Τετάρτη, Ιουνίου 03, 2009

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΠΙ


Ελπίζω σ' έναν κόσμο που δεν θα γράφονται μυθιστορήματα σαν αυτά:
«Η μεγάλη πράσινη» της Ευγενίας Φακίνου
«Η φωνή» του Χρήστου Χωμενίδη
«Η σκύλα και το κουτάβι» του Μιχάλη Μιχαηλίδη
«Σουέλ» της Ιωάννας Καρυστιάνη
«Σπασμένα Ελληνικά» του Θανάση Χειμωνά
«Μύρτος» του Παύλου Μάτεσι
«Ο τύμβος κοντά στη θάλασσα» του Δημήτρη Νόλλα
«Ιστορία των μεταμορφώσεων» του Γιάννη Πάνου
«Παλιόκαιρος» της Αμάντας Μιχαλοπούλου
«Αθώοι και φταίχτες» της Μάρως Δούκα
«Ουράνια μηχανική» της Μάρως Δούκα
«Δυο φορές Έλληνας» του Μένη Κουμανταρέα
«Λάλον Ύδωρ» του Αλέξανδρου Ασωνίτη
«Ο αιώνας των λαβυρίνθων» της Ρέας Γαλανάκη
«Ζιγκ-Ζαγκ στις νεραντζιές» της Έρσης Σωτηροπούλου
«Λούλα» του Βαγγέλη Ραυτόπουλου
«Τα τοπία της Φιλομήλας» του Φαίδωνα Ταμβακάκη
« Η ιδιαιτέρα» της Ελιάνας Χουρμουζιάδου
«Στην κοιλάδα των Αθηνών» του Γιώργου Γιατρομανωλάκη
« Του φιδιού το γάλα» του Γιάννη Ξανθούλη
« Το αδιανόητο τοπίο» του Τάκη Θεοδωρόπουλου

14 σχόλια:

J.S. είπε...

Συνειρμικά η ερώτηση μου στο παπί :
ΓΙΑΤΙ ΠΑΠΙ;

δεν έχω διαβάσει κανένα απο αυτά αλλά Γιατι ;
Χαιρετισμοι

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Αγαπητέ Ιωάννη
Δικαίως απευθύνεις το ερώτημά σου στο παπί. Υπάρχουν πολλών ειδών παπιά αλλά και πάπιες. Εγώ όμως δεν κάνω την πάπια και απαντώ στο ερώτημά σας. Παπί στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το «παπί» μου
Όσον αφορά το γιατί δεν διαβάσατε κανένα από τα βιβλία που παραθέτω, δεν ξέρω, αλλά, πήγα να γράψω σας ζηλεύω που δεν τα διαβάσατε, ότιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας είναι ένα μάθημα, αρκεί να το αντιληφθούμε εγκαίρως. Εγώ αξιοποιώντας το μάθημα μου δεν διαβάζω πια ελληνικό μυθιστόρημα. Εκτός της Ζυράνας Ζατέλη και του Μισέλ Φάις από που αλλού να περιμένουμε κάτι καλό;
Υ.Γ Ευτυχώς που γνώρισα τον κ. Κεντρωτή από το διαδίκτυο και πληροφορήθηκα για το βιβλίο του. Γιατί αν περίμενα από τους κριτικούς των ΜΜΕ, που παρακολουθώ, ή τους αυτοχρισμένους παρουσιαστές της ελληνικής λογοτεχνίας στο διαδίκτυο, θα έχανα ένα απολαυστικό και γόνιμο μυθιστόρημα.
Σε χαιρετώ

Ανώνυμος είπε...

Επειδή έχουμε τα ίδια "κολλήματα" σας συνιστώ να διαβάσετε την Μπουραζοπούλου.

ρ.

J.S. είπε...

Συμφωνώ και επαυξάνω για τον Συνονόματο αν και με απογοήτευσε εν μέρει η έκβαση του μυθιστορήματος, τούτο όμως είναι ενας αδιόρατος πόντος που έχει ξεφύγει από το κέντημα του κου Κεντρωτή
μην ξεχνάμε όμως πως πολλοί βλέπουν έναν τέτοιο πόντο σαν μια ακόμη ευκαιρία να απολαύσουν γυναικεία πόδια!

Περι ορέξεως...


Όσον αφορά τους αυτοχρισμένους..
τώρα πια τους έχω μάθει από πρώτο χέρι...
Αναλαμβάνουν έναν ιστότοπο και νομίζουν πως είναι οι Πάπες των γραμμάτων, έστω ο Παλαμάς της εποχής μας.
Θερμοπαρακαλώ λοιπόν το παπί να συνεχίσει να μιλά...!
Ξέρει αυτό!

Ετερώνυμος είπε...

Χα χα χααα! Είχα πολύ καιρό να μπω στο blog και μόλις κατάλαβα το λάθος μου! Μόνο μια μικρή διόρθωση.Το... καταδιωκόμενο μυθιστόρημα της Σωτηροπούλου τιτλοφορείται "Ζιγκ-Ζαγκ στις νερατζιές",όχι στις κερασιές...Όπως και να 'χει,τέτοιοι καρποί μακριά από μένα......Ο πίνακας του Έγκον Σίλε,θαυμάσιος!
ΥΓ:Ετερώνυμος=πρώην stalker85

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@ ρ
Τι εστί Μπουραζοπούλου;

Ανώνυμος είπε...

Είναι συγγραφέας πολύ καλή και δεν έχει καμία σχέση με τα ελληνικά δεδομένα. Διαβάστε το "Τι είδε η γυναίκα του Λωτ". Ισως να με θυμηθείτε..

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@Αγαπητέ Ιωάννη
Δεν ξέρω αν λείπει ένας πόντος ή περισσότεροι από το βιβλίο του κ. Κεντρωτή, αλλά ξέρω ότι είναι ένα μυθιστόρημα που εξαντλεί την γλωσσική προσφορά του συγγραφέα, όσο δύναμαι να γνωρίζω από τα προηγούμενα έργα του.
Παντού θα υπάρχουν, αγαπητέ μου, τιτλοφόροι που θα ξύνουν τη μαζώχα τους, στα μούτρα μας. Γιατί όχι και στο διαδίκτυο.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@ετερώνυμος
Έχετε δίκιο. Ζητώ συγνώμη για το λάθος μου.Έφαγα πολλά κεράσια σήμερα, είναι και η μνήμη μου αδύναμη.
Διορθώνω πάραυτα, γιατί αν το δει ο Μίχος ή οι βοηθοί του, αυτό πια θα είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Καληνύχτα σας!

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Ανώνυμος
Ευχαριστώ για την πληροφορία. Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν πολλοί καλοί μυθιστοριογράφοι. Αλλά τώρα πια γερνώντας έχω τα κολλήματά μου.
Πάντως σας υπόσχομαι ότι θα το διαβάσω για να σας πω τη γνώμη μου

Πεταυράκης είπε...

Αμ ο Φάις κι αν είναι μπάζο, αγαπητέ ΑΧΙ!

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@Πεταυράκη
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Καλησπέρα.

Pellegrina είπε...

Γεια σου. Σε βρήκα από τον Ναυτίλο. Μου εκανε μεγάλη εντυπωση αυτή σου η ανάρτηση και θα ήθελα να πω τη γνώμη μου: έχω διαβάσει κάποια από αυτά τα βιβλία και είναι καλά, κατά τη γνώμη μου, ως βιβλία. Άλλωστε, όλα είναι λίγο ως πολύ "επιτυχημένα" και εκπροσωπούν τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, είναι μέρος του "κανόνα" της. Με το δεδομένο αυτό λοιπόν, θα έλεγα ότι συμφωνώ μαζί σου ΩΣ ΕΞΗΣ: "θα ήθελα να ζω σε έναν κόσμο όπου δεν γράφονται τέτοια μυθιστορήματα", με την έννοια ότι θα ήθελα ο κόσμος να είναι πολύ πιο εξελιγμένος , κοινωνικά, πολιτιστικά, ηθικά, ετσι ώστε η θεματολογία αυτών των μυθιστορημάτων να είναι πια εντελώς άνευ ενδιαφέροντος για τον σύγχρονο άνθρωπο. Να μην του λέει τίποτα πχ η μοναχική κυριούλα που κάνει αγιογραφίες στη Μεγάλη πράσινη (που όμως όταν τη διάβασα -πριν πάρα πολλά χρόνια -μου άρεσε), ή η μίζερη και αρρωστημένη ελληνική πραγματικότητα του Ζιγκ Ζαγκ. Με αυτή την έννοια συμφωνώ απολύτως. Πιστεύω όμως ότι αυτό θα αργήσει πολύ να συμβεί και δεν θα το ζήσουμε: πρώτον η λεληνική πραγματικότητα πάει προς τα πίσω (ή πάντως καβουροειδώς) και δέυτερον οι νεότεροι συγγραφείς δεν μελετούν τη ζωή αλλά τους προηγούμενους("επιτυχημένους") συγγραφείς, οπότε αντιγράφουν τη μιζέρια με "σύγχρονο" περιτύλιγμα.
Αυτά, χαιρετώ.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Αγαπητή Pellegrina
Χαίρομαι για την επίσκεψή σας. Η γνώμη σας σεβαστή, αλλά τα βιβλία που αναφέρω πραγματικά απομακρύνουν τον αναγνώστη από την λογοτεχνία. Φανταστείτε να τα προσφέραμε σε κάποιον για να τον προσελκύσουμε στο λογοτεχνικό κόσμο. Θα τον χάναμε για πάντα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι συγγραφείς δεν έγραψαν καλά βιβλία. Αλλά αυτά γι’αργότερα.
Σας εύχομαι καλό βράδυ