-Να το διώξουμε;
-Όχι!
-Μα θα μας δαγκώσει.
-Δεν δαγκώνουν τα μπλε.
-Γιατί δεν το έπιασες;
-Μόλις άπλωσα τα χέρια μου χάθηκε.
-Πέταξε;
-Όχι. Πώς να πετάξει;
-Τότε;
-Σαν κάτι να το φύσηξε. Ένιωσα μια ανθρώπινη ανάσα πίσω μου. Γύρισα μα δεν ήταν κανείς.
-Πώς το εξηγείς;
-Δεν ξέρω. Δυστυχώς το έχασα μέσα από τα χέρια μου. Πιο πολύ στεναχωριέμαι γιατί ήταν μπλε.
-Ήταν εύκολο το θέμα της έκθεσης;
-Ναι. Μας έδωσε ελεύθερο θέμα. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Μας παραχώρησε ακόμη περισσότερη ελευθερία, δηλώνοντας, ότι μπορούμε, αν θέλουμε, να μη χρησιμοποιήσουμε τη λέξη “μπλε”.
-Καλά, αυτόν συλλάβατε;
-Κύριε διοικητά, η συμπεριφορά του μας κίνησε υποψίες.
-Μα αυτός είναι μυστικός αστυνομικός της ασφάλειας.
-Δεν μας ενημερώσατε, κύριε διοικητά. Ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να πιστεύουμε τον οποιοδήποτε που λέει ότι είναι αστυνομικός.
-Ταυτότητα δεν σας έδειξε;
-Μας έδειξε, αλλά στον υπόκοσμο ξέρετε πώς λειτουργούν αυτά τα κυκλώματα με τις ταυτότητες.
-Καλά-καλά, πηγαίνετε τώρα και την άλλη φορά να είστε περισσότερο προσεκτικοί. «Μπλε», πήγαινε κι εσύ στη δουλειά σου, δεν σε χρειάζομαι άλλο.
-Η γατούλα σας γαυγίζει, δεσποινίς;
-Όχι μόνο γαυγίζει, αλλά δαγκώνει κάτι ανάγωγους ενοχλητικούς σαν εσένα. Ξέρεις τι δαγκωνιές αφήνει; Μπλε.
-Εσείς κύριε με το μπλε εσώρουχο, προχωρήστε στο διάδρομο παρακαλώ να ανέβει ο κόσμος που περιμένει έξω.
-Έπρεπε να του το πει ο οδηγός, Λέλα μου, να προχωρήσει; Αλλά με τέτοιο χρώμα εσώρουχο τι διαγωγή περιμένεις;
-Γιε μου γύρισες; Μην κλαις. Έλα κοντά μου να σε αγκαλιάσω. Μα τι ρούχα είναι αυτά; Ραχήλ, φέρε τον μπλε χιτώνα στο παιδί να αλλάξει.
-Δηλαδή;
-Έχει μια φωνητική δυσμορφία. Όταν βλέπει μπλε μιλάει ανάποδα.
-Τι εννοείς;
-Ότι μιλάει με την αντίθετη φορά των λέξεων.
-Δεν διορθώνεται;
-Όχι Βασίλη μου. Το ψάξουμε παντού. Πρέπει να το αποδεχτούμε.
-Ο μικρός πώς το πήρε;
-Ευχάριστα. Όταν του συμβαίνει ξεκαρδίζεται στα γέλια. Μην σου πω ότι έχει γίνει το αγαπημένο του χρώμα.
-Μπορείς να υιοθετήσεις ένα κατοικίδιο; Προσπαθώ να βρω κάποιον να δεχθεί ένα αδέσποτο σκυλάκι που φιλοξενώ προσωρινά στο σπίτι μου.
-Αν είναι μπλε με μεγάλη μου χαρά.
-Κουρεύτηκες πάλι; Δεν πέρασαν ούτε δυο εβδομάδες από την προηγούμενη φορά.
- Συνέβη κάτι έκτακτο, ένα ανεπανάληπτο γεγονός. Ο κουρέας μού επεφύλαξε μία ευχάριστη έκπληξη.
-Δηλαδή;
- Σήμερα το πρωί, περνώντας έξω από το μαγαζί του, πριν καν μου πει καλημέρα, μου έδειξε μια μπλε κουρευτική μηχανή που κρατούσε στο χέρι του. Έλα μέσα, μου λέει. Τη δανείστηκα αποκλειστικά για σένα. Σου το είχα υποσχεθεί άλλωστε, κι εγώ κρατάω το λόγο μου.
-Αν δεν ήταν μπλε θα το κρατούσες στην αγκαλιά σου;
-Όχι
-Θα του έριχνες έστω μια τρυφερή ματιά;
-Όχι
-Θα το χάιδευες;
-Όχι
-Θα το έπαιρνες μαζί σου όπου και αν πήγαινες;
-Όχι
-Θα το έτρωγες;
-Ναι
-Λοιπόν;
-Ό,τι και αν κάνω είναι δικός μου λογαριασμός.
-Σε ακούω ανήσυχη. Τι συμβαίνει;
-Το μπλε, Θεανώ μου.
-Καμία βελτίωση;
-Όχι.
-Παραμένει ίδιο όπως το είδα τελευταία φορά;
-Ακριβώς.
-Το έχεις ακόμη κρεμασμένο;
-Όχι, δεν μπορώ να το βλέπω πια. Το πήγα στην αποθήκη.
-Τι να πω; Υπομονή, Θεανώ μου,υπομονή.
-Τον συλλάβατε;
-Ναι. Βρήκαμε το όπλο του εγκλήματος στο σπίτι του.
-Τι σας είπε;
-Τίποτα, βρισκόταν σε παραλήρημα.
-Τι έλεγε;
-Επαναλάμβανε συνέχεια τη λέξη «μπλε».
-Εσύ μικρέ δεν θα πεις τίποτα;
-Σαν τι;
-Οτιδήποτε. Αρκεί να πεις κάτι, ν’ακούσουμε τη φωνούλα σου.
-Μπλε.
-Σοβαρά μιλάς τώρα, μπλε;
-Ναι, δεν το πιστεύεις;
-Πρώτη φορά συμβαίνει.
-Για τα πάντα υπάρχει πρώτη φορά.
-Έχετε δίκιο, σας τα είπα μπερδεμένα αλλά δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής.
-Σας καταλαβαίνω, αλλά βρεθείτε στη θέση μου. Πρέπει να γίνω κατανοητός, λεπτομερής όταν καταθέσω την πρότασή σας για έγκριση στην εταιρεία. Δεν μπορώ να τους λέω συνέχεια μπλε και μπλε.
Τι συμβαίνει; Γιατί κλαις;
-Να, καλέ μαμά, ο Θανάσης πήρε το μπλε και με φοβίζει.
-Ποιό μπλε; Δεν έχει όνομα;
-Όχι.
-Πες το να σε ακούσω.
-Δεν θα το ξανακάνω, μανούλα μου.
-Δεν το είπες όλο. Ξαναπές ολόκληρη τη φράση
-Δεν θα το ξανακάνω, μανούλα μου, μπλε
-Έτσι μπράβο!
-Όχι αυτό δεν θα το πάρεις. Τα πήρες σχεδόν όλα και δεν έφερα καμία αντίρρηση.
-Γιατί, σε τι θα σου χρησιμεύσει; Για σένα είναι άχρηστο.
-Δεν το βλέπεις ότι είναι μπλε;
- Τι θα έλεγες να γράψεις κάτι για το μπλε; Τόσο καιρό διαμαρτύρεσαι πως βρίσκεσαι σε πνευματική κόπωση και συγγραφικό αδιέξοδο. Να ένα ωραίο θέμα για να ανανεωθείς.
-Μας πρόλαβε άλλος, Κωστάκη μου.
-Ποιος είναι αυτός ο άλλος, Μίμη μου;
Ο Σπύρος Παύλου, Κώστα. Ο Σπύρος Παύλου!
-Τι είναι;
-Δεν ξέρω, είναι όμως μπλε
-Μη ξεχάσεις όταν φτάσεις να κοιμηθείς. Το ταξίδι είναι πολύωρο και κουραστικό. Να σκεπαστείς καλά, κάνει πολύ κρύο εκεί. Οι κουβέρτες είναι στη ντουλάπα. Διάλεξε την μπλε. Ζεσταίνει πιο πολύ και προστατεύει από τα κακά πνεύματα.
-Εντάξει, φεύγω τώρα.
-Ήρθα να πάρω ένα κουστούμι και δύο πουκάμισα. Μου είπατε ότι θα είναι έτοιμα την Πέμπτη το απόγευμα.
-Το όνομά σας παρακαλώ και το νούμερο που σας δώσαμε.
-Θεμιστοκλής Θεμιστοκλέους. Ορίστε το νούμερο.
-Περιμένετε ένα λεπτό να σας τα φέρω.
-Ευχαριστώ.
-Ορίστε τα ρούχα σας. Αλλά γιατί φοράτε συνέχεια μπλε;
-Δεν θα το ξαναπώ άλλη φορά, κατάλαβες; Μπλε!
Νταπ! Ντουπ! Νταπ!Ντουπ!(Οργισμένα χτυπήματα με κοντάρι σκούπας στο ταβάνι).
-Θα σταματήσετε καμιά φορά; Κοιμόμαστε!
Ντριν! Ντριν!(ήχος ηλεκτρονικού κουδουνιού)
-Παρακαλώ.
-Έλα μέσα που σε θέλω.
-Έρχομαι αμέσως.
-Κάθισε σε παρακαλώ. Η δουλειά που έκανες είναι περίφημη, Περίφημε. Η ιδέα σου να τα βάψεις μπλε ήταν καταπληκτική. Πρωτότυπη και ουσιαστική.
-Σας ευχαριστώ, κύριε Μεταβιβαστή.
-Μην ευχαριστείς εμένα. Τον κύριο
Φιλοτομαριστή να ευχαριστήσεις. Εγώ απλώς τα λόγια του μεταφέρω.
-Βλέποντας ότι πλησιάζει η αστυνομία μπήκε στο αμάξι του, πάτησε γκάζι και έγινε καπνός.
- Μήπως ο καπνός ήταν μπλε;
-Ναι, πώς το ξέρεις;
-Κάπου το διάβασα.
-Μα γιατί επιμένεις να φύγουμε; Εσύ δεν το διάλεξες όταν είδες ότι λέγεται «Μπλε και Μπλε»;
-Ναι, αλλά πού να φανταστώ ότι όλα εδώ μέσα θα είναι διπλά;
-Από πότε σταμάτησε να γαβγίζει;
-Από τότε που του αλλάξαμε μπαταρία.
-Τι μπαταρία χρησιμοποιήσατε;
-Την μπλε
-Τους βλέπεις εκείνους εκεί;
-Ποιους;
-Αυτούς που παίζουν ποδοσφαιράκι.
-Ναι τους βλέπω. Τι θέλεις να πεις;
-Δεν σταματάνε.
-Γιατί να σταματήσουν;
-Έληξε ο αγώνας. Λήξε το, ρε! Λήξε το!
-Γιατί φωνάζεις; Θέλει ακόμα τρία λεπτά.
-Δεν βλέπεις; Νικάνε οι μπλε!
-Εγώ στη θέση σου θα άλλαζα το όνομα. Θα τo έκανα πιο επικοινωνιακό. Το όνομα μιας εταιρείας είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να λαμβάνει κανείς υπόψη του.
- Το γνωρίζω, αλλά συνέχισε, τι θέλεις να πεις;
-Τι θα έλεγες να την ονόμαζες «Μπλε»;
-Πρέπει να φεύγουμε. Μας διώχνει η Βάσω Παρδαλού, η επιμελήτριά μας. Κλείνοντας, να σας υπενθυμίσουμε ότι η επόμενη εκπομπή μας είναι αφιερωμένη.... Πού είναι αφιερωμένη Νάσο;
-Στο μπλεεεε!
-Πώς σου φαίνομαι;
- Εσύ άλλαξες τελείως. Δεν σε αναγνωρίζω. Οι μπλε βλεφαρίδες σού πάνε πολύ. Αλλά γιατί δεν τις φοράς στα μάτια;