Η δουλειά μου είναι να μεταφέρω κουπόνια. Είμαι, λοιπόν, ένας κουπονοφόρος.
Ο κουπονόδρομος, έτσι τον ονόμασα, που στεγάζονται τα γραφεία στα οποία μεταφέρω
τα κουπόνια, δεν είναι μακρύς, περίπου χίλια μέτρα και κάτι ψιλά, αλλά επειδή τον διανύω κάθε
μέρα, μπορώ να χαρακτηριστώ κουπονοδρόμος. Το τμήμα του δρόμου ανήκει
αποκλειστικά στην κουπονομεταφορική εταιρεία στην οποία εργάζομαι. Δουλεύω στον «Ταχυκουπονοδρομέα»,
περίπου δύο χρόνια. Τα κουπονοδρομεία της χώρας με τη γραφειοκρατική τους δομή
παραχώρησαν επαγγελματικό χώρο στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Έτσι μεγάλο μερίδιο της αγοράς το κατέκτησαν οι κουπονομεταφορικές
εταιρίες. Η δουλειά μου, αν και φαίνεται, δεν είναι βαρετή. Παίρνω τα κουπόνια
από το γραφείο «Το κουπονάκι» πχ, που βρίσκεται στον κουπονόδρομο και τα
μεταφέρω στο λογιστήριο, επί της ιδίας οδού, όπου γίνεται το μέτρημά τους.
Φεύγω και επιστρέφω στο γραφείο μου. Περιμένω να με καλέσουν από τα άλλα κουπονογραφεία
επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδρομή σε όλη τη διάρκεια του οχταώρου μου. Η
κουπονοδιαδρομή έχει γίνει μέρος της ζωή
μου, αλλά οι ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης είναι μεγάλες. Αρκεί να είσαι
συνεπής, εργατικός και έντιμος.
Πιστέψτε με, σας μιλά
ένας κουπονοσοφιστής.
Το έργο είναι του Paul Feeley
4 σχόλια:
Φίλτατε ΑΧΙ,
Μη βρίσκοντας άλλον τρόπο να προσεγγίσω αυτό που διαβάζουν τα (τεράστια αμυγδαλωτά γαλαζοπράσινα) μάτια μου, διαλέγω τον τρόπο της ποίησης.
Για χάρη σας το σχόλιο γίνεται διακειμενικό.
...Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια...
ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
...Τι σημασία έχει ο χρόνος και η κούραση
όταν διαλέγω κουπόνια από τα μάτια σου,
ιδανικά τα χείλη σου δεν ξεστόμισαν ποτέ,
μου έστρωσες να κοιμηθώ στο άπειρο...
ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΣΙΑΚΟΣ, Η τραμπάλα, απόσπασμα
1
Δεν τις θέλω πια τις προσφορές σας τα γιορτινά λαμπάκια
τα φωτορυθμικά Χριστούγεννα
κουπόνια δωροεπιταγές των supermarket...
Θεώνη Κοτίνη
...εκεί που ώριμοι επιτέλους και νηφάλιοι
κερδίσαμε κουπόνι μετοχής
σε κλήρωση γι’ απόδραση λιγόλεπτη
στην φοινικόνησο του εμιράτου...
ΝΙΚΟΣ ΔΟϊΚΟΣ
...Έτσι μπορώ να σε κοιτάζω, που τα ψώνια
κρατάς, τα πλήκτρα σαν χτυπάς στη μηχανή σου
“δέκα κι εξήντα…' λες, κι ακούω τη φωνή σου,
βλέπω τα χέρια σου που δίνουν τα κουπόνια....
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΛΔΑΤΟΣ, Στην ουρά
...μ’ ένα ψάθινο καπέλο σε πλοίο άγονης γραμμής
κι ένα εκπτωτικό κουπόνι αλήθειας στην τσέπη...
Αθηνά Τιτάκη
Αμερική σαν ήμουνα εφτά χρονώ η μαμά μ᾽ έπαιρνε μαζί της στις συνεδριάσεις των κομμουνιστικών αχτίδων
μας πουλάγανε στραγάλια μια χούφτα το κουπόνι μια πεντάρα το κουπόνι
οι λόγοι ήτανε τζάμπα όλοι τους ήτανε χάρμα
τρέφαν αισθήματα για την εργατιά υπήρχε τόση ειλικρίνεια
ιδέα δεν έχεις τι κομμάτι πράμα ήταν το κόμμα το 1935.
Allen Ginsberg. Beat Generation
...θα φαίνονται
οι σκιές των πραγμάτων: οι ξεπεσμένοι
κίονες στις πυλωτές πολυκατοικιών, οι κεραίες
από τις ορφανές τηλεοράσεις,
τ’ ασπρόρουχα στα σύρματα, εκπτωτικά κουπόνια,
τα χαρτόνια και οι κουβέρτες των αστέγων...
Αντώνης Μπαλασόπουλος, Παγοδρόμιο
Η ποιητική σας κουπονοπροσφορά με εξέπληξε. Φαίνεται ότι εκτός της επαγγελματικής ανθεί και η ποιητική κουπονοφορία.
Για να είμαι ειλικρινής, το ξεκίνησα χαζά-χαζά και κόλλησα ψάχνοντας για αρκετή ώρα.
Υποθέτω ότι δεν μπορείτε να αρνηθείτε το ενδιαφέρον που έχουν κάποιοι από τους στίχους που αλίευσα. Κουπονόστιχοι.
Ναι, ανθοφορεί η Ποίηση. Αν θέλεις να τη βρεις. Εκτός αν σε βρει αυτή.
Σε βρίσκει η ποίηση
ΙΧ
Η ποίηση έρχεται να σε βρει με ποδήλατο, με μηχανάκι,
με αυτοκίνητο
άλλοτε έρχεται σαν αμαζόνα με το σπαθί υψωμένο
άλλοτε σε ακολουθεί από το σουπερμάρκετ σαν
κουρελού ζητιάνα
σε παρασύρει όπως πορνοστάρ σε φαντασιακές αβύσσους
σε ανακαλεί στην τάξη σαν διευθύντρια αναμορφωτηρίου
σου εμφανίζεται στα έγκατα του ύπνου σαν άσπιλη
παρθένα
σ’ εξαπατά στέλνοντας στη θέση της μια θεραπαινίδα της
κι εσύ νομίζεις πως την έριξες επιτέλους στο κρεβάτι σου
σε καλεί με ντουντούκα να φωνάξεις κομματικά
συνθήματα
σε περιπαίζει δίνοντας προτεραιότητα στις σοβαρές σου
ασχολίες
σου γεμίζει το άδειο γραμματοκιβώτιο των φιλοδοξιών
σε δελεάζει με όνειρα δόξας, χρήματος, αθανασίας
σε πείθει σαν άπιστη ερωμένη πως είναι δική σου μόνο
σε προσπερνάει για να ξεσκονίσει νεκροζώντανους
αρχηγούς
σου φουσκώνει τις ουτοπίες όσο να σκάσουν σαν μπαλόνι
σου θυμώνει άμα δεν βλέπεις ότι προσπαθεί να διαλύσει
την ομίχλη
σου ζητάει βοήθεια άμα την κυνηγούν οι εξουσίες
που αψήφησε
σου λέει πως κι όταν τις υμνούσε, κρυφά τις υπονόμευε
σου επισημαίνει τις κοινοτοπίες, σου ανατρέπει
τ΄αυτονόητα
σου ψιθυρίζει μυστικά που πρέπει εσύ να εξιχνιάσεις
σου φωτίζει πράγματα που μέναν σκοτεινά ως τότε
ώσπου κάποια στιγμή σε ανταμείβει για την αφοσίωσή σου
σου αποκαλύπτει την αλήθεια, σου λέει καθαρά πως
ανήκει σε όλους.
Εκεί απάνω η ποίηση βρίσκει τον καθένα μας.
Τίτος Πατρίκιος
Βεβαίως κι έχουν ενδιαφέρον οι στίχοι που παραθέσατε. Έχουμε διαβάσει ουκ ολίγους καπνόστιχους.
Σπουδαίος ο Πατρίκιος.
Δημοσίευση σχολίου