Bλέπω "Les paladins" με...δόσεις, όπως καταλαβαίνετε, γιατί πού να βρω δυόμισι ολόκληρες ώρες να το δω άπαξ; Εξαιρετικά πολυεπίπεδο θέαμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σε κάνει να ονειρεύεσαι, "...έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω", που λέει κι ο Σαχτούρης. Εκπληκτική η εναλλαγή των σκηνικών (μετρό, εναέριες φιγούρες, σύννεφα, κουνέλια, άλογα, καμήλες). Ας μη μιλήσω για την υπέροχη μουσική... Ραμώ είναι αυτός, θα μου πείτε.
Οπότε και το σχόλιο, θα είναι μάλλον κι αυτό ...σε δόσεις!
ΥΓ. Πώς είναι η υγεία σας; Βοηθάνε οι φυσικοθεραπείες;
Είχα δει την όπερα αυτή, τυχαία, ένα μεσημέρι στην ΕΤ1. Μη νομίζετε, η όπερα δεν είναι το είδος που θα με κάνει ν'ασχοληθώ μαζί του, αρκετά, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Αλλά αυτή η αισθητική συνύπαρξη με έθελξε. Παρακολουθούσα δίχως να μπορώ να απομακρύνω, έστω και για μια στιγμή το βλέμμα μου από την οθόνη. Έψαξα και βρήκα την παράσταση και τώρα μπορώ, μετά από τόσο καιρό, να την ακούω, χωρίς να είμαι υποχρεωμένος να βλέπω κι όλας. Βέβαια και είναι δύσκολο να παρακολουθήσεις κάτι, οτιδήποτε είναι αυτό, δυόμιση ώρες διαρκώς. Ευτυχώς εγώ, τώρα, έχω την πολυτέλεια να έχω πολλές ώρες ελεύθερες για να περιφέρομαι ανάμεσα στους "Δαιμονισμένους", τον "Ξένο, την "Παρέλαση", "Απ'το ίδιο ποτήρι", την "Γλυκιά ζωή" το "Chungking Express", την "Τζίλντα", το "Χιροσίμα, αγάπη μου", που έβλεπα μέχρι να διαβάσω το σχόλιό σας, τον "Παναγιωτά"(supermarket είναι αυτό, να πίνω καφέ με την πρώην γυναίκα μου, να μαθαίνω την κόρη μου να οδηγεί, να μαγειρεύω, να πίνω προς το παρόν ελάχιστα, να ταξιδεύω στην Αθήνα σχεδόν κάθε 15 μέρες, και το βασικότερο να οδηγώ, ξανά, το μηχανάκι μου. Οι φυσικοθεραπείες προχωρούν. Εδώ και δυο βδομάδές κάνω τις ίδιες ασκήσεις. Πρέπει να είμαστε προσεχτικοί μου επαναλαμβάνει ο γιατρός μου. Πάντως αισθάνομαι ότι το χέρι μου, κάθε μέρα, λειτουργεί καλύτερα. Αν και δεν ζητάω πολλά πράγματα τώρα πια. Τα χρόνια περνάνε και γίνομαι περισσότερο ολιγαρκής. Σας στέλνω την καληνύχτα μου, αν και είναι λιγάκι απίθανο να διαβάσετε τα λόγια μου αυτή την νύχτα
2 σχόλια:
Bλέπω "Les paladins" με...δόσεις, όπως καταλαβαίνετε, γιατί πού να βρω δυόμισι ολόκληρες ώρες να το δω άπαξ;
Εξαιρετικά πολυεπίπεδο θέαμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Σε κάνει να ονειρεύεσαι, "...έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω", που λέει κι ο Σαχτούρης.
Εκπληκτική η εναλλαγή των σκηνικών (μετρό, εναέριες φιγούρες, σύννεφα, κουνέλια, άλογα, καμήλες).
Ας μη μιλήσω για την υπέροχη μουσική... Ραμώ είναι αυτός, θα μου πείτε.
Οπότε και το σχόλιο, θα είναι μάλλον κι αυτό ...σε δόσεις!
ΥΓ. Πώς είναι η υγεία σας;
Βοηθάνε οι φυσικοθεραπείες;
κ.κ.
Είχα δει την όπερα αυτή, τυχαία, ένα μεσημέρι στην ΕΤ1. Μη νομίζετε, η όπερα δεν είναι το είδος που θα με κάνει ν'ασχοληθώ μαζί του, αρκετά, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Αλλά αυτή η αισθητική συνύπαρξη με έθελξε. Παρακολουθούσα δίχως να μπορώ να απομακρύνω, έστω και για μια στιγμή το βλέμμα μου από την οθόνη. Έψαξα και βρήκα την παράσταση και τώρα μπορώ, μετά από τόσο καιρό, να την ακούω, χωρίς να είμαι υποχρεωμένος να βλέπω κι όλας.
Βέβαια και είναι δύσκολο να παρακολουθήσεις κάτι, οτιδήποτε είναι αυτό, δυόμιση ώρες διαρκώς. Ευτυχώς εγώ, τώρα, έχω την πολυτέλεια να έχω πολλές ώρες ελεύθερες για να περιφέρομαι ανάμεσα στους "Δαιμονισμένους", τον "Ξένο, την "Παρέλαση", "Απ'το ίδιο ποτήρι", την "Γλυκιά ζωή" το "Chungking Express", την "Τζίλντα", το "Χιροσίμα, αγάπη μου", που έβλεπα μέχρι να διαβάσω το σχόλιό σας, τον "Παναγιωτά"(supermarket είναι αυτό, να πίνω καφέ με την πρώην γυναίκα μου, να μαθαίνω την κόρη μου να οδηγεί, να μαγειρεύω, να πίνω προς το παρόν ελάχιστα, να ταξιδεύω στην Αθήνα σχεδόν κάθε 15 μέρες, και το βασικότερο να οδηγώ, ξανά, το μηχανάκι μου.
Οι φυσικοθεραπείες προχωρούν. Εδώ και δυο βδομάδές κάνω τις ίδιες ασκήσεις. Πρέπει να είμαστε προσεχτικοί μου επαναλαμβάνει ο γιατρός μου. Πάντως αισθάνομαι ότι το χέρι μου, κάθε μέρα, λειτουργεί καλύτερα. Αν και δεν ζητάω πολλά πράγματα τώρα πια. Τα χρόνια περνάνε και γίνομαι περισσότερο ολιγαρκής.
Σας στέλνω την καληνύχτα μου, αν και είναι λιγάκι απίθανο να διαβάσετε τα λόγια μου αυτή την νύχτα
Δημοσίευση σχολίου