ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Ωραία, έγραψες αυτή τη σημείωση για το βιβλίο σου « Η εξιχνίαση μιας δολοφονίας», που τη θεωρείς κομβικό σημείο για την εξέλιξη της ιστορίας: «Έριξε το βλέμμα του στον τοίχο, σαν να υπήρχε εκεί μια τρύπα, και πίσω από αυτήν κάποιος να έδενε τα παπούτσια του».

Υπάρχει όμως η πιθανότητα:

Να μην έριξε το βλέμμα του στον τοίχο, αλλά κάπου αλλού.
Να ήταν τυφλός, συνεπώς ακυρώνεται η πρόταση. Αλλά μην φτάσουμε στα άκρα. Δεν υπάρχει τυφλός στην ιστορία.

Να μην υπήρχε τοίχος.

Να μην υπήρχε τρύπα.

Να υπήρχε τοίχος, αλλά χωρίς τρύπα.

Να υπήρχε τρύπα, αλλά χωρίς τοίχο.

Να μην υπήρχε κάποιος, πίσω από τον τοίχο, που να έδενε τα παπούτσια του.

Να υπήρχε κάποιος, πίσω από τον τοίχο, αλλά να μην έδενε τα παπούτσια του.
Ακραίο θα ήταν, να υπήρχε κάποιος που φορούσε τα παπούτσια του, αλλά αυτά να ήταν χωρίς κορδόνι, όπως επίσης να μην φορούσε παπούτσια αλλά παντόφλες ή να ήταν ξυπόλητος. Ακραίο-ξεακραίο με τις πιθανότητες δεν παίζεις. Ειδικά τις αφηγηματικές.

Εκτός απ' αυτές τις πιθανότητες, το γεγονός που εξιστορώ:

Eίναι κάτι που συνέβη κι εγώ απλά το διηγούμαι ;
Eίναι κάτι που συνέβη, το οποίο αγνοώ, κι εγώ απλά το διηγούμαι;

Eίναι κάτι που δεν συνέβη κι εγώ απλά το διηγούμαι;

Μήπως αυτό που έγραψα είναι ιδέα κάποιου άλλου που του την έκλεψα χωρίς να το καταλάβω; Αν είναι έτσι, πράγμα το οποίο απεύχομαι, με συγχωρείς άλλε. Αν και δω που τα λέμε, η ιδιοκτησία είναι κλοπή, ειδικά η πνευματική. Μην ακούσω για πνευματικά δικαιώματα. Που τα βρήκες, ρε συ, αυτά που γράφεις ή σκέφτεσαι; Από τον κήπο του μυαλού σου τα μάζεψες; Και από που νομίζεις ότι ποτίζεται αυτός ο κήπος, αν ποτίζεται; Από την απέραντη λεξηπηγή της ζωής ποτίζεται, από τον απέραντο λεξότοπο του λόγου, προφορικού ή γραπτού.
Μήπως είναι μια αφηγηματική ιλαρότητα;

Ή μήπως μια ανομολόγητη ομολογία;

Ο πίνακας είναι του John Atkinson Grimshaw