Ο ΑΛΙΜΕΝΤΑ

Ο μάγος Αλιμέντα ήταν ο πιο διάσημος μάγος της εποχής του. Η φήμη του είχε εξαπλωθεί σ’όλο τον κόσμο, και οι προσκλήσεις για παραστάσεις στα πιο απόμακρα μέρη της γης ήταν αμέτρητες.

Ο μάγος Αλιμέντα μπορούσε, γι’αυτό ξεχώριζε από τους άλλους μάγους της εποχής του, να σηκώσει έναν ελέφαντα από τη γη, να τον κάνει να πετάξει, τουλάχιστον τέσσερα – πέντε μέτρα από το έδαφος, για δύο τρία λεπτά πτήσης. Να μετατρέψει ένα αυγό βραστό σε τηγανιτό και αντίστροφα. Να κρεμαστεί από το μικρό δάχτυλο ενός δίχρονου παιδιού και να τραμπαλιστεί για όση ώρα διαρκούσε η μουσική ή το ρυθμικό χειροκρότημα των θεατών. Να εξαφανίσει τις Πέμπτες από το ημερολόγιο του χρόνου, χωρίς καμία επίπτωση στην κοινωνική ζωή. Να μιλάει χωρίς να χρησιμοποιεί το κατηγορούμενο και να γίνεται κατανοητός από όλους τους συνομιλητές του. Μπορούσε επίσης να σταθεί διπλωμένος κάτω από ένα αναποδογυρισμένο ποτήρι του Μartini για τέσσερα λεπτά. Ο μάγος Αλιμέντα  έτρεχε τα 100 μέτρα σε 7,56 δευτερόλεπτα, καθ’όλη τη διάρκεια του βίου του, ενώ τα 70 πρώτα μέτρα είχαν χρονομετρηθεί στα 6,42 δευτερόλεπτα. Αρκούσαν ένα δευτερόλεπτο και δεκατέσσερα  δεύτερα για να διανύσει τα τελευταία τριάντα μέτρα.

Φημολογείται ότι σε μια ιδιωτική παράσταση για τον πρωθυπουργό της χώρας, παρουσία της οικογένειά του, της γυναίκας του και των δύο παιδιών του, κατάφερε να περάσει από τη τρύπα μια βελόνας. Το γεγονός ούτε επιβεβαιώθηκε ούτε διαψεύστηκε.

Αυτό όμως που δεν κατάφερε ν' αποφύγει, εν είδει μαγικού εξαγνισμού, ήταν η απαράβατη αρχή της θνητότητάς του. Τις έσχατες στιγμές  των στοχασμών του, παραδεχόταν ενώπιον των λιγοστών φίλων του, ότι οι μαγικές του ικανότητες δεν ήταν αρκετά ικανές να ξεγελάσουν τη φθορά του χρόνου, αν και προσπάθησε κάποιες φορές να το επιτύχει. 

Σ’έναν από τους στοχαστικούς περιπάτους του στην εξοχή, που συνήθιζε να κάνει τις ελεύθερες ώρες του, το βλέμμα του στάθηκε σ’ ένα φύλλο πεσμένο από τον ουρανό. Ο Αλιμέντα μπόρεσε να το ξεχωρίσει ανάμεσα στα χιλιάδες πεσμένα φύλλα του φθινοπώρου. Γνώριζε ότι  κάθε φύλλο από τον ουρανό ήταν μια επιθυμία του Θεού. Είχε και ο Θεός επιθυμίες, που διέφεραν από τις ανθρώπινες, όχι μόνο επειδή ήταν Θεϊκές, αλλά γιατί μπορούσαν να πραγματοποιηθούν χωρίς καμία άλλη μεσολάβηση. Ο Αλιμέντα το πήρε στα χέρια του, το αποκρυπτογράφησε και  το έστειλε φυσώντας το ξανά στον ουρανό. Το φυλλαράκι παρασυρμένο από ένα ξαφνικό άνεμο που έβγαινε από το στόμα του Αλιμέντα, αλλά ουσιαστικά βαθιά από το στήθος του, χάθηκε στο απέραντο γαλάζιο, δίχως κάποιος από τους περιπατητές να το αντιληφθεί.

Το γεγονός δεν ξέρω αν σχετίζεται με το τραγικό και απρόβλεπτο τέλος του Αλιμέντα. Το συμπέρασμα δικό σας. Εγώ απλά  αναφέρω ότι ο Αλιμέντα χάθηκε στα σκοτεινά, ζοφερά νερά της Μάγχης, όταν προσπάθησε να διαπλεύσει το στενό πάνω σ’ένα φύλλο δάφνης. Μετά από πεντέμιση μίλια ο Αλιμέντα χάθηκε στο βυθό του  καναλιού χωρίς το σώμα του να βρεθεί ποτέ.

Ο πίνακας "The magician" είναι του Rene Magritte