Κυριακή των Βαΐων
Ψάρι μετά προσφιλών κυρίων
****
Μεγάλη Δευτέρα
Βάζει στα λάστιχα αέρα
****
Μεγάλη Τρίτη
Φεύγει ταξίδι για την Κρήτη
****
Μεγάλη Τετάρτη
Συμβουλεύεται ένα χάρτη
****
Μεγάλη Πέμπτη
Οδηγεί με πέμπτη
****
Μεγάλη Παρασκευή
Η πίστις του υπό ανακατασκευή
****
Μεγάλο Σάββατο
Δεν φοβάται θάνατο
****
Κυριακή του Πάσχα
Αφήνει τον εαυτό του λάσκα
Пасха»1912-1913
Павел Филонов
Ευτυχώς που υπάρχει το σινεμά. Εκεί που το γεγονός «συμβαίνει» και παράλληλα κινηματογραφείται. Που σημαίνει ότι το βλέμμα παρακολουθεί, βλέπει μπροστά του αυτό που συμβαίνει με τη μεσολάβηση της κάμερας, το βλέμματος δηλαδή του σκηνοθέτη, του δημιουργού ενός καλλιτεχνικού έργου. Άρα αναγκάζεται να σκεφτεί, να αντιληφθεί τους λόγους οι οποίοι ορίζουν μια πράξη, μέσω της τέχνης. Η οπτική λοιπόν επαφή με το γεγονός, τον κάνει, άσχετα των προθέσεων τού δημιουργού, να προσέλθει ως καλεσμένος, να ερμηνεύσει, να κατανοήσει ή όχι τα κίνητρα των χαρακτήρων της ταινίας, ακόμα και όταν, όπως συμβαίνει σε αυτή την ταινία, το σπικάζ, ο σχολιασμός δηλαδή, γίνεται μέσω της γλώσσας, από ένα από τα άμεσα εμπλεκόμενα πρόσωπα της ιστορίας, ο οποίος δυνητικά μπορεί να είναι αποτρεπτικός λόγος για την αντικειμενικότητα της παρουσίασης των γεγονότων, ειδικά όταν αυτός είναι του αντίθετου φύλου από την πρωταγωνίστρια και άμεσα εμπλεκόμενος στην ιστορία.
Άμα αφήναμε την ετυμηγορία για μια πράξη, νομικά παράνομη και ηθικά καταδικαστέα, στη ζωή, τα πράγματα θα πήγαιναν, δυστυχώς, όπως πηγαίνουν. Άκριτα, επιπόλαια, ακατανόητα, με προαποφασισμένες καταδίκες από την κοινή γνώμη, τον τύπο, ηλεκτρονικό και έντυπο, και από λαϊκά δικαστήρια.
Χθες Πρωταπριλιά
Ανέβηκα σε μια μηλιά
Απειλούσα πώς θα πέσω
Δεν με πίστεψαν σας λέω
Λίγο αργότερα με βρήκαν
Κάτω απ'τη μηλιά να κλαίω
Μετά βίας να αναπνέω
Σας διαβεβαιώ
Μάρτυράς μου το Λενιώ
Τα παράτησα τα πάνω-κάτω
Θα πηδώ από κάτω πάνω
«Apple Trees in Blossom» 1860-1862
Charles-Francois Daubigny
