-Σοβαρά μιλάς τώρα, μπλε;
-Ναι, δεν το πιστεύεις;
-Πρώτη φορά συμβαίνει.
-Για τα πάντα υπάρχει πρώτη φορά.
-Σοβαρά μιλάς τώρα, μπλε;
-Ναι, δεν το πιστεύεις;
-Πρώτη φορά συμβαίνει.
-Για τα πάντα υπάρχει πρώτη φορά.
-Έχετε δίκιο, σας τα είπα μπερδεμένα αλλά δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής.
-Σας καταλαβαίνω, αλλά βρεθείτε στη θέση μου. Πρέπει να γίνω κατανοητός, λεπτομερής όταν καταθέσω την πρότασή σας για έγκριση στην εταιρεία. Δεν μπορώ να τους λέω συνέχεια μπλε και μπλε.
Τι συμβαίνει; Γιατί κλαις;
-Να, καλέ μαμά, ο Θανάσης πήρε το μπλε και με φοβίζει.
-Ποιό μπλε; Δεν έχει όνομα;
-Όχι.
-Πες το να σε ακούσω.
-Δεν θα το ξανακάνω, μανούλα μου.
-Δεν το είπες όλο. Ξαναπές ολόκληρη τη φράση
-Δεν θα το ξανακάνω, μανούλα μου, μπλε
-Έτσι μπράβο!
-Όχι αυτό δεν θα το πάρεις. Τα πήρες σχεδόν όλα και δεν έφερα καμία αντίρρηση.
-Γιατί, σε τι θα σου χρησιμεύσει; Για σένα είναι άχρηστο.
-Δεν το βλέπεις ότι είναι μπλε;
- Τι θα έλεγες να γράψεις κάτι για το μπλε; Τόσο καιρό διαμαρτύρεσαι πως βρίσκεσαι σε πνευματική κόπωση και συγγραφικό αδιέξοδο. Να ένα ωραίο θέμα για να ανανεωθείς.
-Μας πρόλαβε άλλος, Κωστάκη μου.
-Ποιος είναι αυτός ο άλλος, Μίμη μου;
Ο Σπύρος Παύλου, Κώστα. Ο Σπύρος Παύλου!
-Τι είναι;
-Δεν ξέρω, είναι όμως μπλε