Παρασκευή, Απριλίου 26, 2013

ΤΟ ΦΙΛΙ


Φτάνοντας στην αίθουσα της βιβλιοθήκης, αφού χαιρέτησα, μ’ένα ευγενικό «καλησπέρα σας», τη βιβλιοθηκάριο, αν και το μάτι μου έψαχνε, με διακριτικό, όπως νόμιζα, τρόπο, να βρει που βρισκόταν η καθαρίστρια με τα γαλάζια μάτια και το μακρύ πρόσωπο, της οποίας η αξιοπρεπής στάση  μου θύμιζε, ελλείψει άλλου παραδείγματος, τον Καρένιν στο θηλυκό του, έβαλα το χέρι στην τσέπη μου να βρω το χαρτάκι όπου είχα γράψει τον τίτλο και τον συγγραφέα, για κάθε ενδεχόμενο, των βιβλίων που ήθελα να δανειστώ. Έβγαλα, λοιπόν, το χαρτάκι και, έκπληκτος, ανακάλυψα ότι αυτό που είχα γραμμένο ήταν τα ψώνια του super market. Η  αυτοκυριαρχία μου πήγε περίπατο, αποσυντονίστηκα,  να το εκφράσω καλύτερα. Προσπαθώντας να ξαναβρώ την αυτοπεποίθησή μου, που θα την αποκτούσα, σίγουρα, σε κλάσματα δευτερολέπτου, χάρις την παροιμιώδη ετοιμότητά μου σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές, η φωνή της βιβλιοθηκάριου, με το ηχόχρωμα πρωταγωνίστριας  χολυγουντιανής επιτυχίας του 1996,  μ’έκανε να στραφώ προς το μέρος της.
-Σας φύλαξα «Το παιγνίδι του αγγέλου», μου είπε, και η λάμψη στα μάτια της με έκανε να ξεχάσω το χαρτάκι με τα ψώνια ανοιχτό στα χέρια μου, και την ύπαρξη της καθαρίστριας, που, περιέργως, δεν φαινόταν πουθενά, να σβήσουν από το νοητικό μου πεδίο, σαν να έγινε διακοπή ρεύματος, μόνο στο δικό μου κεφάλι, έν μέσω άναστρης νυχτός, στο αποθηκάκι του Βασίλη του Μπετούγια.
-Μα μου είπατε ότι δεν το είχατε, ψιθύρισα, αποφεύγοντας το βλέμμα της, που έμοιαζε, τη συγκεκριμένη στιγμή, με την αχτίδα, που στοχοποιούσε, με έπαρση λογοτεχνικής περιγραφής, τα γεράνια στον εσωτερικό κήπο της βιβλιοθήκης.
-Δεν είπα κάτι τέτοιο. Λάθος καταλάβατε.
 Πρόφερε τα λόγια της, σαν να έβγαιναν από  σουρεαλιστικό κείμενο,  αλλά μην υπερβάλω, εδώ πρόκειται για νατουραλιστική περιγραφή.
Άπλωσα τα χέρια μου και την τράβηξα κοντά μου, όχι ολόκληρη, μόνο το κεφάλι της, αυτό που μ’ενδιέφερε δηλαδή, αφήνοντας ελαφρά το σώμα μου να γείρει προς το μέρος της ,για να συναντήσει τα χείλη της στο κέντρο, και λίγο δεξιά, του φορτωμένου με βιβλία γραφείου της, δίνοντάς της ένα παθιασμένο φιλί στο στόμα.
Τραβήχτηκα, σχεδόν αμέσως, σκεπτόμενος την απερισκεψία μου. Ότι θα κρατούσα σε λίγο το βιβλίο του Θαφόν στα χέρια μου, μ’έκανε να δεχτώ την ετυμηγορία της με τα μάτια κατεβασμένα σ’ ένα ανύπαρκτο ακροατήριο.
-Αχ! Ευχαριστώ. Πρώτη φορά με φιλάει βιβλιόφιλος! είπε και τράβηξε το βιβλίο από το ράφι που το είχε φυλαγμένο.

Σάββατο, Απριλίου 20, 2013

ΛΟΙΠΟΝ, ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ;

"Λοιπόν, σας αρέσει η λογοτεχνία;" ο τίτλος από το διήγημα της συλλογής της Έρση Σωτηροπούλου.
Προφανώς, δεν έχει απάντηση, οπότε επαναλαμβάνει το ερώτημα, στο επόμενο διήγημα, με τίτλο "Στο φωτεινό δωμάτιο", με διαφορετικά λόγια: "Σας αρέσει ο χαλβάς;". Επειδή ούτε εδώ έχει την απάντηση, μας αφήνει με την αμφιβολία.
 Η λογοτεχνία, κυρίες και κύριοι, θέτει ερωτήματα, δεν δίνει απαντήσεις.

Τετάρτη, Απριλίου 17, 2013

ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ


Ένας γαλάζιος καπνός με τύλιξε, όπως ορίζουν το χρώμα του οι λογοτέχνες. Με άλλη διατύπωση, σαν τη φθινοπωρινή  ομίχλη που σκεπάζει με το πέπλο της τη Βαρκελώνη. 
Σας ξεγέλασα! Τίποτα από τα δυο. Ούτε καπνός ούτε ομίχλη. Μόνο ονειρική καταστολή.

Σάββατο, Απριλίου 13, 2013

Τρίτη, Απριλίου 09, 2013

ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΕΡΩΤΗΜΑ

Κρατούν, ακόμη, τα βλέφαρά σου, κάτι από το φως του θρασύτατου Απρίλη, στον οποίο αναφέρομαι;

Σάββατο, Απριλίου 06, 2013

Louis Vuitton AW13/14 by James Lima



Ένα σύντομο κινηματογραφικό ποίημα.
Ρούχα, μουσική, σκηνοθεσία, γυναίκες, όλα υπέροχα.
Ένα διάλειμμα οπτικής ευδαιμονίας που ομορφαίνει τη ζωή μας.

Τετάρτη, Απριλίου 03, 2013

1Q84



Κυρίες και κύριοι 
Η ανάγνωση ενός λογοτεχνικού κειμένου είναι τζόγος. Ουσιαστικά και μεταφορικά. Άλλες φορές κερδίζεις, άλλες χάνεις. Οι παίκτες το γνωρίζουν. Η απογοήτευση, όμως, είναι μεγαλύτερη, αν έχεις τζογάρει σε γκανιάν κι αυτό δεν καταφέρνει ούτε καν να τερματίσει.