Τον είχε καλέσει να έρθει στο γραφείο του. Πέρασε μέσα και είδε να τον περιμένει καπνίζοντας το πούρο του δίπλα στο παράθυρο κοιτώντας τη βροχή που είχε δυναμώσει. Στράφηκε προς το μέρος του, κάπως αιφνιδιασμένος, αν και περίμενε την επίσκεψή του. Έσβησε το πούρο στο σταχτοδοχείο, που βρισκόταν στο πρεβάζι του παράθυρου, και βάδισε αμίλητος με αργά, τελετουργικά βήματα προς το γραφείο. Πάνω του ήταν ακουμπισμένο ένα ξίφος μέσα στη θήκη του.
"Σε κάλεσα για να σου ανακοινώσω κάτι σημαντικό. Το ξίφος αυτό είναι πια δικό σου» είπε, προτείνοντάς το προς το μέρος του. Στεκόταν έκπληκτος λίγα βήματα μακριά του, ακίνητος. «Είναι οικογενειακό κειμήλιο. Έχει συναισθηματική αξία για μένα. Τώρα πια δεν το χρειάζομαι. Εγώ το καθήκον μου το έκανα. Εσύ να δούμε τώρα. Κοίταξε να το τιμήσεις, όπως το τίμησα εγώ και οι παππούδες σου, κόβοντας, όταν χρειάστηκε, το κεφάλι του εραστή της γυναίκας μας".
Πλησίασε, το πήρε στα χέρια του, έβγαλε το ξίφος από την θήκη, η κοφτερή λεπίδα άστραψε στο φως του δωματίου, και με μια αστραπιαία κίνηση πήρε το κεφάλι του πατέρα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου