Δευτέρα, Μαΐου 19, 2014

Antonio Muñoz Molina


Δεν βρέθηκε ένας μπλογκοσυνάδελφος να με πάρει ένα τηλέφωνο, να μου πει, συνάδελφε, κοίτα λίγο εδώ αυτό το βιβλίο. Μιλάμε για ένα μεγάλο συγγραφέα. Και πες δεν είχε το τηλέφωνό μου, δεν μπορούσε να δημοσιεύσει κάτι από αυτά τα ωραία που γράφει κατά καιρούς, που δείχνουν γνώση και λογοτεχνικό αισθητήριο; Τι δηλαδή, επειδή περάσανε δεκαέξη χρόνια από την έκδοσή  δεν αξίζει να το μάθουμε; Τι είμαστε εμείς οι μπλογκόβιοι; Καταναλωτές αναλώσιμων λογοτεχνικών εμπορικών προϊόντων; Ή μήπως διακινητές τους; Με το αζημίωτο φυσικά.
Ή μήπως;

4 σχόλια:

Lapsus digiti είπε...

Πραγματικά απολαυστικός συγγραφέας. "Ο Χειμώνας στη Λισσαβώνα" είναι απ'τα πιο αγαπημένα μου βιβλία του! Το έχω διαβάσει 2-3 φορές.

"Δεν σταματούσε ποτέ να την ψάχνει και σχεδόν ποτέ δεν τη σκεφτόταν. Κι όπως ακριβώς τη Λισαββώνα την απομόνωναν από τον κόσμο τα νερά του Τάγου και η ομίχλη, μετατρέποντάς την όχι σε τόπο, αλλά σε τοπίο του χρόνου, έτσι κι αυτός αντιλαμβανόταν για πρώτη φορά στη ζωή του πόσο απόλυτα ξεκομμένες από οτιδήποτε ήταν οι πράξεις του: ένιωθε σταδιακά εξίσου αποξενωμένος από το ίδιο του το παρελθόν και το μέλλον όσο κι από τα αντικείμενα που τον περιέβαλλαν το βράδυ στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Ίσως και να ήταν στη Λισσαβώνα που πρωτοδοκίμασε αυτή την παράτολμη κι ερμητική ευτυχία που ανακάλυψα πάνω του την πρώτη νύχτα που τον είδα να παίζει στο Μετροπολιτάνο. Θυμάμαι κάτι που μου είπε μια φορά: ότι η Λισσαβώνα ήταν η πατρίδα της ψυχής του, η μοναδική δυνατή πατρίδα εκείνων που γεννιούνται ξένοι."

(Απ' τη σελίδα 136 του βιβλίου)

http://www.youtube.com/watch?v=w8uSBX9KqQc

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Έπεσε στα χέρια μου, δεν θυμάμαι πως, το βιβλίο του "Ο Πολωνός ιππέας". Ήμουν δίβουλος αν έπρεπε να το διαβάσω ή όχι. Το όνομά του δεν μου έλεγε τίποτα. Ανέτρεξα για πληροφορίες στο διαδίκτυο. Πουθενά καμιά αναφορά. Μα που ήταν οι βιβλιοφάγοι που κάθε τρεις μέρες αναρτούν ένα δελτίο τύπου για βιβλία που ξεφύλλισαν.
Ευτυχώς οι οιωνοί ήταν καλοί και αποφάσισα να το διαβάσω. Φυσικά ήταν μια αποκάλυψη. Αυτές τις μέρες είμαι αφοσιωμένος μόνο σ'αυτόν τον συγγραφέα. Θα συνεχίσω να ψάχνω κι άλλα βιβλία του. Δυστυχώς αρκετά έχουν εξαντληθεί. Βλέπετε οι εκδοτικοί οίκοι είναι απασχολημένοι να εκδίδουν τον Κορτώ και τον Χωμενίδη. Αλλά τι φταίνει κι αυτοί. Το παραδάκι να πέφτει από τους αναγνώστες.

https://www.youtube.com/watch?v=wJQpUAblp2c&list=PLV5i8kozKKQVPXwV8VjKHzBH5sIo1bCnb&index=5

Lapsus digiti είπε...

Δυστυχώς τον "Πολωνό Ιππέα" δεν τον έχω διαβάσει. Έχω διαβάσει μόνο, εκτός απ' τον προαναφερθέντα τίτλο, "Το βιβλίο της εξορίας", "Τα μυστήρια της Μαδρίτης" , τον "Φύλακα του μυστικού" και το "Beltenebros".

Σας χαρίζω ένα ωραίο ποίημα του Σωτήρη Σαράκη απ' το βιβλίο "Δοκιμασία και Δοκιμές, Ποιήματα 1971-1998", εκδόσεις Κουκκίδα, σελ. 153:

ΠΑΡΑΛΟΓΗ

Ήταν σπουδαίος κυνηγός/ κάθε πρωί/έπαιρνε ένα ντουφέκι, ανέβαινε τους λόφους/κατέβαινε στις σκιερές χαράδρες/άνοιγε ένα βιβλίο/ σημάδευε και σκότωνε// σκότωνε τα πουλιά του Μίλτου του Σαχτούρη/όμως εκείνα/δε σώνονταν, τις νύχτες τον βασάνιζαν/ κατάτρωγαν τις σάρκες του κι ας ήταν/κυνηγός καλός, αλάθευτο ντουφέκι/κι ας τα σκότωνε/όλη μέρα αλύπητα// δε σώνονταν γιατί δεν ήταν μέσα στο βιβλίο/ήταν τα απαίσια πουλιά μέσα στον ίδιο/ μέσα στον ίδιο τον καλό τον κυνηγό.


Καλό βράδυ!


ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Προσπαθήστε να βρείτε τον "Πολωνό ιππέα". Είναι εξαντλημένο, αλλά δεν μπορεί, κάπου θα το βρείτε. Θα σας ενθουσιάσει.
Το ποίημα, α το ποίημα, τι υπέροχο που είναι!

Καλή σας νύχτα!