Κυριακή, Οκτωβρίου 25, 2015

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΑΠΑΡΟΤΡΙΧΕΣ


Ο κριτικός λόγος με την επιτηδευμένη γλώσσα, την αμετροέπεια χαρακτηρισμών, τη χρησιμοποίηση ενός ανέμπνευστου χρηστικού λεξιλογίου, κωδικοποιημένου για τις ανάγκες μιας εφήμερης επαγγελματικής διεκπεραίωσης , αποδυναμώνει το υπό κρίση βιβλίο, δρα αποτρεπτικά για τον αναγνώστη, αλλά στέκεται συνεπής στην κοινοτοπία της κριτικής επικράτειας.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ας δούμε τι γράφει ο Νίκος Βατόπουλος στην "Καθημερινή", στις 24.10.2015, για το βιβλίο του Θοδωρή Ρακόπουλου «Νυχτερίδα στην τσέπη».  Παραθέτω ορισμένα αποσπάσματα:
"Το μαύρο και το λευκό συμπλέουν, όπως και ο σαρκασμός με αιφνιδιαστικές εξάρσεις τρυφερότητας, ο γήινος ρεαλισμός με την ψευδαίσθηση σκέψεων και πράξεων, σε ένα βουβό πανδαιμόνιο υπερβολής και εγκράτειας."......“Τα διηγήματά του είναι μικρές ιστορίες, αφηγήματα, παραβολές, παράξενοι αστικοί μύθοι, θραύσματα από μνήμες και ίχνη προσώπων, αλληγορίες για τα έμβια όντα και σπήλαια όπου διασώζεται μία αρχέγονη κατανόηση της ζωής. Ολα αυτά συγκλίνουν σε μία αντίληψη του κόσμου σε λοξά κάτοπτρα ή σε κοιλότητες του χρόνου, σε τεθλασμένες γραμμές ή αντανακλάσεις φωτός. Προοδευτικά, αυτή η αντισυμβατικότητα εξελίσσεται σε μία νέα κανονικότητα, μέσα στην οποία οι ήρωες, τα πρόσωπα, τα ζώα, οι σκιές και οι βουβές γλώσσες νομιμοποιούνται να διεκδικήσουν μία άλλη εκδοχή της ζωής.”
......"Η εικονοποιητική του ικανότητα έλκει ένα μέρος της ευελιξίας της από την ποίηση αλλά η οργάνωσή της σε αστικές παραβολές προϋποθέτει κινηματογραφική γραφή, με την οικονομία όμως ενός ασκητικού βλέμματος. Στις ιστορίες του Θοδωρή Ρακόπουλου, οι ήρωες, άνθρωποι, πτηνά, ζώα, αντικείμενα και οπτασίες, συνδέονται από ένα κώδικα που μοιάζει να οδηγεί σε έναν αυθύπαρκτο κόσμο."
Μετά από αυτά ποιος θα διάβαζε το βιβλίο;





4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εντελώς τυχαία -αυτό κι αν είναι σύμπτωση!- διάβαζα πριν λίγα λεπτά την κριτική ενός ''βιβλιοφιλικού'' μπλογκ για αυτό το βιβλίο. Την κριτική του Πατριάρχη Φώτιου. Δε γνωρίζω ποιος είναι, ούτε και με ενδιαφέρει, με εκνευρίζει όμως ότι άτομα που γράφουν τόσο στομφώδεις κριτικές, είτε καλές, είτε κακές, επηρεάζουν απόψεις. Οπαδών τους βεβαίως, αλλά έχει σημασία;

Το βιβλίο αυτό δεν το έχω διαβάσει πάντως.

http://vivliocafe.blogspot.gr/2015/12/blog-post_21.html

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Συμφωνώ μαζί σας. Δεν είναι μόνο το στομφώδες ύφος που με ενοχλεί, στο κάτω κάτω όποιος θέλει το αποδέχεται και συνομιλεί μαζί του, αλλά τι κρύβεται πίσω από αυτά τα βιβλιογραφικά blogs.
Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Άξια απορίας είναι απο αυτήν την άποψη και η μεγάλη αναγνωσιμότητά κι ''επιτυχία'' τους.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Έχω τη εντύπωση ότι κάποιοι βιβλιόφιλοι εμπιστεύονται περισσότερο τους διαδικτυακούς "κριτικούς". Ίσως, πιστεύουν ότι είναι ανιδιοτελείς. Αρκετοί απ'αυτούς ναι, αλλά όχι όλοι.
Αρκετοί δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους αναγνωρισμένους κριτικούς. Μην πω ότι τους αντιγράφουν κιόλας.