Από αναγνώστης να γίνω λοιπόν γραφέας. Βέβαια το δεύτερο δεν αναιρεί το πρώτο, ίσως να αλληλοσυμπληρώνονται σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση. Απαραίτητο υλικό οι λέξεις και τα συναισθήματα. Ξανά λοιπόν στα λεξικά, στηn μνήμη, στην παρατήρηση. Βέβαια είμαι αρκετά μεγάλος, νοιώθω την αίσθηση του θανάτου να πλανιέται σε κάθε μακρόχρονη προσπάθεια, ένας θάνατος που ανά πάσα στιγμή μπορεί να διακόψει κάθε προσπάθεια αφήνοντας την αίσθηση του ανεκπλήρωτου. Μήπως μόνο εγώ έχω αυτή τη φιλοδοξία και η απώλεια να με κυκλώνει διαρκώς;
Η πραγματικότητα πρέπει να μεταπλαστεί μέσα από προσωπικές εκδοχές, ελπίδες, φόβους. Ίσως συναντηθώ με άλλους ανθρώπους που οι διαφορετικές εκδοχές τους σε σχέση με τον κόσμο, την πρόσληψη και την ερμηνεία του, δημιουργήσουν τη δεξαμενή όπου η προσωπική σχέση με τον κόσμο αναπλαστεί, διαψευστεί ή και ακόμα ακόμα επικυρωθεί.
Η σύμπλευση ή η αντιπαλότητα των προσωπικών καταγραφών αναδείξει την ουσιαστική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης(sic). Την αδυναμία κατανόησης της ύπαρξης.
Μεγαλοστομώ αλλά αυτή η διάθεση αργότερα να μεταπλαστεί σε κάτι άλλο. Προν το παρόν αυτό που σκέφτομαι την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές η απολογία ή ίσως η απόπειρα ερμηνείας αυτής της καινούργιας προσπάθειας είναι η υπεράσπιση της ατομικότητάς μου που τόσο με απωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου