Με μπερδέψατε. Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν δεν είναι το link στο οποίο αναφέρεστε(Πίσω από τους λόφους). Πέρα από αυτά επειδή δεν μπορώ ακόμα να επανέλθω στην πραγματικότητα από εχθές το βράδυ προτείνω: Ο Κιμ Κι-Ντουκ είναι ένας από τους πιο αναγνωρισμένους καλλιτέχνες του σινεμά, όχι μόνο στην πατρίδα του, τη Νότια Κορέα, αλλά κυρίως στη διεθνή κινηματογραφική κοινότητα και στους θαμώνες των Φεστιβάλ: μόλις πέρσι κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας για το «Pieta» και φέτος θα προβάλλει, στο ίδιο Φεστιβάλ, εκτός συναγωνισμού αυτή τη φορά, το ολοκαίνουριο «Moebius».
Αλλά όχι. Στη Νότιο Κορέα δε χαίρονται ιδιαίτερα για την πορεία του σκηνοθέτη. Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση έχει απαγορεύσει την οποιαδήποτε προβολή του «Moebius» στη χώρα (διαβάστε περισσότερα). Προσπαθώντας να επηρεάσει τη γνώμη της Επιτροπής Λογοκρισίας της Κορέας, ο Κιμ Κι-Ντουκ διοργάνωσε προχθές, στις 26 Ιουλίου, μια ειδική προβολή του «Moebius», με προσκεκλημένους αποκλειστικά 109 δημοσιογράφους, κριτικούς κινηματογράφου και άλλους επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου, στους οποίους ζήτησε μετά το τέλος της ταινίας να πάρουν μέρος σε μια ψηφοφορία. Από τους 109 ψήφισαν οι 107 κι από αυτούς, οι 93 (το 87%) δήλωσαν ότι θέλουν να προβληθεί το «Moebius» στους κινηματογράφους της Κορέας. Ο σκηνοθέτης είχε δηλώσει ότι εάν οι θετικές ψήφοι ήταν λιγότερες από το 30% θα εγκατέλειπε την προσπάθειά του για την προβολή της ταινίας. Τα αποτελέσματα όμως ήταν κατηγορηματικά υπέρ του.
Το «Moebius», όπου όπως πάντα ο Κιμ Κι-Ντουκ υπογράφει ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης, διευθυντής φωτογραφίας και συνθέτης, καταπιάνεται με την ιστορία ενός άντρα που για να εξιλεωθεί για τις σεξουαλικές αμαρτίες του, κόβει τα γεννητικά του όργανα προκαλώντας ταυτόχρονα θύελλα στις οικογενειακές του σχέσεις. Η απαγόρευση της ταινίας επιβλήθηκε επειδή το φιλμ παρουσιάζει σκηνές απίστευτης βίας και αιμομικτικές σχέσεις. Με τις οδηγίες του πρώτου πορίσματος της Επιτροπής, στις αρχές Ιουνίου, ο σκηνοθέτης έκοψε περίπου 20 σκηνές από την ταινία κι όταν και η δεύτερη απόφαση της Επιτροπής, στις 15 Ιουλίου, ήταν και πάλι απαγορευτική, έκοψε ακόμα 12, καταλήγοντας με μια ταινία 50 λεπτών. Εκεί, η Επιτροπή επέτρεψε να προβληθεί η ταινία μόνο σε καλλιτεχνικά σινεμά, από τα οποία όμως δεν υπάρχει ούτε ένα στη Νότια Κορέα και σε εγκεκριμένα Φεστιβάλ.
Στην Ελλάδα, το «Moebius» έχει ήδη αγοραστεί από την Ama Films – όπως και το περσινό «Pieta» - αλλά προς το παρόν ανυπομονούμε να δούμε τι θα συμβεί με την προγραμματισμένη προβολή της ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας κι αν η ψηφοφορία των κριτικών καταφέρει τυχόν ν’ αλλάξει τις πεποιθήσεις της Επιτροπής Λογοκρισίας. Πράγμα αμφίβολο…
Επειδή είχα στο μυαλό μου και την επίσης πολύ ενδιαφέρουσα ταινία "Πέρα από τους λόφους", έβαλα κατά λάθος το δικό της λινκ. Δεν θα χάσετε, πάντως, αν τη δείτε κι αυτήν. Τουναντίον.
Όσο για το Moebius, προμηνύεται τρομερά ενδιαφέρον. Και λίαν άγριο και τρομακτικό, για τα γούστα μου. (Old Boy). Σας ευχαριστώ, ωστόσο, για την ενημέρωση. Αληθινά.
ΥΓ1. Απόψε στο κανάλι της Βουλής έχει πάλι το "Ψεύτης ήλιος" (11.10, λέει). Λέω να το ξανά-ξανά-ξαναδώ. Όσο αντέξω, τελοσπάντων.
Πολύ πιο άγριο από το Old Boy δεν είναι, ούτε καλύτερο, αλλά είναι υπέροχη ταινία. Δεν σημείωσα που το βρήκα αλλά συμφωνώ απόλυτα. "Η απατημένη σύζυγος και μητέρα ενός έφηβου αγοριού θέλει να εκδικηθεί τον άπιστο σύζυγό της, ευνουχίζοντάς τον. Οταν δεν θα το καταφέρει, η μανία της θα είναι τόσο σαρωτική που θα τιμωρήσει με τον ίδιο τρόπο τον γιο της.
Ο,τι ακολουθεί στα 90 περίπου λεπτά της νέας ταινίας του Κιμ Κι Ντουκ είναι κάτι που πραγματικά δεν περιγράφεται με λέξεις, αλλά μόνο με εκφράσεις δυσφορίας, αποτροπιασμό του θεατή, μια αγωνιώδη προσπάθεια να μην δεις κάτι από όλα τα απεχθή που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια σου, σε έναν κύκλο απόλυτης βίας που δεν σταματάει πουθενά παρά μόνο αφού έχει ισοδεδώσει μαζί με τον όποιο θεσμό της οικογένειας και κάθε ίχνος ανθρωπιάς, ηθικής και κυρίως κάθε πεπατημένης σεξουαλικής συμπεριφοράς.
2
Πιο βίαιος από ποτέ (πιστέψτε με τα αγκίστρια στο «Νησί» ήταν απλά παιδικά παιχνίδια), με απόλυτα σαφή τον εσωτερικό τρόπο με τον οποίο χτίζει μια απεχθή αιματηρή τραγωδία χωρίς ούτε μια λέξη από τους ήρωες του και ικανός να σε κάνει να κοιτάς συνεχώς το παντελόνι σου (αν είσαι άντρας), ο Κιμ Κι Ντουκ οδηγεί στα απόλυτα άκρα την ιστορία μιας - προσοχή ακολουθεί ευφημισμός - «προβληματικής» ενηλικίωσης, χωρίς ωστόσο να απαρνείται λεπτό τις θεματικές του γύρω από την ανθρώπινη μοναξιά, τη δυσλειτουργική αγία οικογένεια και το σχήμα μιας χριστιανικής παραβολής για έναν κόσμο που δεν έχει παρά ελάχιστες ελπίδες για σωτηρία.
2
Αν έχετε καταφέρει να μην φύγετε από την αίθουσα τρέχοντας, ακριβώς στο σημείο όπου πιστεύεις πως η σοβαροφάνεια αυτού του γκροτέσκου οικοδομήματος θα το κάνει να καταρρεύσει ως μια «πρόκληση για την πρόκληση» και ακόμη μια επίδειξη ισχύος από έναν σκηνοθέτη που πλέον δεν έχει να αποδείξει τίποτα, ο Κιμ Κι Ντουκ κάνει αυτό ακριβώς που πρέπει: παραδίνεται στο ανελέητο fun, μετατρέποντας το φιλμ του σε ένα horror flick με κατάμαυρο χιούμορ και giallo αναφορές σοκ που σε παρασέρνει απνευστί και εξαντλημένο από entertainment μέχρι το τέλος."
7 σχόλια:
Ένας πίνακας, κοιτάξτε, πού με οδήγησε.
Πρώτα σ' αυτήν τη μουσική.
Tom Waits - Fish & Bird
http://www.youtube.com/watch?v=s44LKiMT87Q
Και μετά σ' αυτό το τόσο τρυφερό βιβλίο-παραμύθι, που ενδεχομένως δεν σας λέει τίποτα, αλλά για μένα σημαίνει πολλά.
Ένα παραμυθάκι για χειμώνα και καλοκαίρι
http://www.youtube.com/watch?v=cXOED9LX4Cg
κ.κ.
Ωραία όλα αυτά, ειδικά το παραμύθι.
Για τον Μπάμπη τον Κηφήνα δεν βρήκατε τίποτα;
Εκτός κλίματος
http://www.youtube.com/watch?v=ymfVcQC2rrc
@κ.κ
HD(το ίδιο)
http://www.youtube.com/watch?v=lIoRPqq0NFU
Δεν βρήκα τίποτα, λυπάμαι. Μόνο τα ίχνη του επί των υδάτων της Τιβεριάδας.
(Ό,τι γουστάρω βλέπω, όπως θα έχετε παρατηρήσει.)
ΥΓ. Φαίνεται ωραία η εκτός κλίματος ταινία.
Επειδή εγώ είμαι αλλού, προτείνω (επανάληψη):
Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν
http://teniesonline.ucoz.com/load/2-1-0-3285
κ.κ.
Με μπερδέψατε. Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν δεν είναι το link στο οποίο αναφέρεστε(Πίσω από τους λόφους).
Πέρα από αυτά επειδή δεν μπορώ ακόμα να επανέλθω στην πραγματικότητα από εχθές το βράδυ προτείνω:
Ο Κιμ Κι-Ντουκ είναι ένας από τους πιο αναγνωρισμένους καλλιτέχνες του σινεμά, όχι μόνο στην πατρίδα του, τη Νότια Κορέα, αλλά κυρίως στη διεθνή κινηματογραφική κοινότητα και στους θαμώνες των Φεστιβάλ: μόλις πέρσι κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας για το «Pieta» και φέτος θα προβάλλει, στο ίδιο Φεστιβάλ, εκτός συναγωνισμού αυτή τη φορά, το ολοκαίνουριο «Moebius».
Αλλά όχι. Στη Νότιο Κορέα δε χαίρονται ιδιαίτερα για την πορεία του σκηνοθέτη. Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση έχει απαγορεύσει την οποιαδήποτε προβολή του «Moebius» στη χώρα (διαβάστε περισσότερα). Προσπαθώντας να επηρεάσει τη γνώμη της Επιτροπής Λογοκρισίας της Κορέας, ο Κιμ Κι-Ντουκ διοργάνωσε προχθές, στις 26 Ιουλίου, μια ειδική προβολή του «Moebius», με προσκεκλημένους αποκλειστικά 109 δημοσιογράφους, κριτικούς κινηματογράφου και άλλους επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου, στους οποίους ζήτησε μετά το τέλος της ταινίας να πάρουν μέρος σε μια ψηφοφορία. Από τους 109 ψήφισαν οι 107 κι από αυτούς, οι 93 (το 87%) δήλωσαν ότι θέλουν να προβληθεί το «Moebius» στους κινηματογράφους της Κορέας. Ο σκηνοθέτης είχε δηλώσει ότι εάν οι θετικές ψήφοι ήταν λιγότερες από το 30% θα εγκατέλειπε την προσπάθειά του για την προβολή της ταινίας. Τα αποτελέσματα όμως ήταν κατηγορηματικά υπέρ του.
Το «Moebius», όπου όπως πάντα ο Κιμ Κι-Ντουκ υπογράφει ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης, διευθυντής φωτογραφίας και συνθέτης, καταπιάνεται με την ιστορία ενός άντρα που για να εξιλεωθεί για τις σεξουαλικές αμαρτίες του, κόβει τα γεννητικά του όργανα προκαλώντας ταυτόχρονα θύελλα στις οικογενειακές του σχέσεις. Η απαγόρευση της ταινίας επιβλήθηκε επειδή το φιλμ παρουσιάζει σκηνές απίστευτης βίας και αιμομικτικές σχέσεις. Με τις οδηγίες του πρώτου πορίσματος της Επιτροπής, στις αρχές Ιουνίου, ο σκηνοθέτης έκοψε περίπου 20 σκηνές από την ταινία κι όταν και η δεύτερη απόφαση της Επιτροπής, στις 15 Ιουλίου, ήταν και πάλι απαγορευτική, έκοψε ακόμα 12, καταλήγοντας με μια ταινία 50 λεπτών. Εκεί, η Επιτροπή επέτρεψε να προβληθεί η ταινία μόνο σε καλλιτεχνικά σινεμά, από τα οποία όμως δεν υπάρχει ούτε ένα στη Νότια Κορέα και σε εγκεκριμένα Φεστιβάλ.
Στην Ελλάδα, το «Moebius» έχει ήδη αγοραστεί από την Ama Films – όπως και το περσινό «Pieta» - αλλά προς το παρόν ανυπομονούμε να δούμε τι θα συμβεί με την προγραμματισμένη προβολή της ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας κι αν η ψηφοφορία των κριτικών καταφέρει τυχόν ν’ αλλάξει τις πεποιθήσεις της Επιτροπής Λογοκρισίας. Πράγμα αμφίβολο…
http://flix.gr/news/o-kim-ki-duk-thetei-ton-eayto-toy-sto-eleos-ton.html
Να το σωστό λινκ:
http://teniesonline.ucoz.com/load/10-1-0-6537
Επειδή είχα στο μυαλό μου και την επίσης πολύ ενδιαφέρουσα ταινία "Πέρα από τους λόφους", έβαλα κατά λάθος το δικό της λινκ.
Δεν θα χάσετε, πάντως, αν τη δείτε κι αυτήν. Τουναντίον.
Όσο για το Moebius, προμηνύεται τρομερά ενδιαφέρον. Και λίαν άγριο και τρομακτικό, για τα γούστα μου. (Old Boy).
Σας ευχαριστώ, ωστόσο, για την ενημέρωση. Αληθινά.
ΥΓ1. Απόψε στο κανάλι της Βουλής έχει πάλι το "Ψεύτης ήλιος" (11.10, λέει). Λέω να το ξανά-ξανά-ξαναδώ. Όσο αντέξω, τελοσπάντων.
κ.κ.
Πολύ πιο άγριο από το Old Boy δεν είναι, ούτε καλύτερο, αλλά είναι υπέροχη ταινία.
Δεν σημείωσα που το βρήκα αλλά συμφωνώ απόλυτα.
"Η απατημένη σύζυγος και μητέρα ενός έφηβου αγοριού θέλει να εκδικηθεί τον άπιστο σύζυγό της, ευνουχίζοντάς τον. Οταν δεν θα το καταφέρει, η μανία της θα είναι τόσο σαρωτική που θα τιμωρήσει με τον ίδιο τρόπο τον γιο της.
Ο,τι ακολουθεί στα 90 περίπου λεπτά της νέας ταινίας του Κιμ Κι Ντουκ είναι κάτι που πραγματικά δεν περιγράφεται με λέξεις, αλλά μόνο με εκφράσεις δυσφορίας, αποτροπιασμό του θεατή, μια αγωνιώδη προσπάθεια να μην δεις κάτι από όλα τα απεχθή που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια σου, σε έναν κύκλο απόλυτης βίας που δεν σταματάει πουθενά παρά μόνο αφού έχει ισοδεδώσει μαζί με τον όποιο θεσμό της οικογένειας και κάθε ίχνος ανθρωπιάς, ηθικής και κυρίως κάθε πεπατημένης σεξουαλικής συμπεριφοράς.
2
Πιο βίαιος από ποτέ (πιστέψτε με τα αγκίστρια στο «Νησί» ήταν απλά παιδικά παιχνίδια), με απόλυτα σαφή τον εσωτερικό τρόπο με τον οποίο χτίζει μια απεχθή αιματηρή τραγωδία χωρίς ούτε μια λέξη από τους ήρωες του και ικανός να σε κάνει να κοιτάς συνεχώς το παντελόνι σου (αν είσαι άντρας), ο Κιμ Κι Ντουκ οδηγεί στα απόλυτα άκρα την ιστορία μιας - προσοχή ακολουθεί ευφημισμός - «προβληματικής» ενηλικίωσης, χωρίς ωστόσο να απαρνείται λεπτό τις θεματικές του γύρω από την ανθρώπινη μοναξιά, τη δυσλειτουργική αγία οικογένεια και το σχήμα μιας χριστιανικής παραβολής για έναν κόσμο που δεν έχει παρά ελάχιστες ελπίδες για σωτηρία.
2
Αν έχετε καταφέρει να μην φύγετε από την αίθουσα τρέχοντας, ακριβώς στο σημείο όπου πιστεύεις πως η σοβαροφάνεια αυτού του γκροτέσκου οικοδομήματος θα το κάνει να καταρρεύσει ως μια «πρόκληση για την πρόκληση» και ακόμη μια επίδειξη ισχύος από έναν σκηνοθέτη που πλέον δεν έχει να αποδείξει τίποτα, ο Κιμ Κι Ντουκ κάνει αυτό ακριβώς που πρέπει: παραδίνεται στο ανελέητο fun, μετατρέποντας το φιλμ του σε ένα horror flick με κατάμαυρο χιούμορ και giallo αναφορές σοκ που σε παρασέρνει απνευστί και εξαντλημένο από entertainment μέχρι το τέλος."
Πάλι "Ψεύτης Ήλιος". Έλεος!
Δημοσίευση σχολίου