«Η προσπάθεια κατανόησης δεν είναι το ίδιο με τη συγχώρεση. Το βλέπω ως ευθύνη μου να καταλάβω.»
Τα λόγια αυτά είναι από την ομιλία της Χάννα Άρεντ στους φοιτητές του πανεπιστημίου στο τέλος της ταινίας.
Τι είναι αυτό που μετατρέπει συνηθισμένους ανθρώπους σε όργανα του ολοκληρωτισμού;
Στο ερώτημα αυτό προσπαθεί ν'απαντήσει η Χάννα Άρεντ στο βιβλίο της "Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ". Και η φον Τρόττα τι προσπαθεί να μας παρουσιάσει σ'αυτήν την ταινία;
Να υπερασπίσει την ανάγκη της Άρεντ να κατανοήσει. Αυτήν την ανάγκη της κατανόησης να την δημοσιεύσει. Να την κάνει δημόσια, ορατή. Να κριθεί, να αμφισβητηθεί, να αξιολογηθεί. Αλλά όχι μόνο αυτό. Να κινηματογραφήσει την αντιμετώπισή της από τους πανεπιστημιακούς εβραικούς κύκλους, που δεν καταλαβαίνουν, ή δεν θέλουν να καταλάβουν, αυτήν την προσπάθεια, κρίνοντας τα κείμενά της με τα κριτήρια των φοβικών ανακλάσεων της εθνικής συνείδησης.
Η ανάγκη της Άρεντ να δει πίσω από την κοινή ομολογία, την κοινή θέση, το βλέμμα, τελικά, της εξουσιαστικής φυλετικής ομοψυχίας, είναι ο βασικός πυρήνας της ταινίας, αλλά και ελευθερία της να υπερασπιστεί τα συμπεράσματά της.
Τα υπόλοιπα στο βιβλίο "Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ" μετάφραση Βασίλης Τομανάς εκδόσεις "Νησίδες".
2 σχόλια:
Αχ... Θέλω να δω την ταινία.
Θέλω να διαβάσω το βιβλίο.
Θέλω να σας πω ότι είστε μεγάλη ...ξελογιάστρα!
(Αλήθεια, το αρσενικό της ξελογιάστρας ποιο είναι; Ξελογιάστρος; Κάτι απορίες που έχω κι εγώ τώρα...)
Το σημείο στίξης μου
Δηλώνω:
Επιφυλακτικός
μπροστά στην τελεία.
Καχύποπτος
στην εμφάνιση του κόμματος.
Ανήσυχος
στη θέα του θαυμαστικού.
Ξένος
μέσα στις παρενθέσεις.
Απροετοίμαστος
στα υπονοούμενα των αποσιωπητικών.
Ανασφαλής
στον ερχομό της παύλας.
Ερωτευμένος
με το ερωτηματικό.
Το σημείο στίξης μου.
(Βαγγέλης Κακατσάκης, από τη συλλογή: "Όταν γίνεις ποίημα" )
κ.κ.
κ.κ
Η ξελογιάστρα είναι η φον Τρόττα(από παλιά, βέβαια, από την "Χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ". Εγώ είμαι, αν επιμένετε, ο ξελογιαστής.
Δημοσίευση σχολίου