και να επικοινωνήσουν με τους άλλους. Η πνοή, το φύσημα της λογοτεχνικής αρετής και ομορφιάς, η ενάργεια της δημιουργίας παραμένει «εντός» του αναγνώστη, αδυνατώντας να εκφραστεί γλωσσικά και να συναντήσει τον κόσμο. Παραμένει το πνευματικό στοιχείο του έργου, μακριά από αξιολογήσεις και συγκριτικές ματαιότητες, «η τρομερή περιοχή» όπου η αφηγηματική θερμότητα θρέφει το διανοητικό κύτος που ανικανοποίητο και αδηφάγο διατηρεί την πρωτογενή του μήτρα, όντας η νήσος κάθε εσωτερικού τόπου.
Συνεπώς μιλώντας για ένα λογοτεχνικό έργο, το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να αναδείξεις τα «υλικά» στοιχεία του. Τα στοιχεία αυτά αποσπασμένα από το «συμβιωτικό πυρήνα» μπορούν να αποκτήσουν γλωσσική μεταφορά και να επικοινωνήσουν με τους άλλους. Η πνοή, το φύσημα της λογοτεχνικής αρετής και ομορφιάς, η ενάργεια της δημιουργίας παραμένει «εντός» του αναγνώστη, αδυνατώντας να εκφραστεί γλωσσικά και να συναντήσει τον κόσμο. Παραμένει το πνευματικό στοιχείο του έργου, μακριά από αξιολογήσεις και συγκριτικές ματαιότητες, «η τρομερή περιοχή» όπου η αφηγηματική θερμότητα θρέφει το διανοητικό κύτος που ανικανοποίητο και αδηφάγο διατηρεί την πρωτογενή του μήτρα, όντας η νήσος κάθε εσωτερικού τόπου.
4 σχόλια:
ΝΟΣΤΑΛΓΗΣΑ…
Νοστάλγησα λαβράκι βραστό μέ πατατοῦλες αὐγολέμονο
νά μοσχοβολάει καί ν᾿ ἀνασταίνει.
Νοστάλγησα Ἐπιτάφιο στήν πόλη μου.
Νοστάλγησα γκιουβέτσι στό φοῦρνο.
Νοστάλγησα ξινόγαλο.
Νοστάλγησα ρεβανί τῆς μάνας μου.
Νοστάλγησα τσιγάρο ἀπό τό πακέτο τοῦ πατέρα μου.
Νοστάλγησα συζήτηση γιά τό Νίτσε καί τόν Ντοστογιέφσκι μέ
τόν Γιῶργο Κοτσίρα καί τόν Γιῶργο Φαγκόπουλο.
Νοστάλγησα νά μέ πιάσει ἡ βροχή στό δρόμο νά περπατάω μές
στή βροχή καπνίζοντας.
Νοστάλγησα τούς πρώτους φίλους μου στό Μεσολόγγι.
Νοστάλγησα τούς πρώτους φίλους μου στήν Ἀθήνα.
Νοστάλγησα κορίτσια νοστάλγησα γριές νά κάθονται στά σκαλιά καί
σέ σκαμνιά ἔξω ἀπό τό σπίτι καλοκαίρια ἀλησμόνητα ἐνῶ πέφτει ὁ
ἥλιος ἐνῶ πέφτει τό βράδυ φαντασίες καί παραμύθια ἑνωμένα μέ
κρυφές λαχτάρες καί σκληρές πραγματικότητες.
Ὅλα εἶναι χώρια καί μαζί λοιπόν ἄσπρα καί μαῦρα ξεχασμένα καί
ἀξέχαστα ἀγαπημένα καί περιφρονημένα.
Καί ἡ ποίηση δέν λέει νά τελειώσει. Ὁ οὐρανός στή γῆ ἡ γῆ στόν
οὐρανό τό ἴδιο κάνει.
Μυρουδιές τοῦ σώματος μυρουδιές τῆς τάξης μυρουδιές τῆς ἐξοχῆς
μυρουδιές τοῦ καφενείου καί τῆς ταβέρνας τοῦ θαλάμου καί τῆς
κρεβατοκάμαρας.
Ἔβγα Γκόλφω στό μαντρί Τοῦ Κίτσου ἡ μάνα κάθονταν ὁ Γιάννος
κ᾿ ἡ Παγώνα γαλλικά τραγούδια ἀπό τό Ράδιο Λουξεμβοῦργο καί
τό Ράδιο Μόντε Κάρλο Ζορρό Ντάν Φόουλερ καί τό περιοδικό Ἑλλη-
νόπουλο τοῦ Νίκου Τσεκούρα.
Προσπαθῶ νά διασχίσω μιά σήραγγα καί νά βγῶ στό φῶς ἤ προ-
σπαθῶ ἀπό τό σκοτάδι τῶν ἡμερῶν μας νά μπῶ σέ μιά σήραγγα
γεμάτη φῶς;
Καί ἀγάπη.
ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΠΑΣ (Περιοδικό «Ἡ Λέξη», τ. 176, 2003)
Καλησπέρα σας!
Εξαιρετικός ο Γκόρπας. Σημείο αναφοράς της ποιητικής μου περιόδου. Κάπου θα βρίσκονται τα ποιήματά τους, αλλά έτσι ακατάστατος που είμαι τρέχα να τα βρεις.
Ανοίγω, λοιπόν, έναν άλλον ποιητή, εκ διαμέτρου αντίθετο με τον Γκόρπα, και μεταφέρω:
ΟΤΑΝ ΕΓΩ ΘΥΜΑΜΑΙ
Όταν εγώ θυμάμαι
ιδρύω παλιές λεβάντες
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ
Πιάνο βυθού
Όμορφα ποιήματα...
@Eros and Psyche
Όμορφα ποιήματα, σπουδαίοι ποιητές.
Αλλά και το βιβλίο δεν πίσω. Δεν ντρέπομαι να το πω γοητευτικό. Τελικά είμαστε μια ωραία οικογένεια!
Δημοσίευση σχολίου