Την αποχαιρέτησε μπροστά στον "Τάφο του Ινδού". Ήταν σαν να έπεφτε ένα λουλούδι από τον ουρανό.
2 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Έχω γίνει πολύ ρετρό τελευταία. Αντί να ψάχνομαι με τις νέες ταινίες, είπα να ασχοληθώ με κάποιες παλιές, εγγυημένα ενδιαφέρουσες. Ξαναείδα την "Καζαμπλάνκα" και "Τα σταφύλια της οργής". Μου έλειψε μόνο η τελευταία σκηνή του βιβλίου, για την οποία μου έχει μείνει αξέχαστο.
Α, σας βρίσκω ακόμα πιο ρετρό κι από μένα με τον "Τάφο του Ινδού" του σπουδαίου Φριτς Λανγκ. .
Μια διευκρίνηση. Όταν την αποχαιρέτησε ο "Τάφος του Ινδού" ήταν το γνωστό, κλειστό, γήπεδο μπάσκετ του Παναθηναικού, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Μπερδεύτηκα κι εγώ με την αφίσα, για να σας πω την αλήθεια. Νοιώθω μια αμηχανία. Μετά από τόσα χρόνια θα δω ταινία του Chan-Wook Park.
2 σχόλια:
Έχω γίνει πολύ ρετρό τελευταία.
Αντί να ψάχνομαι με τις νέες ταινίες, είπα να ασχοληθώ με κάποιες παλιές, εγγυημένα ενδιαφέρουσες. Ξαναείδα την "Καζαμπλάνκα" και "Τα σταφύλια της οργής". Μου έλειψε μόνο η τελευταία σκηνή του βιβλίου, για την οποία μου έχει μείνει αξέχαστο.
Α, σας βρίσκω ακόμα πιο ρετρό κι από μένα με τον "Τάφο του Ινδού" του σπουδαίου Φριτς Λανγκ. .
(Περίεργη ούσα, είδα και το Stoker. Tρωγότανε...)
κ.κ.
Μια διευκρίνηση. Όταν την αποχαιρέτησε ο "Τάφος του Ινδού" ήταν το γνωστό, κλειστό, γήπεδο μπάσκετ του Παναθηναικού, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Μπερδεύτηκα κι εγώ με την αφίσα, για να σας πω την αλήθεια.
Νοιώθω μια αμηχανία. Μετά από τόσα χρόνια θα δω ταινία του Chan-Wook Park.
Δημοσίευση σχολίου