Σάββατο, Μαρτίου 26, 2011

UN CHIEN ANDALOU

7 σχόλια:

Johnny Panic είπε...

Λατρεμένος και πάντα φρέσκος Μπουνιουέλ,ευχαριστούμε! Πέρα απ'όλα τ'άλλα,έχει πλάκα που σκύλο ψάχνεις και σκύλο δε βρίσκεις.Ο Λόρκα πάντως είχε παρεξηγηθεί,ερμηνεύοντας τον τίτλο ως μπηχτή για την αφεντιά του,καθότι ανδαλουσιανός ο ίδιος. Μήπως έχεις δει και το Voie Lactee; Νομίζω πως δεν είναι απ'τις πολύ γνωστές του,αλλά πάω στοίχημα ότι θα απολάμβανες το εμπρηστικό του χιούμορ πάνω σε ένα αιώνια θλιβερό μα και διασκεδαστικό θέμα: ΑΙΡΕΣΕΙΣ.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Σ'ευχαριστώ που μου θύμισες την ταινία. Ο Μπονουέλ δεν είναι στις προτεραιότητές μου(και γαμώ την έκφραση)!!!!!!!(αυτοθαυμασμός).
Θα το βρω και θα το δω γιατί έχω εμπιστοσύνη στο γούστο σου.
Αν και ο "Γάτος", δεν με παρέσυρε.
Καλημέρα

Johnny Panic είπε...

Φοβάμαι ότι θα σε φάει η εμπιστοσύνη στο τέλος! Για να εξηγούμεθα,αυτή η ταινία του Μπουνιουέλ δεν είναι κατά τη γνώμη μου από τις καλύτερες,δε θα την έβαζα ας πούμε στο top5.Αλλά ότι αξίζει,αξίζει.Και για να 'χουμε καλό ερώτημα,ποιοι σκηνοθέτες είναι στις προτεραιότητές σου; Είμαι περίεργος...

Johnny Panic είπε...

A,μια που ανέφερες την γαμάτη έκφραση με τις προτεραιότητες,έχω κι εγώ μία!(έκφραση,όχι προτεραιότητα).Όταν κάποιος βλέπει μια ταινία και κατόπιν λέει με ύφος: "έχασα 2 ώρες απ'τη ζωή μου".Σιγά ρε φίλε,πώς θα αξιοποιούσες δηλαδή αυτές τις τόσο πολύτιμες ώρες; Ούτε σεξ θα έκανες,κατά πάσα πιθανότητα θα την είχες αράξει μπροστά στην τηλεόραση.Και καλά να στο πει κανένας πολυάσχολος,άμα στο λένε οι ρέμπελοι(τους οποίους κατά τα λοιπά συμπαθώ,κι εγώ τέτοιος είμαι προς το παρόν άλλωστε),ε,δε σου τη δίνει;
Την καλημέρα μου.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Πρόχειρα σημειώνω, υπενθυμίζοντας ότι είμαι παλαιάς κοπής.
Πρέπει να σου πω ότι δεν πιστεύω σε καλλιτέχνες αλλά στα έργα τους. Εξηγούμαι, εν περιλήψει, ότι η προτιμήσεις μου στην τέχνη αφορούν τα έργα και όχι τον καλλιτέχνη. Ένας δημιουργός έχει τις καλές και τις κακές στιγμές του. Ειδικά στον κινηματογράφο που είναι συλλογική δουλειά το αποτέλεσμα αφορά την συγκεκριμένη ταινία, πχ Δεν μου αρέσει το "Κουρδιστό πορτοκάλι" αλλά μου αρέσει το "Να έιστε εκεί κύριε Τανς", δεν μου αρέσει ο "Μπάρυ Λίντον" αλλά μου αρέσει το "SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα" κ.ο.κ.
Έχουμε και λέμε: Όλος ο Baster Keaton, "Ασανσέρ για δολοφόνους", "Η φλόγα που τρεμοσβήνει", "Η Ζαζί στο μετρό", "Ζυλ και Τζιμ", "Με κομμένη την ανάσα", όλος ο Ρομέρ, "Οι διαβολογυναίκες", "Αλφαβίλ", "Bande a part"(η σκηνή του χορού είναι καταπληκτική), "Στάλκερ", "Σκηνές από ένα γάμο", "Ακατόνε", "Dolce vita", "O κλέψας του κλέψαντος", όλος Βισκόντι, "Η κραυγή" του Αντονιόνι, "Mulholland Drive", όλες οι ταινίες του Κασαββέτη με κορυφαία το "Love streams"(απίστευτη σκηνή όταν η αδελφή του συγγραφέα φέρνει στο σπίτι δυο άλογα, ένα σκύλο και πουλια, ο δε Κασαββέτης βλέποντάς τα, λέει "I have a drink"), "Το οργισμένο είδωλο", "New York, New York", "Shutter Island", "Ερωτική επιθυμία" "Happy go lucky"(εκπληκτική η Sally Hawkins).
Βέβαια υπάρχουν κι άλλες που δεν έχω δει, ελπίζω να τις δω όσο βρίσκομαι εν ζωή.

Johnny Panic είπε...

Βλέποντας τις επιλογές σου,συμπεραίνω ότι κι εγώ παλαιάς κοπής είμαι μάλλον...Χάρηκα ιδιαίτερα για το "Ακατόνε",λίγο ακόμα και θα πίστευα ότι μόνο εγώ αγαπώ τόσο αυτή την ταινία(άλλη πατατιά κι αυτή,να νομίζεις ότι είσαι "ο μόνος!").

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Χαίρομαι που χάρηκες για το "Ακατόνε".
Να δούμε αν χαρείς για την ταινία που θα ανεβάσω και είναι αφιερωμένη σε σένα για τη σημερινή "συνομιλία".