Μπορεί να μην υπάρχουν ενδείξεις περί υπάρξεως Θεού, αλλά υπάρχουν αποδείξεις περί θεικής μουσικής και ερμηνευτικής της!
13 σχόλια:
Lapsus digiti
είπε...
Θα μας επιτρέψετε μια...Γκούλντμπεργκ παραλλαγή στο ίδιο θέμα...(Απ' το "Σταθερό Πάθος" του Φιλίπ Σολλέρς (μετ. Κώστας Κατσουλάρης, εκδ. Εκκρεμές, σελ. 230):
Μια μέρα, ο Γκουλντ, λέει στους μαθητές του: "Μην ξεχνάτε ποτέ ότι όλες οι πλευρές της γνώσης που έχετε ή θα αποκτήσετε δεν είναι δυνατές παρά μέσα από τη σχέση τους με την άρνηση, με εκείνο που δεν είναι ή που μοιάζει να μην είναι.Το πιο εντυπωσιακό στον άνθρωπο, κι ίσως το μόνο πράγμα που συγχωρεί την αγριότητα και την τρέλα του, είναι το γεγονός ότι εφηύρε την ιδέα αυτού που δεν υπάρχει".
Ο Γκλεν έβγαινε απ' το σπίτι μόνο για να πάει στον Χόροβιτς και να γυρίσει. Κατά βάθος μισώ τη φύση,έλεγε συνεχώς. Εγώ την είχα οικειοποιηθεί αυτή τη φράση και τη λέω μέσα μου και σήμερα,πιστεύω πως θα τη λέω πάντοτε,σκέφτηκα. Η φύση είναι εναντίον μου,είπε ο Γκλεν με το ίδιο πνεύμα που λέω κι εγώ συνεχώς αυτή τη φράση,σκέφτηκα. Η ύπαρξή μας είναι να είμαστε ακατάπαυστα εναντίον της φύσης και να πολεμούμε εναντίον της φύσης,είπε ο Γκλεν,να πολεμούμε τη φύση μέχρι να τα παρατήσουμε,επειδή η φύση είναι δυνατότερη από μας,που από υπεροψία έχουμε καταντήσει τεχνητό προϊόν.Δεν είμαστε,ναι,άνθρωποι,είμαστε τεχνητά προϊόντα,ο κλειδοκυμβαλιστής είναι τεχνητό προϊόν,αντιπαθητικό,είπε εν κατακλείδι. Είμαστε αυτοί που θέλουμε διαρκώς να δραπετεύουμε από τη φύση,μα φυσικά δεν το πετυχαίνουμε,είπε,σκέφτηκα,σταματούμε στα μισά του δρόμου. Κατά βάθος θέλουμε να είμαστε κλειδοκύμβαλο,είπε,όχι να είμαστε άνθρωποι,αλλά να είμαστε κλειδοκύμβαλο,εφ'όρου ζωής θέλουμε να είμαστε κλειδοκύμβαλο και όχι άνθρωποι,ξεφεύγουμε απ'τον άνθρωπο που είμαστε για να γίνουμε εξ ολοκλήρου κλειδοκύμβαλο,κάτι που όμως οφείλουμε να μην το πετύχουμε,κι ωστόσο δεν θέλουμε να το πιστέψουμε,είπε. Ο ιδεώδης κλειδοκυμβαλιστής (δεν έλεγε ποτέ πιανίστας!) είναι εκείνος που θέλει να είναι κλειδοκύμβαλο,και λέω μέσα μου,ναι,κάθε μέρα,όταν ξυπνώ,θέλω να είμαι το Στάινγουεϊ,όχι ο άνθρωπος που παίζει το Στάινγουεϊ,θέλω να είμαι το ίδιο το Στάινγουεϊ. Πολλές φορές φτάνουμε κοντά στο ιδεώδες αυτό,είπε,πάρα πολύ κοντά,τότε,αν πιστεύουμε,είμαστε ήδη παλαβοί,οδεύουμε σχεδόν προς την παραφροσύνη,που τη φοβόμαστε όσο τίποτε άλλο. Ο Γκλεν είχε θελήσει σε όλη του τη ζωή να είναι το ίδιο το Στάινγουεϊ,μισούσε την ιδέα να είναι κάτι ανάμεσα στον Μπαχ και στο Στάινγουεϊ μόνο ως μουσικός διαμεσολαβητής και μια μέρα να συνθλιβεί ανάμεσα στον Μπαχ και στο Στάινγουεϊ,μια μέρα,είπε,θα συνθλιβώ ανάμεσα στον Μπαχ από τη μια μεριά και στο Στάινγουεϊ από την άλλη,είπε,σκέφτηκα. Σε όλη μου τη ζωή φοβούμαι ότι ότι θα συνθλιβώ ανάμεσα στον Μπαχ και στο Στάινγουεϊ και μου στοιχίζει τη μεγαλύτερη ένταση να ξεφύγω από αυτή τη φοβερότητα,είπε. Το ιδεώδες θα ήταν να είμαι το Στάινγουεϊ,δεν θα τον είχα ανάγκη τότε τον Γκλεν Γκουλντ,είπε,θα μπορούσα,όντας το Στάινγουει,να καταστήσω εντελώς περιττό τον Γκλεν Γκουλντ. Μα ούτε ένας κλειδοκυμβαλιστής δεν έχει ακόμα καταφέρει να καταστήσει περιττό τον εαυτό του όντας το Στάινγουεϊ,είπε ο Γκλεν. Να ξυπνήσω μια μέρα και να είμαι Στάινγουεϊ και Γκλεν ένα πράγμα, είπε,σκέφτηκα, Γκλεν Στάινγουεϊ, Στάινγουεϊ Γκλεν,μόνο για τον Μπαχ.
H μετάφραση είναι του Βασίλη Τομανά,ο οποίος αποδίδει την μάρκα πιάνου Steinway ως "Στέινγουεϊ". Ο αγαπητός Ναυτίλος μού υπέδειξε το σωστό "Στάινγουεϊ",με το οποίο και αντικατέστησα τη μεταφραστική επιλογή του Τομανά.
ΥΓ. Ο Μπέρνχαρντ είναι πολύ φιλοπαίγμων! Στην πραγματικότητα,ο Γκλεν Γκουλντ δεν είχε σε εκτίμηση τον Χόροβιτς...
@Johnny Panic Εσύ με βοήθησες να γνωρίσω τον Μπέρνχαρντ, ειδικά το βιβλίο στο οποίο αναφέρεσαι. Βέβαια το απόσπασμα αυτό που παραθέτεις, αποτυπώνει, απόλυτα , την αδυναμία της τέχνης να εκφράσει το απόλυτο. Σου παραθέτω ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του Δημήτρη Δημητριάδη στο βιβλίο "Ο χώρος της λογοτεχνίας¨ του Maurice Blanchot, το οποίο μεταφράζει. "...Προσπάθεια σχεδόν κατααδικασμένη(αναφέρεται στη γραφή) γιατί, στην πραγματικότητα, γράφω σημαίνει συνειδητοποιώ το απύθμενο, το ιλιγγιώδες, το αβυσσαλέο, το εκστατικό, το υπέρλογο......Το περιέχω; Με περιέχει; Είμαι αυτό; Είναι αυτό που δεν είμαι και δεν μπορώ να γίνω ποτέ;" Χρόνια Πολλά σε σένα και σε όσους αγαπάς!
Αγαπητή κ.κ. Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας! Νοιώθω ευγνωμωσύνη που κάποιος άνθρωπος που δεν τον γνωρίζω από κοντά, με σκέφτηκε, ρωτώντας αν είμαι καλά. Σπάνιο αυτό στις μέρες μας, αλλά δείχνει ένα κομμάτι του χαρακτήρα σας. Να που καμμιά φορά το διαδίκτυο λειτουργεί ανθρώπινα! Κατ'άλλα είμαι καλά στην υγεία μου, αλλά ψυχικά είμαι απεγνωσμένος. Τιήθελα εγώ σε τέτοια ηλικία τις περιπέτειες, που μπορούν να καταβάλουν άλλους με περισσότερες και πιο χαρισματικές αντιστάσεις! Σας καληνυχτίζω και ελπίζω να τα ξαναπούμε, όταν νοιώσετε την ανάγκη να μιλήσουμε για λογοτεχνία αυτή τη φορά!
Εγώ ευχαριστώ που μου απαντήσατε, επειδή ακριβώς δ ε ν μου το χρωστούσατε. Χώρια που θα θα μπορούσατε να το θεωρήσετε αδιακρισία μου. Απλώς, ενέργησα αυθόρμητα αφού το είχα καιρό στο μυαλό μου.
Δεν καταλαβα και πολλά. Σημασία έχει ότι είστε καλά. Κατά τ' άλλα, όλα μπορούν να μας συμβούν, αλλά αξίζει να το παλέψουμε, έτσι δεν είναι; Γιατί όλα έχουν ημερομηνία λήξης... Όπως κι εμείς άλλωστε...
"...σ᾿ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε..." (Κατσαρός)
Μουσικό χαλί:
http://www.youtube.com/watch?v=-koASEqSsUo
ΥΓ. Πλίιιιιιζζ, κάντε μια αναρτησούλα... (Ζητάω πολλά; Αν ναι, άκυρο!)
13 σχόλια:
Θα μας επιτρέψετε μια...Γκούλντμπεργκ παραλλαγή στο ίδιο θέμα...(Απ' το "Σταθερό Πάθος" του Φιλίπ Σολλέρς (μετ. Κώστας Κατσουλάρης, εκδ. Εκκρεμές, σελ. 230):
Μια μέρα, ο Γκουλντ, λέει στους μαθητές του: "Μην ξεχνάτε ποτέ ότι όλες οι πλευρές της γνώσης που έχετε ή θα αποκτήσετε δεν είναι δυνατές παρά μέσα από τη σχέση τους με την άρνηση, με εκείνο που δεν είναι ή που μοιάζει να μην είναι.Το πιο εντυπωσιακό στον άνθρωπο, κι ίσως το μόνο πράγμα που συγχωρεί την αγριότητα και την τρέλα του, είναι το γεγονός ότι εφηύρε την ιδέα αυτού που δεν υπάρχει".
Καλό Πάσχα!
Σας ευχαριστώ, πρώτον, για την επίσκεψη σας,δεύτερον, για την παραλλαγή.
Σας αντεύχομαι Καλό Πάσχα!
Αντί για ευχές
μια ("θες-πές-ια") μελωδία
για σας:
http://youtu.be/YGRO05WcNDk
κ.κ.
κ.κ
Σας ευχαριστώ πολύ!
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!
Χρόνια Πολλά και καλά!
Γιώργος Κεντρωτής
Επίσης, Χρόνια Πολλά!
Από τον "Αποτυχημένο" του Τόμας Μπέρνχαρντ:
Ο Γκλεν έβγαινε απ' το σπίτι μόνο για να πάει στον Χόροβιτς και να γυρίσει. Κατά βάθος μισώ τη φύση,έλεγε συνεχώς. Εγώ την είχα οικειοποιηθεί αυτή τη φράση και τη λέω μέσα μου και σήμερα,πιστεύω πως θα τη λέω πάντοτε,σκέφτηκα. Η φύση είναι εναντίον μου,είπε ο Γκλεν με το ίδιο πνεύμα που λέω κι εγώ συνεχώς αυτή τη φράση,σκέφτηκα. Η ύπαρξή μας είναι να είμαστε ακατάπαυστα εναντίον της φύσης και να πολεμούμε εναντίον της φύσης,είπε ο Γκλεν,να πολεμούμε τη φύση μέχρι να τα παρατήσουμε,επειδή η φύση είναι δυνατότερη από μας,που από υπεροψία έχουμε καταντήσει τεχνητό προϊόν.Δεν είμαστε,ναι,άνθρωποι,είμαστε τεχνητά προϊόντα,ο κλειδοκυμβαλιστής είναι τεχνητό προϊόν,αντιπαθητικό,είπε εν κατακλείδι. Είμαστε αυτοί που θέλουμε διαρκώς να δραπετεύουμε από τη φύση,μα φυσικά δεν το πετυχαίνουμε,είπε,σκέφτηκα,σταματούμε στα μισά του δρόμου. Κατά βάθος θέλουμε να είμαστε κλειδοκύμβαλο,είπε,όχι να είμαστε άνθρωποι,αλλά να είμαστε κλειδοκύμβαλο,εφ'όρου ζωής θέλουμε να είμαστε κλειδοκύμβαλο και όχι άνθρωποι,ξεφεύγουμε απ'τον άνθρωπο που είμαστε για να γίνουμε εξ ολοκλήρου κλειδοκύμβαλο,κάτι που όμως οφείλουμε να μην το πετύχουμε,κι ωστόσο δεν θέλουμε να το πιστέψουμε,είπε. Ο ιδεώδης κλειδοκυμβαλιστής (δεν έλεγε ποτέ πιανίστας!) είναι εκείνος που θέλει να είναι κλειδοκύμβαλο,και λέω μέσα μου,ναι,κάθε μέρα,όταν ξυπνώ,θέλω να είμαι το Στάινγουεϊ,όχι ο άνθρωπος που παίζει το Στάινγουεϊ,θέλω να είμαι το ίδιο το Στάινγουεϊ. Πολλές φορές φτάνουμε κοντά στο ιδεώδες αυτό,είπε,πάρα πολύ κοντά,τότε,αν πιστεύουμε,είμαστε ήδη παλαβοί,οδεύουμε σχεδόν προς την παραφροσύνη,που τη φοβόμαστε όσο τίποτε άλλο. Ο Γκλεν είχε θελήσει σε όλη του τη ζωή να είναι το ίδιο το Στάινγουεϊ,μισούσε την ιδέα να είναι κάτι ανάμεσα στον Μπαχ και στο Στάινγουεϊ μόνο ως μουσικός διαμεσολαβητής και μια μέρα να συνθλιβεί ανάμεσα στον Μπαχ και στο Στάινγουεϊ,μια μέρα,είπε,θα συνθλιβώ ανάμεσα στον Μπαχ από τη μια μεριά και στο Στάινγουεϊ από την άλλη,είπε,σκέφτηκα. Σε όλη μου τη ζωή φοβούμαι ότι ότι θα συνθλιβώ ανάμεσα στον Μπαχ και στο Στάινγουεϊ και μου στοιχίζει τη μεγαλύτερη ένταση να ξεφύγω από αυτή τη φοβερότητα,είπε. Το ιδεώδες θα ήταν να είμαι το Στάινγουεϊ,δεν θα τον είχα ανάγκη τότε τον Γκλεν Γκουλντ,είπε,θα μπορούσα,όντας το Στάινγουει,να καταστήσω εντελώς περιττό τον Γκλεν Γκουλντ. Μα ούτε ένας κλειδοκυμβαλιστής δεν έχει ακόμα καταφέρει να καταστήσει περιττό τον εαυτό του όντας το Στάινγουεϊ,είπε ο Γκλεν. Να ξυπνήσω μια μέρα και να είμαι Στάινγουεϊ και Γκλεν ένα πράγμα, είπε,σκέφτηκα, Γκλεν Στάινγουεϊ, Στάινγουεϊ Γκλεν,μόνο για τον Μπαχ.
H μετάφραση είναι του Βασίλη Τομανά,ο οποίος αποδίδει την μάρκα πιάνου Steinway ως "Στέινγουεϊ". Ο αγαπητός Ναυτίλος μού υπέδειξε το σωστό "Στάινγουεϊ",με το οποίο και αντικατέστησα τη μεταφραστική επιλογή του Τομανά.
ΥΓ. Ο Μπέρνχαρντ είναι πολύ φιλοπαίγμων! Στην πραγματικότητα,ο Γκλεν Γκουλντ δεν είχε σε εκτίμηση τον Χόροβιτς...
@Johnny Panic
Εσύ με βοήθησες να γνωρίσω τον Μπέρνχαρντ, ειδικά το βιβλίο στο οποίο αναφέρεσαι.
Βέβαια το απόσπασμα αυτό που παραθέτεις, αποτυπώνει, απόλυτα , την αδυναμία της τέχνης να εκφράσει το απόλυτο.
Σου παραθέτω ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του Δημήτρη Δημητριάδη στο βιβλίο "Ο χώρος της λογοτεχνίας¨ του Maurice Blanchot, το οποίο μεταφράζει.
"...Προσπάθεια σχεδόν κατααδικασμένη(αναφέρεται στη γραφή) γιατί, στην πραγματικότητα, γράφω σημαίνει συνειδητοποιώ το απύθμενο, το ιλιγγιώδες, το αβυσσαλέο, το εκστατικό, το υπέρλογο......Το περιέχω; Με περιέχει; Είμαι αυτό; Είναι αυτό που δεν είμαι και δεν μπορώ να γίνω ποτέ;"
Χρόνια Πολλά σε σένα και σε όσους αγαπάς!
Μηδέ σε γάμους φαίνεστε μηδέ σε πανηγύρια...
Πάνε μέρες (πάνε μήνες, πάνε δειλινά...) που δεν έχουμε σημάδι ζωής από σας.
Έχω ανησυχήσει...
Ελπίζω να είναι όλα καλά στη ζωή σας.
κ.κ.
(Ουφ!!!)
Μόνο να είστε καλά!
Τα άλλα έπονται...
Καλημέρα!!!
κ.κ.
Αγαπητή κ.κ.
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας! Νοιώθω ευγνωμωσύνη που κάποιος άνθρωπος που δεν τον γνωρίζω από κοντά, με σκέφτηκε, ρωτώντας αν είμαι καλά. Σπάνιο αυτό στις μέρες μας, αλλά δείχνει ένα κομμάτι του χαρακτήρα σας. Να που καμμιά φορά το διαδίκτυο λειτουργεί ανθρώπινα!
Κατ'άλλα είμαι καλά στην υγεία μου, αλλά ψυχικά είμαι απεγνωσμένος. Τιήθελα εγώ σε τέτοια ηλικία τις περιπέτειες, που μπορούν να καταβάλουν άλλους με περισσότερες και πιο χαρισματικές αντιστάσεις!
Σας καληνυχτίζω και ελπίζω να τα ξαναπούμε, όταν νοιώσετε την ανάγκη να μιλήσουμε για λογοτεχνία αυτή τη φορά!
Φίλτατέ μου,
Εγώ ευχαριστώ που μου απαντήσατε, επειδή ακριβώς δ ε ν μου το χρωστούσατε.
Χώρια που θα θα μπορούσατε να το θεωρήσετε αδιακρισία μου.
Απλώς, ενέργησα αυθόρμητα αφού το είχα καιρό στο μυαλό μου.
Δεν καταλαβα και πολλά.
Σημασία έχει ότι είστε καλά.
Κατά τ' άλλα, όλα μπορούν να μας συμβούν, αλλά αξίζει να το παλέψουμε, έτσι δεν είναι;
Γιατί όλα έχουν ημερομηνία λήξης...
Όπως κι εμείς άλλωστε...
"...σ᾿ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε..." (Κατσαρός)
Μουσικό χαλί:
http://www.youtube.com/watch?v=-koASEqSsUo
ΥΓ. Πλίιιιιιζζ, κάντε μια αναρτησούλα...
(Ζητάω πολλά;
Αν ναι, άκυρο!)
κ.κ.
Δημοσίευση σχολίου