ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ

 «Ο αγώνας ακυρώνεται λόγω ενοχλήσεων στην καρδιά ενός εκ των συμμετεχόντων», έγραφε η ανακοίνωση στο τζάμι του πρακτορείου στοιχημάτων.

Έξαλλος από οργή μπήκα μέσα και ρώτησα τοv Μπάμπη που στεκόταν πίσω από τον πάγκο στην αναπηρική του καρέκλα.

-Αληθεύει; τον ρώτησα.

-Ποιο; ρώτησε και κείνος.

-Η ανακοίνωση, είπα κοφτά.

-Αληθεύει, απάντησε κι αυτός κοφτά.

Δίχως να πω άλλη λέξη βγήκα από το μαγαζί, αποφασισμένος να τραβήξω την πόρτα με δύναμη πίσω μου, αλλά εκείνη ήταν σφηνωμένη με προστατευτικό γάντζο που την εμπόδιζε να κλείνει, έτσι ώστε το μόνο που έμεινε από την αποφασιστικότητά μου ήταν να τρανταχτεί βίαια και να παραμείνει στη θέση της. Βγήκα στο δρόμο και τράβηξα για το χωράφι του Δημάκη. Τα νεύρα μου ήταν τεντωμένα. Μέχρι να φτάσω στη φωλιά τους κλότσησα δυο τρεις απ’ αυτές, καταστρέφοντάς τες. Παράπλευρες απώλειες, σκέφτηκα και συνέχισα. Έφτασα στη δική του φωλιά στην άκρη μιας ελιάς. Δύο μερμήγκια κουβαλούσαν, νωχελικά, ένα κλαδάκι σε άγνωστη κατεύθυνση. «Είναι μέσα ο Θανάσης ο Μέρμηγκας;», ρώτησα. «Ναι, μέσα είναι», απάντησαν και τα δυο με μια φωνή, συγχρονισμένα, πράγμα που με εξέπληξε.

-Πέστε του να βγει έξω, απαίτησα.

-Θανάση, κάποιος σε ζητάει, είπε το ένα από τα δύο μερμήγκια, βάζοντας το κεφάλι του μέσα στην τρύπα.

-Ποιος με ζητάει;

-Δεν ξέρω, είπε το μερμήγκι. Φαίνεται σε αυτόν μιλούσε μόνο ένα από τα δύο.

-Καλά, έρχομαι.

Ο Θανάσης μετά από λίγο φάνηκε στην άκρη της τρύπας.

-Εσύ είσαι ο Θανάσης ο Μέρμηγκας; ρώτησα για επιβεβαίωση.

Ναι, εγώ είμαι. Τι με θέλεις;

Έβγαλα το όπλο και τον σημάδεψα στο κεφάλι. Το πρόσωπό του άλλαξε χρώμα. Χλώμιασε και μερικές σταγόνες ιδρώτα άρχισαν να σχηματίζονται στο μέτωπό του. Τον πυροβόλησα δυο φορές στο πρόσωπο. Τα μυαλά του τινάχτηκαν στον αέρα και σκορπίστηκαν στο χώμα.

-Αυτό για να μην κοροϊδεύετε αυτούς που σας εμπιστεύτηκαν, ψιθύρισα, ενώ τα δυο μερμήγκια έτρεχαν να προφυλαχτούν πίσω από ένα δέντρο.


Ο πίνακας "The ants" είναι του Salvador Dali

A GIRL WALKS HOME ALONE AT NIGHT

Ένα βαμπίρ πάνω σε skateboard; Ή ένα "Middle Eastern feminist vampire romance"; Ή ένα βραδινό spaghetti western; Η μια απλή ιστορία αγάπης; ; Ή ένα νεο-νουάρ φιλμ; 
 Δεν ξέρω, το μόνο που μένει είναι η ικανοποίηση ότι υπάρχει. Ευτυχώς. Για να μας θυμίζει ότι υπάρχει ελπίδα.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Να προστεθεί στην προηγούμενη ανάρτηση ότι «ένα μεταθανάτιο μελαγχολικό ανθάκι φύτρωσε στην άκρη των χειλιών του με  μορφή  σαλιωμένου αίματος.»

Το κείμενο θα γίνει ως εξής:

"Άνοιξε το φάκελο που ήταν τοποθετημένος στο γραφείο του. Ήταν το πρώτο πράγμα που παρατήρησε μπαίνοντας σπίτι του. "Μην κάνεις καμιά κίνηση, στάσου ακίνητος", διάβασε.

Μετά από δυο ώρες ακινησίας μια σφαίρα καρφώθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Έπεσε μπροστά, πειθαρχώντας σε μια κόκκινη κηλίδα αίματος που ζωγραφίστηκε στο σώμα του. Ένα μεταθανάτιο μελαγχολικό ανθάκι φύτρωσε στην άκρη των χειλιών του με  μορφή  σαλιωμένου αίματος. Είχε κάνει το μοιραίο λάθος."

ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΛΑΘΟΣ

Άνοιξε το φάκελο που ήταν τοποθετημένος στο γραφείο του. Ήταν το πρώτο πράγμα που παρατήρησε μπαίνοντας σπίτι του. "Μην κάνεις καμιά κίνηση, στάσου ακίνητος", διάβασε.
Μετά από δυο ώρες ακινησίας μια σφαίρα καρφώθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Έπεσε μπροστά, πειθαρχώντας σε μια κόκκινη κηλίδα αίματος που ζωγραφίστηκε στο σώμα του. Είχε κάνει το μοιραίο λάθος.

Το έργο "Green and purple Painting with Blue Disc: May 1960" είναι του Patrick Heron

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ

-Μαμά, μαμά την έλεγε ακόμα και τώρα που πάτησε τα σαράντα, βρήκα ένα νεκρό στο φλιτζάνι μου με το τσάι!

-Μα τι έχεις πάθει Νικόλα, προχθές μας έλεγες ότι βρήκες αυγά τηγανιτά στις κάλτσες σου. Το άλλο με τον Περπέρογλου στο λεωφορείο, το ξέχασες; Την Τετάρτη που σου τηλεφώνησε ο πατέρας σου, του είπες ότι ο Περπέρογλου πήρε τη θέση σου στο λεωφορείο, αν και είχες προτεραιότητα. Ναι, ο αθλητής. Ξέρεις, βέβαια, ότι ο παίζει μπάσκετ στην Τουρκία, αλλά το παραβλέπω. Αλλά ο Περπέρογλου σε λεωφορείο; Ανησυχώ, μαζί και ο πατέρας σου. Προσπάθησε να συγκεντρωθείς, σε παρακαλώ.

Ο Νικόλας έκλεισε το τηλέφωνο, απογοητευμένος από μια ακόμη απόρριψη,  έλυσε τον Loucarno από το πόδι της αράχνης, που τον είχε δεμένο όση ώρα τηλεφωνούσε, και βγήκαν για την βραδινή τους βόλτα.

Το έργο "RM 669" είναι του Doug Wheeler 

ΟΤΑΝ Ο ΜΑΞ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΗ ΡΟΖ

Έπρεπε να στρίψεις τη Βαλαωρίτου για να σε συναντήσω. Με τα μαλλάκια σου όμορφα χτενισμένα απ’ το αεράκι και το παλτό σου να φτερουγίζει στον άνεμο. 

Το πόδι σου πάντα κρεμασμένο απ’το παράθυρο του μυαλού μου, έτοιμη να πηδήξεις στο κενό της λήθης.

Τα ίδια πάθη παντού. 

10000 Km

Μπορεί η τεχνολογία ν'αντικαταστήσει την ανθρώπινη επικοινωνία; Μπορεί να διατηρηθεί η αγάπη δύο ανθρώπων όταν βρίσκονται μακριά; Η τεχνολογία μειώνει την απόσταση; Ο χώρος μεταφέρεται από την εικόνα ενός υπολογιστή, ο έρωτας και το πάθος όμως; Όταν δύο ερωτευμένοι δεν είναι κοντά σκέφτονται διαφορετικά; Μήπως όταν είμαστε δίπλα στο αγαπημένο μας πρόσωπο δεν είμαστε αυτό που δείχνουμε; Μήπως χρειαζόμαστε τον χώρο και το χρόνο για να επιβεβαιώσουμε ή ν'αναθεωρήσουμε τις αποφάσεις μας ;
Αυτά και άλλα πολλά σ'αυτήν την υπέροχη ταινία των τριών πρωταγωνιστών: Ενός ζευγαριού και του υπολογιστή τους.