ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς παίζουμε χαρτιά στο σπίτι μου, εγώ, ο χαρτοφύλακας, ο χαρτοκόπτης, ο χάρτινος τίγρης, ο χαρταετός, ο χαρτογιακάς, ο χαρτοπόλεμος, και το χαρτόμουτρο. Οι γυναίκες μας-κάποιοι από μας από μας είμαστε ακόμη συζευγμένοι- η χαρτορίχτρα, η χαρτομάντισσα, η χαρτοσήμανση, είναι στο διπλανό δωμάτιο και πίνουνε ρούμι, σκέτο. Ακούμε το γέλιο τους, αλλά συνεχίζουμε αφοσιωμένοι το χαρτοπαίγνιό μας. Τα χαρτόπουλά μας έχουν αμπαρωθεί στο υπνοδωμάτιο, δίχως να ακούγονται, μάλλον απορροφημένοι στην ηλεκτρονική τους ευδαιμονία. 

Γνωρίζουμε ότι στο τέλος θα κερδίσει το χαρτόμουτρο, χαρτόλιθος πραγματικός, αλλά συνεχίζουμε την προσπάθειά μας, μέχρι τη στιγμή που ένας-ένας μένουμε ρέστοι.

Μ’αυτό τον τρόπο, την τήρηση του εθίμου, πιστεύουμε, και δεν έχουμε διαψευστεί μέχρι τώρα, ότι ο νέος χρόνος, που βρίσκεται ήδη προ των πυλών, θα μας βρει ακόμη μια φορά χαρτογραφημένους στην επικράτεια του ζην-συν-πλην και την επόμενη χρονιά, όταν δώδεκα η ώρα ακριβώς, θα εισβάλει ξανά νεόπνευστος και ελπιδοφόρος, και θα τον υποδεχθούμε με ευχές, ανταλλαγή φιλιών, άνοιγμα σαμπάνιας και παρατεταμένο χειροκρότημα.

"The Card Players" 1892

Paul Cezanne

ΡΕΒΕΓΙΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Κάθε χρόνο κάνουμε ρεβεγιόν Χριστουγέννων στο πατρικό μου σπίτι, ακόμα και τώρα καβατζάρησα τα εξήντα, εγώ, η γυναίκα μου, η μαμά μου, ο μπαμπάς μου, ο πεθερός μου, η πεθερά μου, οι δυο  παππούδες μου, οι δυο γιαγιάδες μου, και ο θείος ο Ιωσήφ, που έρχεται μαζί με μια γυναίκα με μπλε φόρεμα και μπλε μάτια. Στην αγκαλιά της κρατάει ένα νεογέννητο αγοράκι, που μας το συστήνει «Ο Χριστούλης μου», σε μια γλώσσα που δεν γνωρίζουμε αλλά καταλαβαίνουμε.Η γυναίκα τρώει σιωπηλά και κάπου κάπου ρίχνει τρυφερές ματιές στο γιο της,  ενώ μια γλυκιά, νεόκτιστη άλως φωτίζει το πρόσωπό της.
Δεν την βλέπουμε ξανά, μέχρι το επόμενο ρεβεγιόν, να συνοδεύει το θείο μου, κρατώντας στην αγκαλιά της το ίδιο νεογέννητο αγοράκι, και να επαναλαμβάνει τη φράση: «Ο Χριστούλης μου».

"The Visit" 1899

Felix Vallotton

ΟΡΑΤΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1) Όταν γράφεις να σκέφτεσαι το Λιόπεσι και όχι την Ανδραβίδα.

2) Όταν γράφεις μη σκέφτεσαι

την όμορφη Φιλίτσα

Μα τα βιβλία που διάβαζε

μια μακρινή σου θείτσα

3) Μην σαντορινίζεις όταν γράφεις. Η όμορφη θέα κρύβει τη έμπνευση.

4) Η εντατική προπόνηση δεν σε κάνει απαραίτητα καλό συγγραφέα. Δεν βλέπεις γύρω σου τους σκληρά προπονημένους, τι βιβλία γράφουν; Διαβάζουν φορώντας τη φόρμα τους, αθλητικά παπούτσια Nike air max, και η εξάντληση φαίνεται στο παιγνίδι τους.

5) Μην αποκαλύπτεις ποτέ την ηλικία σου. Έτσι κι αλλιώς θα φανεί στο κείμενό σου.

6) Όταν γράφεις να αμολάς τον λύκο σου και όχι το γατί σου.

7) Όταν γράφεις μη μένεις σιωπηλός. Θέλει τρυφερά λογάκια η έμπνευση για να καυλώσει. Τι περιμένεις, να τα καταφέρεις μόνο με τη δική σου στύση;

8) Όταν δεν «τσουλάει» το γραπτό σου, μην κατεβαίνεις για να σπρώξεις. Μέχρι πού νομίζεις ότι θα φτάσεις με αυτόν τον τρόπο;

9) Στο κείμενο που έγραψες να φαίνεται ότι είσαι απών. Αρκεί να μην το καταλάβουν οι αναγνώστες.

10) Να είσαι ακριβής, εύστοχος και σύντομος. Μην κάνεις κατάχρηση της τύχης που είσαι συγγραφέας.

11) Όταν ξεκινάς να γράψεις, μην είσαι σίγουρος ότι το κλειδί της έμπνευσης είναι πάντα αφημένο κάτω από το χαλάκι της εξώπορτας τού αφηγηματικού λαβύρινθου σου.

12) Δεν χρειάζεται να σηκώσεις τα μανίκια πριν αρχίσεις να γράφεις. Μπορείς να γράψεις ενδιαφέροντα κείμενα και με κοντομάνικο.

13) Όταν γράφεις να κάνεις πάντα το σταυρό σου και να προσεύχεσαι:

"Θεέ μου, βοήθησέ με να μην ανέβω ξανά στην επιφάνεια".

14) Το συνεχές χτένισμα του κειμένου σου μπορεί να του δημιουργήσει τριχόπτωση.

15) Πριν ξεκινήσεις να γράψεις, μην ξεχάσεις να ξεκρεμάσεις απ' το μυαλό σου την ταμπέλα "Μην ενοχλείτε".

16) Να αποφεύγεις τη λέξη "είμαστε" στα κείμενά σου. Μην παίρνεις και τους άλλους στο λαιμό σου.

17) Μη φυσάς και ξεφυσάς όταν η έμπνευση δεν σου κάνει τα χατίρια. Η έμπνευση δεν είναι στρώμα θαλάσσης που προσπαθείς να το φουσκώσεις με το στόμα.

18) Όταν γράφεις μην απλώνεις τόσο πολύ τη γραφίδα σου, αλλά την αρίδα σου. Θα νοιώσεις καλύτερα. Γράφεις για να περνάς καλά όχι για να βασανίζεσαι.

19) Αυτό που έγραψες να δίνει την εντύπωση ότι δεν ανήκεις στην τάξη των πεζών, αλλά των αναβατών.

20) Τη στιγμή που γράφεις γίνεσαι ένας ελεύθερος σκοπευτής. Στοχεύεις τις δυσεπίλυτες μεταλλάξεις σου και αστοχείς. Παραμένεις αναμορφωτικά ζωντανός, μέχρι την επόμενη φορά που θα προσπαθήσεις ξανά. Πείσμων και ειρωνικός γοητεύεσαι από το αδύνατο.

Bonus

21) Δείξε λίγο αδεξιότητα, βρε αδελφέ! Άνθρωπος είσαι, όχι λογισμικό.


21 Νοεμβρίου- 10 Δεκεμβρίου 2019

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Όταν τον Απρίλιο του 1981 δημοσίευα στο περιοδικό «Το δένδρο» τρία ποιήματά μου, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ένα άλλο περιοδικό, που διάβαζα με θαυμασμό, θα δημοσίευε μετά 38 χρόνια ένα κείμενό μου. Να όμως που το περιοδικό «Χάρτης» δέχθηκε να φιλοξενήσει ένα μικρό αφήγημά μου στο τεύχος του Δεκεμβρίου, ώστε η αποδοχή της πρότασης για συνεργασία να αποτελέσει μια ευχάριστη έκπληξη, που με ικανοποίησε και με κολάκεψε. Η δημοσίευση αυτή είναι πιστεύω μια δικαίωση για την προσπάθεια που κάνω σαράντα χρόνια να γράψω κάποια κείμενα που θα με βοηθήσουν να αντισταθώ στην τάξη των πραγμάτων, στην συγκροτημένη και συμμορφωμένη πραγματικότητα, που η πειθάρχηση των συναισθημάτων και των ουτοπικών επιθυμιών είναι προτεραιότητά της.

Όσοι πιστοί προσέλθετε στην ανάγνωση κάνοντας κλικ στο link. Οι υπόλοιποι  είμαι σίγουρος ότι θα περάσετε καλύτερα χωρίς να κάνετε τον κόπο να διαβάσετε τις  εκμυστηρεύσεις, εξομολογήσεις, ψευδαισθήσεις, γλωσσικές και νοητικές παραβάσεις μου, όλα αυτά που τέλος πάντων ελπίζω να με κάνουν μια εξοχότατη βόμβα στην περιπολία των φλύαρων  ζηλωτών μιας άπτερης πραγματικότητας.

Σπύρος Παύλου

https://www.hartismag.gr/hartis-12/poiisi-kai-pezografia/dwrodokhmenh-afhghsh