ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ

 «Ο αγώνας ακυρώνεται λόγω ενοχλήσεων στην καρδιά ενός εκ των συμμετεχόντων», έγραφε η ανακοίνωση στο τζάμι του πρακτορείου στοιχημάτων.

Έξαλλος από οργή μπήκα μέσα και ρώτησα τοv Μπάμπη που στεκόταν πίσω από τον πάγκο στην αναπηρική του καρέκλα.

-Αληθεύει; τον ρώτησα.

-Ποιο; ρώτησε και κείνος.

-Η ανακοίνωση, είπα κοφτά.

-Αληθεύει, απάντησε κι αυτός κοφτά.

Δίχως να πω άλλη λέξη βγήκα από το μαγαζί, αποφασισμένος να τραβήξω την πόρτα με δύναμη πίσω μου, αλλά εκείνη ήταν σφηνωμένη με προστατευτικό γάντζο που την εμπόδιζε να κλείνει, έτσι ώστε το μόνο που έμεινε από την αποφασιστικότητά μου ήταν να τρανταχτεί βίαια και να παραμείνει στη θέση της. Βγήκα στο δρόμο και τράβηξα για το χωράφι του Δημάκη. Τα νεύρα μου ήταν τεντωμένα. Μέχρι να φτάσω στη φωλιά τους κλότσησα δυο τρεις απ’ αυτές, καταστρέφοντάς τες. Παράπλευρες απώλειες, σκέφτηκα και συνέχισα. Έφτασα στη δική του φωλιά στην άκρη μιας ελιάς. Δύο μερμήγκια κουβαλούσαν, νωχελικά, ένα κλαδάκι σε άγνωστη κατεύθυνση. «Είναι μέσα ο Θανάσης ο Μέρμηγκας;», ρώτησα. «Ναι, μέσα είναι», απάντησαν και τα δυο με μια φωνή, συγχρονισμένα, πράγμα που με εξέπληξε.

-Πέστε του να βγει έξω, απαίτησα.

-Θανάση, κάποιος σε ζητάει, είπε το ένα από τα δύο μερμήγκια, βάζοντας το κεφάλι του μέσα στην τρύπα.

-Ποιος με ζητάει;

-Δεν ξέρω, είπε το μερμήγκι. Φαίνεται σε αυτόν μιλούσε μόνο ένα από τα δύο.

-Καλά, έρχομαι.

Ο Θανάσης μετά από λίγο φάνηκε στην άκρη της τρύπας.

-Εσύ είσαι ο Θανάσης ο Μέρμηγκας; ρώτησα για επιβεβαίωση.

Ναι, εγώ είμαι. Τι με θέλεις;

Έβγαλα το όπλο και τον σημάδεψα στο κεφάλι. Το πρόσωπό του άλλαξε χρώμα. Χλώμιασε και μερικές σταγόνες ιδρώτα άρχισαν να σχηματίζονται στο μέτωπό του. Τον πυροβόλησα δυο φορές στο πρόσωπο. Τα μυαλά του τινάχτηκαν στον αέρα και σκορπίστηκαν στο χώμα.

-Αυτό για να μην κοροϊδεύετε αυτούς που σας εμπιστεύτηκαν, ψιθύρισα, ενώ τα δυο μερμήγκια έτρεχαν να προφυλαχτούν πίσω από ένα δέντρο.


Ο πίνακας "The ants" είναι του Salvador Dali