tag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post1046084544597181022..comments2023-09-09T13:17:42.156+03:00Comments on ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ "ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΚΑΤΗ"ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣhttp://www.blogger.com/profile/07072367328787408298noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post-72562005902827294602014-07-04T17:29:33.159+03:002014-07-04T17:29:33.159+03:00Αυτό το υπέροχο ποίημα για σας!
Τάκη Καρβέλη, «Ο ... Αυτό το υπέροχο ποίημα για σας!<br /><br />Τάκη Καρβέλη, «Ο Φόβος του Τερματοφύλακα»<br /><br />Χιλιάδες μάτια σε καρφώνουν. Δύο τα δικά σου. <br />Τι κι αν σταυροκοπηθείς κι αφήσεις, ανάμεσα από σένα και την μπάλα, <br />που ρουφάει τα μάτια σου, μικρό σταυρό για φυλαχτό.<br />Αυτή θ' ακολουθήσει την πορεία της. Εσύ στηλώσου<br />όσο μπορείς στα πόδια σου. Είσαι το ελάφι που ακροβατεί πάνω στην<br />τεντωμένη χορδή των νεύρων μας κι εκείνο τρέχει τρέχει μες στο δάσος<br />και το φοβίζει του ανάλαφρου τρεχαλητού του η αντήχηση.<br />Θα περάσει; Δεν θα περάσει; Αυτή η αγωνία μάς κρατάει τώρα στη ζωή. <br />Ομως εσύ σφίξου στον φόβο σου. Πόνταρε ακόμη <br />στον νόμο των πιθανοτήτων που σ' έχουνε τυλίξει σαν μια τεράστια<br />αράχνη. Γιατί, νεαρέ μου μονομάχε, ιππότη της νέας μας ζωής, κάθε <br />κατεύθυνση είναι πιθανή.<br />Μέχρι την ύστατη στιγμή όλα πουλιούνται κι<br />όλα παίζονται. Μονάχα ο φόβος δεν πουλιέται και δεν παίζεται. Ο φόβος<br />της στιγμής αγχόνης που καλπάζει. Ο φόβος να 'σαι μόνος μες στο <br />γήπεδο αρένα και να σπαθίζουν γύρω σου αναρίθμητα μάτια στιλέτα. Ο <br />φόβος ν' αντικρίσεις το φόβο σου».<br /><br />[πηγή: Τάκης Καρβέλης, «Ο φόβος του Τερματοφύλακα», Δεν είναι ο περσινός καιρός, εκδ. Στιγμή, Αθήνα 1988, σ. 14]ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣhttps://www.blogger.com/profile/07072367328787408298noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post-14478511732541127632014-07-04T14:39:09.856+03:002014-07-04T14:39:09.856+03:00Το βρήκα και σκέφτηκα ότι πρέπει να φτάσει στο σωσ...Το βρήκα και σκέφτηκα ότι πρέπει να φτάσει στο σωστό αποδέκτη: εσάς.<br />Ωραίο ποίημα, όντως.<br /><br /> <br />Το Πέναλτυ<br /><br />Στέκεται μοναχός κάτω από τα δοκάρια.<br />Δεν αντικρύζει τον εκτελεστή ή τη μπάλα.<br />Απέναντί του είναι μια άβυσσος από μάτια.<br /><br />Η σφυρίχτρα σκίζει στα δυο το στερέωμα, πέφτει νύχτα<br />στη μεριά του. Αυτός στον αέρα με φτερά πληγωμένα.<br />Και η μεριά που πάλλεται από το τράνταγμα στα δίχτυα. <br /><br />Μπράβο στον που έβαλε το γκολ, η Ιστορία θα τον τιμήσει.<br />Η μνήμη μας, όμως, θα κρατήσει το σώμα εκείνο σε πτήση,<br />ηρωικά δοσμένο στη στιγμή, ακόμα και με λάθος την κρίση.<br /><br />Χρήστος Τσιάμης: Ποιήματα της εποχήςRosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.com