Η Μ. ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

Η Μ. στάθηκε όρθια πάνω στο κρεβάτι, για κάποιον ακατανόητο λόγο, ακόμα και σε μένα που περιγράφω αυτήν την εικόνα. Η Μ. είναι δημιούργημά μου, δεν θα υπήρχε, χωρίς εμένα. Ασκώ, λοιπόν, εξουσία πάνω της, γιατί τι άλλο είναι ο αφηγητής παρά εξουσιαστής των λεκτικών πλασμάτων του; Αν και καμιά φορά, τα άτιμα, κάνουν τα δικά τους, σαν καλή ώρα η Μ., που στέκεται όρθια πάνω στο κρεβάτι. Πλατειάζω όμως και δεν έχω χρόνο. Τα πιάτα παρατημένα, άπλυτα στο νεροχύτη, τα φασολάκια με πατάτες περιμένουν τρεις μέρες στο μυαλό μου να μαγειρευτούν, η Ελένη με κάλεσε για καφέ. Μια ριπή ανέμου(από πού;) , για να επανέλθω στην εικόνα της Μ., σαν δεξιό ντιρέκτ του King George, πρωταθλητή βαρέων βαρών, αν υπάρχει, την γκρέμισε κάτω.

Από τότε η Μ. αποφάσισε, να μην σταθεί ξανά όρθια πάνω σε κρεβάτι.

Ο πίνακας είναι του Pierre Bonnard

Ο ΡΟΖΑΚΗΣ

Αυτή τη φορά θα πάρω μαζί μου το ροζέ, σκεφτόταν ο Ροζάκης, καθώς έλιωνε το ροζ κουφετάκι στην ροζ γλωσσίτσα του.
Αντ'αυτού, αναποφάσιστος, με τις ροζ αμφιβολίες του να κυριαρχούν, ήπιε όλο το ροζέ κρασί από ροζακί σταφύλι, "Κάβα Ροζαλίας", μέχρι τελευταία σταγόνα, καθισμένος στην ροζ πολυθρόνα του, ώσπου ροζ δάκρυα  κύλισαν από τα μάτια του.
Δεν είχε δεχθεί, για ακόμα μια φορά, ένα φιλί στα ροζ χείλη του. 

Ο πίνακας είναι του Rothko

AVI AVITAL

Καλλιτέχνης γυναικών

Κέφι! Γέλιο! Χαρά! Απόλαυση!
Εδώ δεν μιλάμε για ανάγνωση, αλλά για ένα ατελείωτο πανηγύρι συγγραφικού γλεντιού!
Και μεις διαβάζοντας το βιβλίο, συμμετέχουμε σ'αυτό το προκλητικό κάλεσμα, γελώντας, χορεύοντας, τραγουδώντας, πίνοντας, τρώγοντας τα μεζεδάκια που περιμένουν στο τραπεζάκι του σαλονιού, μεγαλώνουμε την ένταση της μουσικής, καλούμε γυναίκες, παιδιά, σκυλιά, φίλους, φίλες,  τηλεφωνάμε σε αγαπημένους, αγαπημένες που βρίσκονται μακριά, συγχωρούμε όσοι μας πλήγωσαν, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά στον ουρανό, πανηγυρίζοντας αλλά Μέσι, απολαμβάνοντας κάθε φράση αυτού του υπέροχου μυθιστορήματος.

ΜΠΑΜΠΗΣ Ο ΚΗΦΗΝΑΣ

- Αγνοείστε τον! Είναι αφηγητής ιστοριών απ'την Τιβεριάδα.

- Που το ξέρεις εσύ; τον κοροιδεύαμε.

-Δεν τον βλέπετε; Αφήνει ίχνη επί των υδάτων.

Ο πίνακας είναι του M.C Escher

INSIDE LLEWYN DAVIS

Με αυτή την ταινία αγάπησα ξανά τους Κοέν.

 

ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΕΣ

Σε κάθε σελίδα που διάβαζα έλεγα, δεν μπορεί κάπου εδώ θα ξεφουσκώσει. Δεν μπορεί τέτοιο κέφι να διατηρηθεί μέχρι το τέλος. Έλα ντε που διαψεύστηκα!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΜΕ

- Διάβασε το!
- Γιατί;

- Γιατί είναι ωραίο.
- Ποιος το λέει αυτό;

- Εγώ. Και ορισμένοι άλλοι.

- Ποιοι άλλοι; Του σιναφιού σου;

- Τι εννοείς;

- Αυτοί με τους Σάλιντζερ, τους Μεντόθα, τους Τουαίνηδες, τους Χατζηαργύρηδες, τους Σκαρίμπηδες. Μην πω τους Βασιλειάδηδες, θυμάσαι, που τώρα δεν τον διαβάζει κανένας, επειδή δεν τον γνωρίζει κανένας.
- Άρχισες πάλι; Μια κουβέντα είπα. Διάβασε το.
- Δεν μου αρέσει ο τρόπος σου. Είσαι αυταρχικός. Άλλωστε έχω μισοτελειωμένο τον Πύντσον.
- Καλά, μόλις το τελειώσεις.-

- Έχω τον  Ντελλίλο, τον Μακ Γιούαν, τον Φράνζεν, τον Ροθ, τον Μπέρνχαρντ, τον Μπολάνιο,  στο πρόγραμμά μου. Μην σου πω τον Κορτώ και φρικάρεις περισσότερο.

- Αυτός ο προγραμματισμός σου! Ξεκόλλα!

- Βρε, τι μας λες;

- Αρχίζω και τα παίρνω! Διάβασε το!

- Παράτα με! Εσύ διαβάζεις αυτά που σου προτείνω;

- Όχι. Εσύ δεν είσαι εγώ.
- Καλά. Μετά περιμένεις να σε εμπιστευτώ.

-Διάβασε το!

- Όχι!

- Διάβασε το!

- Όχι σου είπα!

- Θα το μετανιώσεις!

- Καλά θα κάνω. Δικαίωμά μου.

…….
- Τι; Τόλμησες να σηκώσεις χέρι πάνω μου;

 - Ναι, και θα τολμώ όσο αρνείσαι.
- Για τόλμησε! Δεν το διαβάζω!
- Είναι η τελευταία σου λέξη;

- Ναι!
…..
- Βοήθεια! Σταμάτα! Σταμάτα, σου λέω! Σε παρακαλώ, μη με χτυπάς!
- Θα το διαβάσεις;

- Όχι!
- Διάβασε το! Διάβασε το, γαμώ το ΝτεΛίλο μου, γαμώ.
……
- Σταματήστε, κύριε. Δεν βλέπετε ότι αιμορραγεί;

-           

ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Διαβάζουμε, ο καθένας ανάλογα τις δυνατότητες και τις ικανότητές του, κολακευμένοι ότι συμμετέχουμε σ’έναν κόσμο λυτρωτικό. Καλά κάνουμε, αλλά πέρα από αυτές τις εκατοντάδες σελίδες που καταναλώνουμε, υπάρχει αυτό που μπορεί να ολοκληρώσει μια απειροελάχιστη στιγμή ευτυχίας. Εκείνη η σταγόνα αφήγησης που μπορεί να ανακαταλάβει, τηρουμένων των αναλογιών, την πνευματική μας αποκατάσταση.

Γράφει, λοιπόν, ο Αντώνης Αντωνάκος:
"Ένας φίλος μου που επισκέφτηκε κάποτε το Άγιον όρος κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας άρχισε να ανυψώνεται στον αέρα μπροστά στα έκπληκτα μάτια προσκυνητών και καλογέρων, ώσπου θυμήθηκε πως είναι άθεος και επέστρεψε στο έδαφος."

Η ανάρτηση στο ιστολόγιο "Αδέσποτος σκύλος"

http://dromos.wordpress.com/2013/10/16/%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82/

ΚΗΠΟΣ

Ασφαλώς, κύριε Αριστοτέλους, διαθέτετε ευρηματικότητα. Λουλούδια ναι, μυρωδιές εξαίσιες ναι, χρώματα ναι. Ωραία πραγμάτωσις. Υπάρχει, όμως, μια εκκρεμότητα. Ο  μικρούλης, τόσο δα, σπουργίτης, που φτερουγίζει, ανέμελος, στα αζήτητα της εικόνας, με τους παλμούς του παραδομένους στο κενό, ο ανύπαρχτος.

Ο πίνακας είναι του Stanley Spencer

ΝΑ ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΕΙΣ

-Έγραψες, τελικά, τίποτα;

-Κάτι είχα στο μυαλό μου, αλλά μέχρι να ρθω απ’την κουζίνα στο γραφείο ξέχασα τις λέξεις. Πάντα λέω να έχω μαζί μου ένα μπλοκάκι να κρατώ σημειώσεις.
-Με τα πόδια γύρισες;

-Ναι, τι ήθελες να πάρω, ταξί;

-Είναι μακριά;

-Ποια, η κουζίνα; Τις λες, αγάπη μου; Τι σου συμβαίνει;  Εδώ, δίπλα μου είναι, την βλέπω. Παραμένει όπως την άφησες, με την αυγοθήκη στη θέση που σου αρέσει.

Ο πίνακας είναι του Horacio Garcia-Rossi

1900 ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Το πρώτο μέρος δεν ενσωματώνεται αλλά είναι διαθέσιμο στο You Tube 
Πόσες εβδομάδες περιμέναμε να δούμε το δεύτερο μέρος στο "Αττικόν"  ΄

Ο ΘΙΑΣΟΣ

Προσφορά του μαγαζιού!
Υ.Γ Η ταινία κατεβαίνει με το YTD Video Downloader στον υπολογιστή σας και μετά στην LED τηλεόρασή σας 42'' ιντσών HD με το ConvertX to DVD.