ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ

Όταν έρχεται η ώρα να αγοράσω καινούργια γυαλιά μυωπίας, κάθε δύο δυόμιση χρόνια, όσα δηλαδή ορίζει το ασφαλιστικό μου ταμείο, χρόνος απαραίτητος για να την ανανέωση της αισθητικής πλευράς των ασφαλισμένων, όπως εγώ, μπαίνω σ’ένα κύκλο που σε διαφορετική περίπτωση θα τον απόφευγα σαν το διαβολο το λιβάνι.
Σοφά ερμηνεύοντας τις επιστημονικές γνωματεύσεις των επιστημονικών συνεργατών του, το ασφαλιστικό ταμείο αποφαίνεται ότι η αύξηση των βαθμών μυωπίας εντός δύο χρόνων είναι υποφερτή, με τους ήδη υπάρχοντες φακούς, άσχετα άν οι ασθενείς, κυρίως νεαρής ηλικίας, δεν είναι ικανοί να διακρίνουν τους υπότιτλους του αγαπημένου τους «Matrix reload III”. Παρότι οι διοπτροφόροι έφηβοι σουφρώνουν το πρόσωπο στενεύοντας τα μάτια σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιληφθούν τι συμβαίνει στην ταινία, παρουσιάζοντας εκτός την κωμική πλευρά τους και την οικονομική δυσπραγία των οικογενειών τους, που καθώς φαίνεται δεν είναι σε θέση να βελτιώσουν την θέση του βλασταριού τους, η αναλγησία των υπευθύνων παραμένει σταθερή εδώ και χρόνια, Η ανάγκη αντικατάστασης γυαλιών
με αναγκάζει λοιπόν, προς όφελός μου, από μια άποψη, να υποστώ τον κύκλο της ταλαιπωρίας, που θα διαρκεί όσο ο Πανάγαθος Θεός, κρίνει απαραίτητη την παρουσία μου στο μάταιο αυτόν κόσμο.
Οπλίζομαι λοιπόν με καρτερικότητα και διπλή δόση revitalose, γιατί το αποτέλεσμα για να είναι ικανοποιητικό πρέπει να είναι και δύσκολο. Να κλείσω ραντεβού με τον οφθαλμίατρο, να πάω δέκα λεπτά νωρίτερα μη τυχόν και με προλάβει άλλος, να αργήσει να έρθει ο γιατρός, περίπου μισή ώρα λόγω ασυννενοησίας καθώς λέει, εγώ συμφωνώ, ποιος τα βάζει σήμερα με τους γιατρούς. Να σηκωθώ πρωί και στις οχτώ να βρίσκομαι στο ΤΑΞΥ για να σφραγίσουν τη γνωμάτευση του γιατρού, και να ελέγξουν ότι το προβλεπόμενο διάστημα της αιχμαλωσίας και καταδίκης στην αναίσχυντη απόφασή τους το έχω τηρήσει με ευλάβεια, δίχως να παρεκκλίνω στο ελάχιστο απο το χρονικό σχεδιασμό. Να πάω στον οπτικό. Εδώ υπεισέρχεται το υπαρξιακό μου άγχος. Τι γυαλιά θα διαλέξω. Εννοώ πως αυτό το μηχανικό επίτευγμα θα αλλάξει το μέρος εκείνο που για κακή μου τύχη εκτίθεται σε κοινή θέα, και μια ακατανόητη θεική εντολή πρόβλεψε να είναι και το πιο ακατάλληλο από το σώμα μου. Έχοντας προσπαθήσει να βελτιώσω την παρουσία του με τρόπους εκ των έσω, αφήνοντας κατά καιρούς μούσι, μουστάκι, η τελευταία ελπίδα μου είναι κάτι που προέρχεται απέξω και έχει σχεδιαστεί ώστε να προβάλει την προσωπικότητα κάθε προνομιούχου και να κρύβει, ελπίζω, τις ατέλειες κάθε κακότυχου.
Όταν λοιπόν βρεθώ στο κατάστημα οπτικών, όλη η απαισιοδοξία μου βγαίνει στην επιφάνεια. Πρέπει να διαλέξω το χρώμα, το μέγεθος του σκελετού, να αποφύγω την επαγγελματική συγκατάβαση της πωλήτριας, που ότι προβάρω το βρίσκει κατάλληλο για το πρόσωπό μου. Παρεπιπτόντως το πρόσωπό μου είναι μακρύ, με βουλιαγμένα μάγουλα, το μέτωπο έχει αποκαλυφθεί υπέρ του δέοντος από μια μεγαλοπρεπή καράφλα, που η επιμονή της κομμώτριας να κόβει τις αδυνατισμένες τρίχες μου τόσο κοντά, αναδεικνύει το συγκεκριμένο ελάττωμά μου. Προβάροντας το σκελετό αποκαλύπτεται από τόσο κοντά το πρόσωπό μου. Επειδή η μυωπία έχει ανέλθει αισίως στους πέντε βαθμούς, πρέπει να πλησιάσω σε απόσταση αναπνοής τον καθρέφτη, για να ελέγξω το προιόν, που θα με συντροφεύει αδιαλλείπτως τουλάχιστον δύο χρόνια. Τότε αποκαλύπτονται σε πλήρη μεγέθυνση τα στίγματα του προσώπου, τα σακουλιασμένα μάτια, τα βλέφαρα που αρχίζουν να γέρνουν υπερβολικά, και δεν υπάρχει τρόπος να τροποποιηθούν. Είμαι αντιμέτωπος με τον ευατό μου, δίχως τον παραμορφωτικό φακό των οικογενιακών φωτογραφιών, του βίντεο των γιορτών, των ανύπαρκτων κολακευτικών σχολίων. Η επαγγελματική ευσυνειδησία της πωλήτριας κορυφώνεται με τη φράση «αυτά ταιριάζουν στο πρόσωπό σας». Τριγύρω οι πελάτες απασχολημένοι με τη δική τους φιλαρέσκεια, ελπίζω να μην δίνουν σημασία στα λεγόμενά της. Επιμένω αλλάζοντας αρκετά ζευγάρια ,που θα αντιπροσωπεύουν τη ματαιοδοξία μου. Στο μυαλό μου διαρκώς τα λόγια της γυναίκας μου «πρόσεξε μην πάρεις περίπου τα ίδια με αυτά που φοράς» με επιτακτικό ύφος που δεν σηκώνει κουβέντα. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο, το οποίο προσπαθώ να ξεπεράσω με χιούμορ, φτάνοντας στο αυτονόητο. Ότι η μεταλλαγή δεν μπορεί να γίνει με ημίμετρα και πρέπει να αποδεχθώ το πεπρωμένο. Όλες οι προσπάθειες είναι καταδικασμένες. Παραγγέλνω λοιπόν τα γυαλιά με τον ασημί σκελετό που φωτίζει το πρόσωπό που, το λεπτό ακριβό γυαλί που σβήνει τους κύκλους της ισχυρής μυωπίας, τετράγωνα που σπάνε τη μακρύτητα του προσώπου μου, και αφήνω την κρίση για τους άλλους. Η εντολή τους εξετελέσθη, μπορούν τώρα πια να χαίρονται για δυο χρόνια το δημιούργημά τους.