Κυριακή, Ιουνίου 30, 2013

ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ

Άρχισε, λοιπόν, να συρρικνώνεται ώστε έμεινε το ανταλλακτικό του.
Ο γυάλινος ίσκιος μιας πράσινης μηλιάς από τις εσχατιές της πόλης.
Αποδέχθηκαν, τότε, ότι το πεπρωμένο, όταν εμφανίζεται ως πεπρωμένο, έχει, τελικά, δίκιο.

Ο πίνακας είναι του 
Gustav Klimt

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

TREE SONG wih MY LILY

http://www.youtube.com/watch?v=KkmAIr7pRqU

Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας,
θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο
μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα
– όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε
όταν τρώμε ή κοιμόμαστε,
μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε
σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας.

(Φ. Πεσσόα)

Καλό μήνα!

κ.κ.

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...

κ.κ
Καλό μήνα!
Σας ευχαριστώ για την υπέροχη μουσική που μου προσφέρατε!
Το “κλέβω” από τον Lagrimas de oro για σας

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=gTvb5ylTsPI

Ανώνυμος είπε...

Ωραία μουσική. Ευχαριστώ!

Συνεχίζω με GARBAREK, που του έχω αδυναμία:
Once Ι dreamed a tree upside down

http://www.youtube.com/watch?v=Uw4oc5fKzO4


κ.κ.

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...

Ωραία, λοιπόν! Επιστρατεύω τα μεγάλα μέσα!
ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΜΟΡΓΚΕΝΣΤΕΡΝ

Δυο ελατόριζες τρανές από παλιά γενιά
τα λένε μεταξύ τους στο δάσος φιλικά.

Όλα όσα μουρμουράνε ψηλά οι δεντροκορφές
σε βάθος τα εξετάζουν κάτω απ’ τη γη αυτές.

Μία γριά σκιουρίνα που κάθεται παρέκει
ζεστές μάλλινες κάλτσες και για τις δυο τους πλέκει.

Κάνει «κνικ» η μια εδώ, κάνει «κνακ» η άλλη πέρα.
Κι έτσι με την κουβέντα, περνάει ωραία η η μέρα.

Το παρόν ποίημα αναδημοσιεύεται από τον ιστότοπο του κ.Κώστα Κουτσουρέλη.
http://www.koutsourelis.gr/index1.php?subaction=showfull&id=1211215825&archive=&start_from=&ucat=5&