tag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post4156387760757376203..comments2023-09-09T13:17:42.156+03:00Comments on ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ: Maria Yudina plays Bach concerto in D minor, BWV 1052ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣhttp://www.blogger.com/profile/07072367328787408298noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post-89189572594768355152013-04-25T20:05:46.843+03:002013-04-25T20:05:46.843+03:00Μεγάλος ποιητής ο Χιόνης!
Εγώ παραμένω εδώ:
http:/...Μεγάλος ποιητής ο Χιόνης!<br />Εγώ παραμένω εδώ:<br />http://www.youtube.com/watch?v=BKAOA-5wcHM<br />Ξέρετε, το συγκεκριμένο concerto του Bach, το είχα ήχο κλήσης στο κινητό μου για δυο χρόνια. Πολλοί παραξενεύτηκαν, δεν ξέρω, ούτε με ενδιαφέρει, τι έλεγαν πίσω από την πλάτη μου.<br />Τώρα βέβαια το άλλαξα, εδώ και ένα χρόνο, και έχω ένα άλλο αριστούργημα!<br />http://www.youtube.com/watch?v=9Q7Vr3yQYWQ<br />Υ.Γ Ποιος νομιμοποιεί το μακροσκελές σχόλιό σας; Μα αυτά που γράφετε, κυρία μου!<br />Καλό βράδυΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣhttps://www.blogger.com/profile/07072367328787408298noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post-4102193731166293062013-04-25T14:15:08.000+03:002013-04-25T14:15:08.000+03:00Και το αναπόφευκτο ερώτημα "Σας αρέσει ο Μπαχ...Και το αναπόφευκτο ερώτημα "Σας αρέσει ο Μπαχ;" είναι ήδη απαντημένο παντοιοτρόπως.<br /><br />Τώρα σας πάω αλλού:<br /><br />Windmills of your Mind<br />http://www.youtube.com/watch?v=nK5fy8D_Gag<br /><br /><br /><br />Aμετανόητη των στίχων εγώ, σας χαρίζω μια ιδέα Αργύρη Χιόνη:<br /><br />Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη (AΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ)<br /><br />Α'<br />Μπρος στον καθρέφτη, εγώ. Και μέσα στον καθρέφτη, ποιός<br />είν' αυτός που μου γυρνάει την πλάτη μέσα στον καθρέφτη,<br />που αρνείται να 'ναι είδωλό μου; Ποιός είν' αυτός που τον<br />φωνάζω και δεν στρέφεται, που όσο πιο πολύ τον πλησιάζω<br />τόσο αυτός απομακρύνεται στο βάθος του γυαλιού, προς μια<br />προοπτική απεριόριστη, άσχετη με τις περιορισμένες διαστά-<br />σεις του δωματίου μου; Ή μήπως και δεν είναι το δωμάτιό<br />μου αυτό, αλλά το άυλο σκηνικό ενός ονείρου όπου μέσα του<br />κινούμαι, πρόσωπο ανύπαρκτο, σύμβολο αξεδιάλυτο αυτού<br />του ονείρου που κάποιος άλλος βλέπει και θα σβήσω μόλις<br />αυτός ξυπνήσει;<br /><br />ΙΑ'<br />Ω ναι, ξέρω καλά πως δεν χρειάζεται καράβι για να<br />ναυαγήσεις, πως δεν χρειάζεται ωκεανός για να πνιγείς.<br />Υπάρχουνε πολλοί που ναυάγησαν μέσα στο κοστούμι τους,<br />μες στη βαθιά τους πολυθρόνα, πολλοί που για πάντα τους<br />σκέπασε το πουπουλένιο πάπλωμά τους.<br />Πλήθος αμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους, σ' ένα<br />κουπάκι του καφέ, σ' ένα κουτάλι του γλυκού... Ας είναι<br />γλυκός ο ύπνος τους εκεί βαθιά που κοιμούνται, ας είναι<br />γλυκός κι ανόνειρος.<br />Κι ας είναι ελαφρύ το νοικοκυριό που τους σκεπάζει.<br /><br />Καλό απόγευμα!<br /><br /><br /><br />ΥΓ. Πού ακούστηκε το σχόλιο να είναι μεγαλύτερο από την ανάρτηση; Ποιος το νομιμοποιεί, τελοσπάντων;<br />(Κάποιος να μου μιλήσει για το ...λακωνίζειν. Για το "μέτρον άριστον", τουλάχιστον.)<br /><br /><br /><br />κ.κ.Anonymousnoreply@blogger.com