Δευτέρα, Μαρτίου 28, 2011

Les Parapluies de Cherbourg

Στον Jonhnny Panic για την συνομιλία

4 σχόλια:

Johnny Panic είπε...

Δεν είχα αποφασίσει ποτέ να τη δω,παρόλο που(ή επειδή) μου είχε φάει τα αυτιά η μαμά μου.Με εκνευρίζουν και τα μιούζικαλ,οπότε δεν το 'παιρνα απόφαση.Αλλά μια που μου την αφιέρωσες,είπα "ας πάει και το παλιάμπελο",οπότε την είδα κι έγινα...ΛΙΩΜΑ! Πω πω,τόσο ποιητικό μελό δεν το περίμενα!...Ευχαριστώ πραγματικά!

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Είναι υπέροχοι όλοι τους! Μα πρώτα απ'όλα η Ντενέβ. Όμορφη, γλυκια, φρέσκια. Μα και οι ταπετσαρίες των εσωτερικών χώρων με τρέλλαναν. Αγάπησα τις ταπετσαρίες τοίχων, εγώ που όπου τις συναντούσα, σε διηγήσεις, ταινίες μαυρόασπρες, τις σιχαινόμουν.
Αλλά και η τελευταία σκηνή, με το τεχνητό χιόνι στο βενζινάδικο, βγαλμένη μέσα από τα παραμύθια.
Καλό βράδυ

Johnny Panic είπε...

Όλα υπέροχα! ΘΕΑ Ντενέβ(κουκλί και ο Γκυ βεβαίως!),ένας κι ένας οι δεύτεροι ρόλοι,πανδαισία χρωμάτων,θαυμάσια μουσική,εξαιρετικός ρυθμός,αλησμόνητο ζενερίκ και βέβαια το φινάλε...όλα τα λεφτά!!! Αλλά και πολλές άλλες στιγμές,όπως τα πλάνα εξωτερικών χωρών όταν συμβαίνει το...μοιραίο,το καρναβάλι έξω απ'τα παράθυρα,τα κλώνια της άνοιξης,η Ζενεβγιέβ "πριγκίπισσα" ή νυφιάτικη "κούκλα",το περπάτημα του Γκυ μετά την επιστροφή και άλλα ακόμη.Όσο για το χιόνι,αν ήταν αληθινό θα με χάλαγε! Οργανικό μέρος κι αυτό ενός τόσο εμφανούς κινηματογραφικού "ψεύδους" που τραγουδάει μελαγχολικά την αλήθεια.Και μετά βλέπεις πάλι τους τίτλους αρχής και λες...πόσοι άνθρωποι μπήκαμε βιαστικά κάτω απ'τις ομπρέλες...

Ξανά ευχαριστώ(μα τι μπουνταλάς που είμαι,έπρεπε να την είχα δει εδώ χρόνια!).

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Όλα αυτά και άλλα πολλά.