Πρέπει να πιστεύεις στην άνοιξη. Πρέπει. (Αν και αποφεύγω να χρησιμοποιώ το "πρέπει". Μου θυμίζει ηθική προσταγή). Πώς το λέει ο Ελύτης; «Πιάσε το πρέπει από το γιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι»
και
"Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις"
Υπέροχη η μουσική σας επιλογή. (Τη λατρεύω.) Σας χαρίζω μια δική μου (πολύ) αγαπημένη:
EDEN, BENOIT JUTRAS
http://www.youtube.com/watch?v=taxb7QhMrW
ΥΓ. Ευδόκησα να ξεκινήσω επιτέλους τον πρίγκιπα Μίσκιν, να ξαναθυμηθώ τον έρωτά μου μαζί του.
Με τον Ελύτη με επαναφέρετε στην τάξη. Εννοώ την Ποίηση. Πως το λέει ο Σολωμός; "Ἒστησ' ὁ Ἔρωτας χορὸ μὲ τὸν ξανθὸν Ἀπρίλη, Κι' ἡ φύσις ηὖρε τὴν καλὴ καὶ τὴ γλυκιά της ὥρα,"
Το τραγούδι που μου στείλατε, λυπούνται αλλά δεν υπάρχει. Υ.Γ Διαβάζω τα βιβλία του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν. Πείτε μου ή μάλλον γράψτε μου, ποιος είναι ο μεταφραστής του "Ο ηλίθιος";
Loreena McKennitt - Night Ride Across The Caucasus http://www.youtube.com/watch?v=sBZJXuPzaH0
Το δικό μου βιβλίο είναι αρχαίο, όπως καταλαβαίνετε, εκδ. Άγκυρα, μετ. Κίρα Σίνου. Αυτό που διαβάζω τώρα, είναι 2 τόμοι του Πατάκη, μετ. Σταυρούλα Αργυροπούλου (δανεικό).
Νομίζω ότι ψάχνετε τη μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου, που είναι στις εκδόσεις του Γκοβόστη. Ο Αλεξάνδρου είχε μητέρα Ρωσίδα, όπως γνωρίζουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ και έχει μεταφράσει πολλούς Ρώσους.
Τη μετάφραση του Αλεξάνδρου την έχω. Με αυτήν μεγάλωσα. Τη μετάφραση της Ελένης Μπακοπούλου, εννοώ, που απ'ότι ακούγεται οι μεταφράσεις της του Ντοστογιέφσκι στον "Ίνδικτο" είναι πολύ καλές και με φρέσκιες. εφ. LIFO του ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ "Σκαρώσαμε βιαστικά αυτό το σημείωμα μόνο και μόνο για να τιμήσουμε τη νέα μετάφραση του Ηλίθιου που φιλοτεχνήθηκε από τη ρωσομαθή Ελένη Μπακοπούλου. Αυτή η γυναίκα είναι μορφοδούλα (ό,τι πιάνει γίνεται όμορφο), υποστήριξε διαφορετικά το κείμενο, το γλύκανε και το ηρέμησε, του χάρισε εσωτερική εδραίωση, αποδεικνύοντας ότι μετά τον Άρη Αλεξάνδρου -ό,τι κι αν μεσολάβησε- μόνο στην Ίνδικτο το πείραμα της ανανέωσης επέτυχε." εφ. ΤΑ ΝΕΑ του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ Μεταφραστικό κατόρθωμα πρώτης γραμμής Μέσα από τις μεταφράσεις του Αλεξάνδρου και τη δουλειά του στον Ντοστογιέφσκι, πήρα την πρώτη γεύση της μεγάλης λογοτεχνίας, την πρώτη μυρωδιά αληθινού μυθιστορήματος. Τον Ντοστογιέφσκι τον ξαναδιάβασα στα είκοσι πέντε μου, στα γαλλικά αυτή τη φορά, και ξανά στη μετάφραση του Αλεξάνδρου πριν από δέκα χρόνια. Χωρίς να πάψει να με γοητεύει το λογοτεχνικό ιδίωμα της δεκαετίας του πενήντα, με τις ακρότητες της δημοτικής, είχε αρχίσει να μου φαίνεται κάπως μακρινό. Και τώρα ήρθε η δουλειά της Ελένης Μπακοπούλου- οι Δαιμονισμένοι πέρυσι και ο Ηλίθιος φέτος. Η μετάφρασή της είναι μια σημαντική λογοτεχνική κατάθεση στη δική μας γλώσσα. Το γεγονός ότι καταφέρνει να αποδώσει την προφορικότητα του Ντοστογιέφσκι χωρίς ούτε στιγμή ο λόγος να χάνει την πυκνότητά του χωρίς στιγμή χαλάρωσης πιστεύω πως είναι ένα πρώτης γραμμής κατόρθωμα. Πέρα από τη γοητεία του κειμένου, που καταφέρνει να το κάνει δικό μας, δείχνει πως η γλώσσα που μιλάμε, αυτήν που κακοποιούμε ακόμη και γράφοντας, δεν έχει χάσει τίποτε από το εκφραστικό της έρμα. Προσωπικά της χρωστώ ευγνωμοσύνη. Και περιμένω από τις Εκδόσεις Ίνδικτος τη συνέχεια. Ευτυχώς ο Ντοστογιέφσκι ήταν αναγκασμένος να βιοπορίζεται από τα κείμενά του και έχει γράψει μπόλικα."
6 σχόλια:
Πρέπει να πιστεύεις στην άνοιξη. Πρέπει.
(Αν και αποφεύγω να χρησιμοποιώ το "πρέπει". Μου θυμίζει ηθική προσταγή).
Πώς το λέει ο Ελύτης;
«Πιάσε το πρέπει από το γιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι»
και
"Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις"
Υπέροχη η μουσική σας επιλογή. (Τη λατρεύω.)
Σας χαρίζω μια δική μου (πολύ) αγαπημένη:
EDEN, BENOIT JUTRAS
http://www.youtube.com/watch?v=taxb7QhMrW
ΥΓ. Ευδόκησα να ξεκινήσω επιτέλους τον πρίγκιπα Μίσκιν, να ξαναθυμηθώ τον έρωτά μου μαζί του.
Εσείς τι διαβάζετε αυτην την εποχή;
κ.κ.
Με τον Ελύτη με επαναφέρετε στην τάξη. Εννοώ την Ποίηση.
Πως το λέει ο Σολωμός;
"Ἒστησ' ὁ Ἔρωτας χορὸ μὲ τὸν ξανθὸν Ἀπρίλη,
Κι' ἡ φύσις ηὖρε τὴν καλὴ καὶ τὴ γλυκιά της ὥρα,"
Το τραγούδι που μου στείλατε, λυπούνται αλλά δεν υπάρχει.
Υ.Γ Διαβάζω τα βιβλία του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν.
Πείτε μου ή μάλλον γράψτε μου, ποιος είναι ο μεταφραστής του "Ο ηλίθιος";
Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι...
EDEN, BENOIT JUTRAS
http://www.youtube.com/watch?v=xNVCCGl47Fw
Καπάκι η έμπνευση της τελευταίας στιγμής:
Loreena McKennitt - Night Ride Across The Caucasus
http://www.youtube.com/watch?v=sBZJXuPzaH0
Το δικό μου βιβλίο είναι αρχαίο, όπως καταλαβαίνετε, εκδ. Άγκυρα, μετ. Κίρα Σίνου.
Αυτό που διαβάζω τώρα, είναι 2 τόμοι του Πατάκη, μετ. Σταυρούλα Αργυροπούλου (δανεικό).
κ.κ.
Υπέροχη μουσική! Την ακούω τώρα.
Χαίρομαι που ξεκινήσατε τον "Ηλίθιο".
Όπως χαίρομαι για κάθε άνθρωπο στον κόσμο που διαβάζει αυτό το βιβλίο.
Νομίζω ότι ψάχνετε τη μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου, που είναι στις εκδόσεις του Γκοβόστη.
Ο Αλεξάνδρου είχε μητέρα Ρωσίδα, όπως γνωρίζουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ και έχει μεταφράσει πολλούς Ρώσους.
Εδώ ταιριάζει ο Sostakovich:
http://www.youtube.com/watch?v=ZYhZVqODYsI
κ.κ.
Τη μετάφραση του Αλεξάνδρου την έχω. Με αυτήν μεγάλωσα. Τη μετάφραση της Ελένης Μπακοπούλου, εννοώ, που απ'ότι ακούγεται οι μεταφράσεις της του Ντοστογιέφσκι στον "Ίνδικτο" είναι πολύ καλές και με φρέσκιες.
εφ. LIFO του ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ
"Σκαρώσαμε βιαστικά αυτό το σημείωμα μόνο και μόνο για να τιμήσουμε τη νέα μετάφραση του Ηλίθιου που φιλοτεχνήθηκε από τη ρωσομαθή Ελένη Μπακοπούλου. Αυτή η γυναίκα είναι μορφοδούλα (ό,τι πιάνει γίνεται όμορφο), υποστήριξε διαφορετικά το κείμενο, το γλύκανε και το ηρέμησε, του χάρισε εσωτερική εδραίωση, αποδεικνύοντας ότι μετά τον Άρη Αλεξάνδρου -ό,τι κι αν μεσολάβησε- μόνο στην Ίνδικτο το πείραμα της ανανέωσης επέτυχε."
εφ. ΤΑ ΝΕΑ του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Μεταφραστικό κατόρθωμα πρώτης γραμμής
Μέσα από τις μεταφράσεις του Αλεξάνδρου και τη δουλειά του στον Ντοστογιέφσκι, πήρα την πρώτη γεύση της μεγάλης λογοτεχνίας, την πρώτη μυρωδιά αληθινού μυθιστορήματος. Τον Ντοστογιέφσκι τον ξαναδιάβασα στα είκοσι πέντε μου, στα γαλλικά αυτή τη φορά, και ξανά στη μετάφραση του Αλεξάνδρου πριν από δέκα χρόνια. Χωρίς να πάψει να με γοητεύει το λογοτεχνικό ιδίωμα της δεκαετίας του πενήντα, με τις ακρότητες της δημοτικής, είχε αρχίσει να μου φαίνεται κάπως μακρινό.
Και τώρα ήρθε η δουλειά της Ελένης Μπακοπούλου- οι Δαιμονισμένοι πέρυσι και ο Ηλίθιος φέτος. Η μετάφρασή της είναι μια σημαντική λογοτεχνική κατάθεση στη δική μας γλώσσα. Το γεγονός ότι καταφέρνει να αποδώσει την προφορικότητα του Ντοστογιέφσκι χωρίς ούτε στιγμή ο λόγος να χάνει την πυκνότητά του χωρίς στιγμή χαλάρωσης πιστεύω πως είναι ένα πρώτης γραμμής κατόρθωμα. Πέρα από τη γοητεία του κειμένου, που καταφέρνει να το κάνει δικό μας, δείχνει πως η γλώσσα που μιλάμε, αυτήν που κακοποιούμε ακόμη και γράφοντας, δεν έχει χάσει τίποτε από το εκφραστικό της έρμα. Προσωπικά της χρωστώ ευγνωμοσύνη. Και περιμένω από τις Εκδόσεις Ίνδικτος τη συνέχεια. Ευτυχώς ο Ντοστογιέφσκι ήταν αναγκασμένος να βιοπορίζεται από τα κείμενά του και έχει γράψει μπόλικα."
Δημοσίευση σχολίου