Πέμπτη, Ιουνίου 09, 2011

ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΤΕΛΟΣ

-Πως πάει το πεπρωμένο; ρώτησε.
Δεν αιφνιδιάστηκα, όπως επανειλημμένα έχω γράψει. Ξάπλωσα πάνω στα δόντια μου, γύρισα ανάσκελα, και συνέχισα να ονειρεύομαι....

2 σχόλια:

γ.κ. είπε...

όταν μας ρώτησε πως πάει το πεπρωμένο εγώ και τα δόντια μου ξαπλώσαμε ανάσκελα και συνεχίσαμε να ονειρευόμαστε...

Καλησπέρα..

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@ΨουΞ

Εδώ βρίσκεται φαίνεται η διαφορά μας. Ό, τι κάνετε εσείς, κάνουν και τα δόντια σας.
Όμως, όταν εγώ ξαπλώνω ανάσκελα, τα δόντια μου είναι ξαπλωμένα σε στάση πλάγιας έκστασης, και αντιστρόφως, όταν ξαπλώνω σε στάση πλάγιας έκστασης, αυτά είναι ξαπλωμένα ανάσκελα. Φαίνεται ότι βγήκαμε από διαφορετική μήτρα.
Μπορώ να σας πω, όμως, κάτι ακόμα, τώρα που γνωριστήκαμε καλύτερα, αλλά να μείνει μεταξύ μας, παρακαλώ.
Τα δόντια μου δεν ακολουθούν αυτό που θέλω να κάνουν. Όταν θέλω να μασήσω την τροφή μου, να φάω δηλαδή, αυτά παραμένουν πεισματικά ακίνητα, όταν δε, θέλω να μείνουν σε αδράνεια, αυτά αρχίζουν να μασούν μια υποθετική τροφή.
Το αποτέλεσμα είναι να τρέφομαι με μη στερεές τροφές και υποκατάστατα , βιταμίνες και τα τέτοια, αυτό το έχω ξεπεράσει, αλλά για σκεφτείτε να συνομιλώ με κάποιον, και ταυτόχρονα να μασάω μπροστά του κάτι ανύπαρκτο;
Μόνο όταν κοιμάμαι, ησυχάζω, αλλά αυτά κάνουν πάλι το δικό τους. Η στάση του ύπνου τους διαφέρει από τη στάση ύπνου του σώματός μου.
Καλό απόγευμα