Ένας γαλάζιος καπνός με τύλιξε, όπως ορίζουν το χρώμα του οι λογοτέχνες. Με άλλη διατύπωση, σαν τη φθινοπωρινή ομίχλη που σκεπάζει με το πέπλο της τη Βαρκελώνη. Σας ξεγέλασα! Τίποτα από τα δυο. Ούτε καπνός ούτε ομίχλη. Μόνο ονειρική καταστολή.
4 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Κερνάω μουσική
Για το πρωί: Brian Crain - Dream Of Dreams http://www.youtube.com/watch?v=qq8Fey7qxaA
Για το βράδυ: Zbigniew Preisner - Silence, Night and Dreams http://www.youtube.com/watch?v=4Nv_-lG9Wfw
Ξαναβρήκα τον παλιό μου έρωτα (στον πρίγκιπα Μίσκιν). Ώριμη πλέον, τον εκτιμώ ακόμα περισότερο.
Es geht mir gut! Sie auch? Ulrich von "Der Mann Ohne Eigenschaften". Ωχ! τώρα που αναφέρατε τον παλιό σας έρωτα, πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό και οι δικοί μου παλιοί, αλλά παντοτινοί έρωτες. Μόνο που αντιθέτως με σας είναι του άλλου φύλου. Πχ Ο Ρασκόλνικωφ, ο Τόμας Σάπτεν, ο αυτοκράτορας Αδριανός, ο Σέιμουρ Γκλας, ο Ντην Μοριαρτι, ο Χέρτζοκ. Εσείς τι κάνετε, τώρα που είστε ώριμη πλέον, με το Μίσκιν; Περιμένω τη σοφία σας γιατί εγώ μου φαίνεται δεν θα ωριμάσω ποτέ. Θα ακούσω τη μουσική αργότερα, για να ανταποδώσω το κέρασμα. Τώρα είμαι στη δουλειά. Καλή σας μέρα
Με πεθάνατε με το ...γερμανικό σας. (Ας είναι καλά η μετάφραση της Google.)
Ώριμη, τρόπος του λέγειν, αλλά πώς να το κάνουμε, η όποια σοφία μου (ορθή ή ...καθιστή;) φτάνει μέχρι εκεί που νιώθω εκτός προδιαγραφών ωριμότητας.
"Όλοι κάποτε νέοι. Παλιούς σου φίλους που τους βλέπεις με συγκίνηση -παλιούς σου έρωτες με αποστροφή. Ερημιά γύρω σου σιγά σιγά"
και
"Πάντα συντηρητικός στα μη ουσιώδη." (Αναγνωστάκης, ο λατρεμένος)
Αν καθίσω να σκεφτώ, θα βρώ πολλούς έρωτες: Ο Πιπ στις Μεγάλες Προσδοκίες, ο Νεχλιούντοβ, ο Μικρός Πρίγκιπας (πολύ πριγκιπικές, συνειδητοποιώ, οι προτιμήσεις μου), ο Αδριανός επίσης, ο γιατρός Ριέ της Πανούκλας, ο Μερσώ, ο Ρασκόλνικοφ, ο Ολιβέιρα στο Κουτσό, ο Μπάρτλεμπι ο γραφιάς, είναι μερικοί που μου έρχονται πρόχειρα στο νου. Και πάει λέγοντας...
Τι κάνω μ' αυτούς; Χαίρομαι που συναντήθηκα μαζί τους και μου άφησαν κάτι, για να γίνω ό,τι είμαι (και, κυρίως, ό,τι δεν είμαι). Από τους πιο τρομακτικούς και ανεξήγητους, για μένα, ερωτευμένους υπήρξε ο Χήθκλιφ.
Like a Dream - Zbigniew Preisner http://www.youtube.com/watch?v=j11NBW5tKB8
Ο παλιός μας έρωτας http://www.youtube.com/watch?v=VFnYYsWimBw
κ.κ Es tut mir leid! Da haben Sie wirklich etwas versaeumt!(Ελλείψει umlaut) Όταν με αποκαλείτε Ούλριχ, σαν Αυστριακός, δεν μπορώ παρά να σας απαντήσω Γερμανικά. Μόνο που τα Γερμανικά μου δεν είναι από τη μετάφραση του Google, αλλά από τα εκπαιδευτικά βιβλία, προ αμνημονεύτων ετών. Άλλωστε το απαιτεί το επάγγελμα. Πήζουμε στους Γερμανούς και τις Γερμανίδες κάθε καλοκαίρι(καλή τους ώρα). Η διαφορά, λοιπόν, η δική μου και του Ούλριχ είναι ότι εκείνος είναι "Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες" ενώ εγώ είμαι "Άνθρωπος χωρίς ιδιότητες". Ένα άρθρο καμιά φορά παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Σας ευχαριστώ για το δώρο και ανταποδίδω με τον παντοτινό Έρωτα! http://www.youtube.com/watch?v=36Oe12OY47Q Υ.Γ Το ερώτημα παραμένει. Γιατί να μην ερωτευτώ καμιά μυθιστορηματική γυναίκα και να ερωτεύομαι μόνο άντρες; Ποια θα μπορούσε να είναι αυτή και δεν το γνωρίζω;
4 σχόλια:
Κερνάω μουσική
Για το πρωί:
Brian Crain - Dream Of Dreams
http://www.youtube.com/watch?v=qq8Fey7qxaA
Για το βράδυ:
Zbigniew Preisner - Silence, Night and Dreams
http://www.youtube.com/watch?v=4Nv_-lG9Wfw
Ξαναβρήκα τον παλιό μου έρωτα (στον πρίγκιπα Μίσκιν). Ώριμη πλέον, τον εκτιμώ ακόμα περισότερο.
(Πώς είστε, ντίαρ Ούλριχ;)
κ.κ.
Es geht mir gut! Sie auch?
Ulrich von "Der Mann Ohne Eigenschaften".
Ωχ! τώρα που αναφέρατε τον παλιό σας έρωτα, πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό και οι δικοί μου παλιοί, αλλά παντοτινοί έρωτες. Μόνο που αντιθέτως με σας είναι του άλλου φύλου.
Πχ Ο Ρασκόλνικωφ, ο Τόμας Σάπτεν, ο αυτοκράτορας Αδριανός, ο Σέιμουρ Γκλας, ο Ντην Μοριαρτι, ο Χέρτζοκ.
Εσείς τι κάνετε, τώρα που είστε ώριμη πλέον, με το Μίσκιν;
Περιμένω τη σοφία σας γιατί εγώ μου φαίνεται δεν θα ωριμάσω ποτέ.
Θα ακούσω τη μουσική αργότερα, για να ανταποδώσω το κέρασμα. Τώρα είμαι στη δουλειά.
Καλή σας μέρα
Με πεθάνατε με το ...γερμανικό σας.
(Ας είναι καλά η μετάφραση της Google.)
Ώριμη, τρόπος του λέγειν, αλλά πώς να το κάνουμε, η όποια σοφία μου (ορθή ή ...καθιστή;) φτάνει μέχρι εκεί που νιώθω εκτός προδιαγραφών ωριμότητας.
"Όλοι κάποτε νέοι.
Παλιούς σου φίλους που τους βλέπεις με συγκίνηση -παλιούς σου έρωτες με αποστροφή.
Ερημιά γύρω σου σιγά σιγά"
και
"Πάντα συντηρητικός στα μη ουσιώδη."
(Αναγνωστάκης, ο λατρεμένος)
Αν καθίσω να σκεφτώ, θα βρώ πολλούς έρωτες:
Ο Πιπ στις Μεγάλες Προσδοκίες, ο Νεχλιούντοβ, ο Μικρός Πρίγκιπας (πολύ πριγκιπικές, συνειδητοποιώ, οι προτιμήσεις μου), ο Αδριανός επίσης, ο γιατρός Ριέ της Πανούκλας, ο Μερσώ, ο Ρασκόλνικοφ, ο Ολιβέιρα στο Κουτσό, ο Μπάρτλεμπι ο γραφιάς, είναι μερικοί που μου έρχονται πρόχειρα στο νου. Και πάει λέγοντας...
Τι κάνω μ' αυτούς; Χαίρομαι που συναντήθηκα μαζί τους και μου άφησαν κάτι, για να γίνω ό,τι είμαι (και, κυρίως, ό,τι δεν είμαι). Από τους πιο τρομακτικούς και ανεξήγητους, για μένα, ερωτευμένους υπήρξε ο Χήθκλιφ.
Like a Dream - Zbigniew Preisner
http://www.youtube.com/watch?v=j11NBW5tKB8
Ο παλιός μας έρωτας
http://www.youtube.com/watch?v=VFnYYsWimBw
κ.κ.
κ.κ
Es tut mir leid! Da haben Sie wirklich etwas versaeumt!(Ελλείψει umlaut)
Όταν με αποκαλείτε Ούλριχ, σαν Αυστριακός, δεν μπορώ παρά να σας απαντήσω Γερμανικά.
Μόνο που τα Γερμανικά μου δεν είναι από τη μετάφραση του Google, αλλά από τα εκπαιδευτικά βιβλία, προ αμνημονεύτων ετών. Άλλωστε το απαιτεί το επάγγελμα. Πήζουμε στους Γερμανούς και τις Γερμανίδες κάθε καλοκαίρι(καλή τους ώρα).
Η διαφορά, λοιπόν, η δική μου και του Ούλριχ είναι ότι εκείνος είναι "Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες" ενώ εγώ είμαι "Άνθρωπος χωρίς ιδιότητες". Ένα άρθρο καμιά φορά παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.
Σας ευχαριστώ για το δώρο και ανταποδίδω με τον παντοτινό Έρωτα!
http://www.youtube.com/watch?v=36Oe12OY47Q
Υ.Γ Το ερώτημα παραμένει. Γιατί να μην ερωτευτώ καμιά μυθιστορηματική γυναίκα και να ερωτεύομαι μόνο άντρες; Ποια θα μπορούσε να είναι αυτή και δεν το γνωρίζω;
Δημοσίευση σχολίου