Ο ΠΟΛΩΝΟΣ ΙΠΠΕΑΣ

Ένα βιβλίο για τη μνήμη, τον έρωτα, το χρόνο, την Ιστορία,  την απώλεια, το θάνατο.

Ο αφηγηματικός λόγος του συγγραφέα, η μόνη ικανότητα που διαθέτει για να επαναπροσδιορίζει τον κόσμο, είναι το κριτήριο για την αξιολόγηση του συγγραφικού του έργου. Ο τρόπος που ο Μολίνα προσεγγίζει τα θέματα αυτά, με την μυθιστορηματική εκδοχή τους, κάνει τον αναγνώστη του έργου του, από την ιδιωτική σφαίρα της προσωπικής και μοναχικής ανάγνωσης να διευρύνει τον νοηματικό του κόσμο, εγκαταλείποντας την αυταρέσκεια της ατομικής συνείδησης, οδηγώντας τον με την πολλαπλότητα των αφηγηματικών προσεγγίσεων στην απελευθερωτική συλλογική συνείδηση. Ο Μολίνα μεταφέρει τον αναγνώστη από τη ατομική ευδαιμονία στον ατομικό αναστοχασμό,  διότι διαθέτει  την αφηγηματική κομψότητα που κάνει το έργο του να ξεχωρίζει από τις λογοτεχνικές συμβατικές απόπειρες που μας κατακλύζουν καθημερινά.

Υ.Γ
Αυτά βρήκα να γράψω, οι λέξεις μου αντιστέκονται, δεν μπορώ να τις βρω, κρύβονται από το νου μου, μα ξέρω ότι υπάρχουν, τις συναντώ καθημερινά στα διαβάσματα μου, έστω σ’αυτές τις λίγες σελίδες που καταφέρνω να διαβάσω καθημερινά, αλλά όχι, δεν ζηλεύω τους άλλους που καταναλώνουν δεκάδες σελίδες  την ημέρα, δεν μπορώ να το κάνω, χρειάζομαι ανάσες καθημερινότητας,. Όταν χρειάζομαι τις λέξεις χάνονται στον ίσκιο του μυαλού μου, στις κρύπτες της μνήμης,  που δεν τις γνωρίζω, αλλά ξέρω ότι υπάρχουν. Μα πως μπορούν να θυμούνται τόσες λέξεις, σκέφτομαι, αυτοί που καθημερινά αραδιάζουν κείμενα, που με εντυπωσιάζουν με την πληθωρικότητα της λεκτικής πολυμορφίας, αναγκάζομαι να τις σημειώνω, αλλά βαριέμαι τελικά, δεν είμαι κανένας επαγγελματίας ούτε επιδειξίας γνώσεων, που δεν διαθέτω εξάλλου, άσε που όταν τις έχω μπροστά μου στο χαρτί, είναι τελείως διαφορετικές από αυτές που χρειάζομαι, λες και ένας αόρατος άνεμος στρέφει τη σκέψη μου σε διαφορετική κατεύθυνση από την πυξίδα των σημειώσεων μου.