Άρχισε, λοιπόν, να συρρικνώνεται ώστε έμεινε το ανταλλακτικό του. Ο γυάλινος ίσκιος μιας πράσινης μηλιάς από τις εσχατιές της πόλης. Αποδέχθηκαν, τότε, ότι το πεπρωμένο, όταν εμφανίζεται ως πεπρωμένο, έχει, τελικά, δίκιο.
Ο πίνακας είναι του Gustav Klimt
4 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
TREE SONG wih MY LILY
http://www.youtube.com/watch?v=KkmAIr7pRqU
Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα – όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας.
Ωραία, λοιπόν! Επιστρατεύω τα μεγάλα μέσα! ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΜΟΡΓΚΕΝΣΤΕΡΝ
Δυο ελατόριζες τρανές από παλιά γενιά τα λένε μεταξύ τους στο δάσος φιλικά.
Όλα όσα μουρμουράνε ψηλά οι δεντροκορφές σε βάθος τα εξετάζουν κάτω απ’ τη γη αυτές.
Μία γριά σκιουρίνα που κάθεται παρέκει ζεστές μάλλινες κάλτσες και για τις δυο τους πλέκει.
Κάνει «κνικ» η μια εδώ, κάνει «κνακ» η άλλη πέρα. Κι έτσι με την κουβέντα, περνάει ωραία η η μέρα.
Το παρόν ποίημα αναδημοσιεύεται από τον ιστότοπο του κ.Κώστα Κουτσουρέλη. http://www.koutsourelis.gr/index1.php?subaction=showfull&id=1211215825&archive=&start_from=&ucat=5&
4 σχόλια:
TREE SONG wih MY LILY
http://www.youtube.com/watch?v=KkmAIr7pRqU
Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας,
θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο
μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα
– όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε
όταν τρώμε ή κοιμόμαστε,
μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε
σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας.
(Φ. Πεσσόα)
Καλό μήνα!
κ.κ.
κ.κ
Καλό μήνα!
Σας ευχαριστώ για την υπέροχη μουσική που μου προσφέρατε!
Το “κλέβω” από τον Lagrimas de oro για σας
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=gTvb5ylTsPI
Ωραία μουσική. Ευχαριστώ!
Συνεχίζω με GARBAREK, που του έχω αδυναμία:
Once Ι dreamed a tree upside down
http://www.youtube.com/watch?v=Uw4oc5fKzO4
κ.κ.
Ωραία, λοιπόν! Επιστρατεύω τα μεγάλα μέσα!
ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΜΟΡΓΚΕΝΣΤΕΡΝ
Δυο ελατόριζες τρανές από παλιά γενιά
τα λένε μεταξύ τους στο δάσος φιλικά.
Όλα όσα μουρμουράνε ψηλά οι δεντροκορφές
σε βάθος τα εξετάζουν κάτω απ’ τη γη αυτές.
Μία γριά σκιουρίνα που κάθεται παρέκει
ζεστές μάλλινες κάλτσες και για τις δυο τους πλέκει.
Κάνει «κνικ» η μια εδώ, κάνει «κνακ» η άλλη πέρα.
Κι έτσι με την κουβέντα, περνάει ωραία η η μέρα.
Το παρόν ποίημα αναδημοσιεύεται από τον ιστότοπο του κ.Κώστα Κουτσουρέλη.
http://www.koutsourelis.gr/index1.php?subaction=showfull&id=1211215825&archive=&start_from=&ucat=5&
Δημοσίευση σχολίου