Λίγα λόγια για την επιμέλεια της έκδοσης
Κάποιες φορές γινόμαστε φορτικοί γιατί στεκόμαστε σε λεπτομέρειες που για άλλους φαίνονται ασήμαντες, ανάξιες ν'αναφερθούν, για άλλους όμως αποτελούν μέρος της απόλαυσης του βιβλίου.
Επειδή είμαι οπαδός, εκτός του Ολυμπιακού, και της επιμελούς παρουσίασης ενός έργου, στέκομαι σε ορισμένα σημεία, αβλεψίες τις ονομάζουν κάποιοι, για να μη μιλήσουν για την προχειρότητα ορισμένων εκδόσεων, που τώρα πια πλειοψηφούν, που ακυρώνουν το εκδοτικό αποτέλεσμα, αδικούν τον συγγραφέα και τους συντελεστές της έκδοσης, οι οποίοι προσπαθούν με την αφηγηματική δεξιότητα και κριτική ικανότητα, να δημιουργήσουν το καλύτερο δυνατόν αισθητικό αποτέλεσμα.
Σημειώνω λοιπόν τα εξής για το βιβλίο του Αχιλλέα Κυριακίδη "τεχνητές αναπνοές και άλλα πεζά της πόλεως " εκδόσεις Πατάκη:
1) Στο κεφάλαιο «Πρώτες δημοσιεύσεις» σ.253-254, στη σελίδα 254 γράφει: Η σκέψη του Δ.Χ., τυπωμένη με πλάγια, στη σ. 187, είναι στίχος του Tάκη Σινόπουλου από την ποιητική σύνθεση Το γκρίζο φως (Κέδρος, 1982): «Πρόκειται για κείνο το τετραγωνάκι στο δυτικό παράθυρο / και για το γκρίζο φως του απογεύματος στον τοίχο απέναντι».
Γυρίζοντας όμως στη σελίδα 187 δεν βρίσκουμε το παραπάνω απόσπασμα, αλλά στη σελίδα 189
Μεταφέρω: «Ο Δ.Χ. είπε το δεύτερο Ναι της ημέρας του• αυτή τη φορά, με μια ελαφρά ερωτηματική απόχρωση που, αντί να προκαλέσει τη συνέχεια, όπως λογάριαζε, ανάγκασε τον άλλον να επαναλάβει τη φράση του: Πρόκειται για τον κύριο Παπαδημητρακόπουλο. (Και για το γκρίζο φως τον απογεύματος στον τοίχο απέναντι, συμπλήρωσε ο Δ.Χ. άθελά του κι από μέσα του.)»
Το ίδιο συμβαίνει και στην παραπομπή της ίδιας σελίδας(254) όπου αναφέρεται «Στη σ. 194, το «Κάποιος θα πρέπει να με συκοφάντησε» παραπέμπει στην αρκτική φράση της Δίκης του Franz Kafka «Κάποιος θα πρέπει να συκοφάντησε τον Γιόζεφ Κ., γιατί, χωρίς να έχει κάνει τίποτα κακό, ένα ωραίο πρωί συνελήφθη» (μτφρ. Αλέξανδρος Κοτζιάς, Γαλαξίας, 1967)»
Ψάχνοντας τη σελίδα 194 που μας παραπέμπει το απόσπασμα δεν βρίσκουμε πάλι τίποτα, αλλά αν είμαστε πιο προσεχτικοί το διαβάζουμε στη σελίδα 196
Μεταφέρω το απόσπασμα: «....τι ήταν αυτό που είχε διαρρήξει όλες του τις βεβαιότητες και του ’χε κλέψει τη ζωή, Μα ποια ζωή, σκέφτηκε, κι ύστερα: Γιατί κάποιος θα πρέπει να με συκοφάντησε. σ.196
2) Ο κ. Αριστοτέλης Σαΐνης στο εξαιρετικό, αν και υμνητικό, επίμετρο για το έργο του κ.Αχιλλέα Κυριακίδη αναφέρεται δυο φορές στη νουβέλα «Κωμωδία», αλλά οι παραπομπές που μας δίνονται στις σημειώσεις δεν αντιστοιχούν στις σελίδες του τόμου που κρατάμε στα χέρια μας, αλλά, προφανώς, στην αυτοτελή έκδοση του έργου.
Αντιγράφω από τη σελίδα 228: «46. Θυμίζω ότι η συνάντηση έχει «τηλεοριστεί, στο απομονωμένο και συνήθως μισοάδειο μαγειρείο-cafe “24”, λίγο πριν (ή λίγο μετά) το σταθμό των διοδίων, στο 24ο χιλιόμετρο του εθνικού αυτοκινητόδρομου» (σ. 35). Στο τέλος, ένα 24 «που σήμαινε κάτι κάποτε» θα βρεθεί ισοπεδωμένο στην άσφαλτο (σ. 59) και θα το δρασκελίσει ο Δ.Χ. της τελευταίας εκδοχής... Ανάμεσά τους, τα 24 γράμματα της αλφαβήτου θα σχηματίσουν με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς λέξεις, οι λέξεις θα συνδυαστούν με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς σε φράσεις και ούτω καθεξής. Ωστόσο,το να ανακατεύεις τα γράμματα του βιβλίου, οποιονδήποτε βιβλίου, ακόμα και του Αναγνωστικού, σημαίνει να ανακατεύεις τον κόσμο, θα έλεγε ένας καββαλιστής σαν τον μεγάλο Αμπουλάφια ή τον μεγάλο μαθητή του, Ουμπέρτο Έκο, προειδοποιώντας μας πως το παιχνίδι με τις λέξεις και η παραποίηση του λεξικού είναι επικίνδυνα.»
Οι παραπομπές που μας δίδονται δεν αντιστοιχούν στις σελίδες του βιβλίου που κρατάμε στα χέρια μας, δηλαδή στις σελίδες 174 (εκεί που αναφέρεται ως σελίδα 35) και 196 (εκεί που αναφέρεται ως σελίδα 59).
3) Στη σημείωση 56 του επίμετρου αναφέρεται: 56. Βλ. «Γράφω με εικόνες, σκηνοθετώ με λέξεις», ό.π., σημ.42
Βλέπουμε όμως έκπληκτοι ότι η φράση υπάρχει στη σημείωση 43(σελίδα 226)
υγ. Οι φωτογραφίες για αποδεικτικά στοιχεία των σημειώσεών μου , αλλά περισσότερο για τυχόν λάθη της του κειμένου.
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
"τεχνητές αναπνοές και άλλα πεζά της πόλεως"
[2003-2010]
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ
